DOTA o AKO? (How They Met){Completed}

KABANATA 8: The Graduation

Araw na ng graduation. Bihis na bihis ang lahat suot ang kani-kanilang mga toga. Magkahalong excitement at takot ang nararamdaman ng mga estudyante. Masaya kasi nga makukuha na nila ang kanilang diplomang pinaghirapan sa loob ng apat na taon. Ngunit si Nina, kahit na Valedictorian ay labis parin ang dismaya dahil sa nangyari noong nakaraang araw. Habang nasa pila sila para sa graduation march ay…

“Miss Montenegro, do you know where’s Mr. De Guzman?”

“Ah-Eh. Ma’am. I really don’t know.”

“Wala pa kasi sya. And he’s tasked to give the welcome address. Thank you”

“Asan kaya si James? Dapat andito na sya! May nangyari ba?” kinakabahang sambit ni Nina.

Inumpisahan ang seremonya kahit wala si James. Naiiyak na si Nina. Baka kasi hindi na nya makita ang lalaking labis nyang minamahal. 

“Ladies and gentlemen, Please give a hand to our valedictorian, Miss Jenina May Montenegro for her Valedictory Speech”

Ang galing-galing ni Nina sa umpisa ng kanyang speech. Pinasalamatan nya lahat-lahat. Namilisbis na rin ang mga luha ng kanyag mga kaklase nang inalala niya ang lahat ng nangyari sa kanila. Nang nasa kalagitnaan na sya ng kanyang talumpati ay dumating naman si James na nagmamdali.

“I will never forget each and everyone.. and…”

Natigilan si Nina nang makita nya si James. Nakatitig ang binate sa kanya. Nakangiti at makikitang masaya sa pagdating nya. Umiyak si Nina sa kalagitnaan ng kanyang talumpati. Nag-alala ang lahat. Ngunit dahan-dahan nyang inangat ang kanyang ulo at dahan-dahang sinabing,

“You came into my life as swift as a lightning. You brought smile into my lips as sweetly as the smile of the sun but unexpectedly you stole my heart like a robber in the morning. ..”

Natahimik ang lahat…

I never expect that my feelings for you will grow like this. But I know Mr. James Carl De Guzman, I can never be your Girlfriend! But I love you; and I will always be loving you.” Sabay baba ng microphone at baba sa stage. Umiyak ng labis si Nina.

Nagulat ang lahat sa kanyang sinabi. Tinitigan ng lahat si James. Nataranta ag binate, pero alam nya ang kanyang gagawin. Pinagpapawisan sya ngunit hindi nya pinakitang affected sya sa nangyayari.

Natapos ang graduation ceremony nang maayos ngunit hindi parin mabura sa isip ng lahat ang nangyari. Bago umuwi ay hinabol ni James si Nina.

“Bhest!”

“Don’t call me Bhest! I have a name!”

“Hehehe kaw talaga ang sungit-sungit mo! Pwede ba kitang makausap?”

“Bakit ano bay un?”

“You know, I’ve always found you so special. You’re different from any other girls that I met. You’re clever, demure and unique. You made my life complete. You’re the girl that I’ve always want to be the owner of the other half of my heart. And now I am asking you whole heartedly. Will you be my girlfriend?”

“Ano to? Joke? Eh ganyang-ganyan rin yung sinabi mo sakin eh? Practice ba ulit to?”

“Have u ever wondered why I never tell you who’s the girl that I love? Magbestfriend tayo kaya dapat sinasabi ko yun sayo. And also, naalala mo yung time na sinabi koi to sayo? Diba nasabi kong parang may pag-asa? Kasi ikaw yun! Ikaw ang babaeng tinutukoy ko! Miss Jenina May Montenegro, class Valedictorian, Student council president, the most famous girl in the campus, a girl that can touch a man’s a heart and a girl of my dreams.”

Kahit na nakatoga lumuhod si James sa harap ni Nina hinawakan nya ang mga kamay ng dalaga at sinabing…

“Jenina, Nina, Bhest, would you give me a chance to prove how much I love you? I think the time that we’re bestfriends is enough for you to see who really am I. And now I’m boldly and directly asking you, WILL YOU BE MY GIRLFRIEND?”

“Tayo ka nga dyan, para kang engot! Lika nga dito! I hate you! OO.. OO … OO!!!” Sabay yakap sa binata.

Walang pagsidlan ang tuwa ni James napaiyak lamang sya at niyakap ng mahigpit si Nina at saka sumigaw

“Hooooh!!! I’m such a winner!” pagkatapos ay binulungan nya si Nina. Babe salamat, salamat. Mas higit pa ang regaling ito kaysa sa pagiging valedictorian. I love you so much.