----
–ლილეე ჩამოდი შვილო.- ასე დაიწყო ჩემი დილა.
ოთახში ამოვიდა დედა და ფარდები, გაწია რითიც შემოუშვა მზის სხივები ოთახში და მალევე წამოვდექი.
მე–დედა ხომიცი, რომ არმიყვარს როცა მაღვიძებთ?
დე–არაუშავს. ჩამოდი მე და მამაშენი უნდა დაგელაპარაკოთ.
მე ხმაც არ გამიცია უკან დავეგდე თუმცა როცა დედა გავიდა, წამოვდექი ჩემი დიდი მაიკა გადავიცვი თავზე ბუდე შევიკარი და ჩავედი.
მშობლები სრიოზულები ჩანდნენ რამაც ცოტა არიყოს ამაკანკალა. ასეთები 2 კვირის წინ ჩემ საბოლოო გამოცდებზე იყვნენ სკოლას, რომ ვამთავრებდი.
მოწიწებით მივედი და იქვე დავჯექი.
მა–ლილე უკვე გაიზარდე, და სკოლაც დაამთავრე.
მე–...
დე–დიდი გოგო ხარ, მაგრამ გვინდა ცხოვრებაში მეტად წარმატებული იყო და უმაღლესი დაამთავრო.
მა–ამიტომ შენი ნიშნები კორეის საუკეთესო უნივერსიტეტში გავგზავნეთ.-წინადადების ჩამთავრების შემდეგ, მათი სახეები განათდა და სიხარულით აივსო თუმცა...მე სულ სხვა გეგმები მქონდა ჩემს ცხოვრებაზე.
მა–ძვირფასო მიგიღეს! რადგან პატარა ქალაქში ვცხოვრობთ ხვალ დილას ავტობუსი სეულში გადის სწორედ იქ ისწავლი.
დე–ლილე ძალიან გვიყვარხარ და...
მე–დედა ხომიცით ცეკვები როგორ მიყვარს..? - ჩემი თვალები ცრემლებით აივსო.
დე–ვიცით ძვირფასო.
მე–და მაინც ის გააკეთეთ რაც არმინდოდა? - ძლივს წარმოვთქვი მე.
მა–ცეკვის ფაკულტეტია აქ ცრემლები არაა საჭირო.
მე–ამას მნიშვნელობა არ აქვს.
დე–ადი და ჩანთები ჩაალაგე...
დედას სახე ანერვიულებული ჩანდა, თუმცა არიმჩნევდა.
მე ავედი და ჩამთები ჩავალაგე, არ გამიჭირდა ყველაფერი ყოველთვის მოწესრიგებულად მაქვს ამიტომ ეგრევე რამოდენიმე ავიღე და 40 წუთში 2 ჩემოდანი მზად მქონდა.
თან სანამ ვალაგებდი ვფიქრობდი.
ჩემს მეგობრებზე რომლების დატოვება მომიწევდა.
