တိတ္ဆိတ္ေနသည့္ ဧည့္ခန္းတခု၌ လူငါးေယာက္ ထိုင္ေနၾကသည္။ အ့ံၾသမႈမ်က္ႏွာႏွင့္ လူသံုးဦးသည္ တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ ဆုပ္ကိုင္ထားလ်က္ ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္ေနေသာ က်န္လူႏွစ္ဦးထံသို႔ အၾကည့္ေရာက္ေနသည္။ ဘာမဆိုရင္ဆိုင္ဖို႔အသင့္ရွိေနသည့္ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ေကာင္ေလးႏွင့္ ေတာင္းပန္တိုးလ်ိဳ႕ေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ေကာင္ေလးႏွစ္ဦးသည္လည္း ၿငိမ္သက္လ်က္ပင္။
ရုတ္တရက္ တိတ္ဆိတ္မႈႀကီးစိုးေနသည့္ ဤအခန္းတြင္း အ့ံၾသေနေသာ မ်က္လံုးပိုင္ရွင္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ေဒၚလွလွခိုင္သည္ ထိုင္ေနရက ထ၍ ေကာင္ေလးႏွစ္ဦးထံ ေလ်ွာက္လာၿပီး သူမ၏သားျဖစ္သူ ရင္ဆိုင္ဖို႔အသင့္ရွိေနသည့္ ေအာင္မင္းခန္႔ထံ အၾကည့္ပို႔၏။
ျဖန္း!!!
ျဖိဳခြင္းလိုက္ေသာ ပါးရိုက္သံတစ္ခု ရိုက္ခံလိုက္ရသည့္ ေအာင္မင္းခန္႔မွာ အ့ံၾသလ်က္ သူ႔ေဘးက တုန္တတ္သြားသည့္ ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ေလး၏ လက္ကို ပိုတင္းၾကပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္၍ မ်က္လံုးမွိတ္ထားေပးလိုက္သည္။
သူ႔အေမ ေက်နပ္သည္ အထိ အရိုက္ခံဖို႔သေဘာမ်ိဳးအေနျဖင့္။ ေဒၚလွလွခိုင္ တစ္ေယာက္ လက္ကိုထပ္ေျမႇာက္လိုက္ေပမယ့္...
"အေမ့"
အ့ံၾသမႈတစ္ခုၿပီးတစ္ခုေၾကာင့္ ႏိုင္ခန္႔ အျမန္သတိကပ္ကာ အေမ့ကို ထတားလိုက္ရသည္။ သိတတ္စအ႐ြယ္တည္းက အေဖႏွင့္အေမဟာ သူတို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကို ရိုက္ႏွက္ဆံုးမျခင္းမရွိဘူးပါ။ အခုေတာ့ အေမ့က ညီျဖစ္သူမင္းခန္႔ကို ပါးရိုက္လိုက္တယ္ေလ။
"လႊတ္စမ္း သားႀကီး၊ မင္း...မင္းညီက ထပ္ရိုက္ခံခ်င္ေနတာ"
ရုန္းကန္လႊတ္ဖို႔ ေျပာေနေသာ အေမသည္ အသံမ်ားကတုန္ရီလ်က္ ေဒါသထြက္ေနသည္။
"မိန္းမေတာ္ေတာ့"
အေဖအသံေၾကာင့္ ၿငိမ္သြားေသာ အေမ့ကို ခံု၌ ျပန္ထိုင္ဖို႔ ပို႔ေပးလိုက္ရသည္။ အေဖစကားသည္ ႏိုင္ခန္႔တို႔မိသားစုမွာ အမိန္႔ပါ။ အိမ္ဦးနတ္အေဖ့စကားကို ႏိုင္ခန္႔တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ေလးစားစြာ အၿမဲနားေထာင္ခဲ့ၾကသည္။
YOU ARE READING
One Shot
Short StoryWattpad Myanmar One Shot Challenge မွ ေကာင္းႏိုးရာရာ one shot ေလးမ်ားကို စာမူပိုင္႐ွင္မ်ားထံ ခြင့္ေတာင္းၿပီးစုုစည္းေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
