If A Badboy Is Inlove

29th Part

"No no no no no!" Sabi ko habang pababa ng kotse ni Warren.

Papasok sana ako sa loob ng airport pero hinarang ako ng mga guard.

"Papasukin niyo ko!" Sabi ko pero hinaharang nila pa din ako. "Ano ba?!"

"Zi!" Narinig ko silang tinatawag ako.

"Zi." Sabi ni Warren at hinawakan ako para ilayo sa mga guard.

"No. 'Di niya 'to gagawin. Mag papaalam siya, right?" Naluluhang tanong ko sa kanila.

"Right?!" Tanong ko ulit pero mga nakayuko na sila at hindi makasagot.

Napahawak ako sa ulo ko. Lumapit naman si Warren at niyakap ako.

Tinulak ko siya.

"You should've tell me sooner!" Sigaw ko sa kaniya.

"I-I'm sorry." Napayuko siya.

"Zi, Let's go ." Mahinahong sabi ni Maggie at saka ako inalalayan papuntang kotse.

Tahimik lang sila habang na sa byahe pauwi.

Langya ka talaga. Ba't 'di mo sinabi sa akin. Maiintindihan naman kita.

~♡~

Sa isang linggong wala siya ay nawalan ako nang gana bumangon sa araw-araw.

I tried to contact him but he never reply.

'Zach why didn't you tell me?'

'I miss you so much, love'

'I love you'

Tinignan ko ang mga message ko sa kaniya. Pero ni-isang reply wala. Pati seen wala.

But I didn't stop texting him. Kahit 'di niya nakikita o nirereply-an.

May narinig akong kumatok sa kwarto ko. Kaya naman binaba ko ang phone ko at tinignan ang pinto kung sino ang papasok.

"Warren." Napa bangon ako nang makita siyang nakangiting pumasok.

"What are you doing here?" Umupo ako sa kama.

Umupo naman siya sa gilid ng kama.

"Here." Binigay niya ang box ng donut at binuksan.

Wah. Choco butternut

Natigilan naman ako nang makita ang mga donut. Nagutom ako bigla.

Narinig ko ang tiyan kong kumalam bigla.

Kumuha ako ng isa at saka kumagat. Habang lumakain ako ay nilabas niya ang mga dala niya na nasa paper bag na dala niya at nilagay sa maliit na fridge ko sa kwarto.

Ini-i-spoil niya ako ng pagkain.

"I know food can cheer you up." Sabi niya at tinignan ako skaa ngumiti.

Matapos kong makakain ng isa ay sinara ko na ang box at saka inilapag sa lamesang maliit sa gilid ng kama.

Umupo naman siya sa gilid ng kama pagkatapos ng ginawa niya sa ref ko.

"Ok ka na?" He asked.

Ngumiti ako at tumango.

"Timatanong ko sa sarili ko bakit kaya hindi ikaw?" Malungkot akong ngumiti.

Hinawakan niya naman ang kamay ko at tinignan iyon saka hinaplos.

"You're always there for me whenever I need someone. You're cheering me up when I feel down. You like me that much?" Naluluha kong sabi.

Tumango ulit siya at ngumiti.

"Naiinis ako sa sarili ko" tinignan ko siya.

Hinawakan niya ang pisnge ko at hinarap sa kaniya. Di ko siya matignannang maayos dahil hiyang-hiya ako sa kaniya.

"Hey look at me, look at me." Mahinahong sabi niya habang hinahabol ang paningin ko.

Nang tinignan ko siya ay ngumiti siya.

"Don't be. 'Di mo kasalanang minahal kita, ok?" Pinunasan niya ay luha ko gamit ang dalawang thumb niya.

"No. Nandito ako nasasaktan ngayon dahil sa ibang lalaki while you're there at nasasaktan kita." Naiyak na naman ako bwiset. "I'm sorry" hagulgul ko.

Bigla niya ako niyakap.

"I'm always right here. Kahit 'di mo ko kailangan." Sabi niya while hugging me.

Makalipas ang ilang segundo hinawakan niya ako sa magkabilaang balikat at tinugnan ako sa mga mata.

"Did you know that I'm disposable?" Nakangiting niyang sabi.

Napasinghap ako.

"Ano yon?" Loko naman 'to ang lungkot-lungkot ko ta's gaganyan.

"Disposable." Ngumiti siya. "Like disposable spoon. After using it you throw 'em away."

Natigilan ako sa sinabi niya.

"After using me to wipe your tears away you can throw me."

Now that just make sense. Wow. I didn't see that coming.

Ok let's see. I'll try.

~♡~

Short UD sorry!