çocuğum olmuyor: bxb

otuz dört

Hepinizin bayramı Kutlu olsun. Iyi okumalar, oy ve yorumlarınızı bekliyorum muahh

Barış başındaki inanılmaz ağrı ile uyandı. Zorlukla gözlerini açıyordu ama tam kalkacakken tekrar kendini yatağa atıyordu.

"Geç kaldın." Aleyna'nın sesi ile tekrar gözlerini açtı. Aleyna yatağın yanında dikiliyordu.

Aleyna kollarını birleştirmiş soğuk bi yüz ifadesi ile ona bakıp duruyordu. Barış zorlukla ayağa kalktı ve ona baktı.

"Bugün izinliyim Aleyna?"dedi.

"Biliyorum ama seninle konuşmak istiyorum. Sorularım var."dedi Aleyna.

Aleyna tıpkı sorgulayan bir polis gibi duruyordu. Barış kendini sorgu odasında gibi hissetti.

"Sor" dedi Barış.

"Dün geceyi hatırlıyor musun? Doktor'a neler dediğini hatırlıyor musun Barış? "Dedi Aleyna. Yüzünde kızgın bir ifade vardı.

Barış ne diyeceğini bilememişti. Dün gece olan şeyleri hatırlamıyordu.Aleyna'nın neden böyle kızdığını anlamamıştı. Kötü bir şey mi yaptım? Diye düşündü.

"Hatırlamı-"

"Ben hatırlatayım o zaman"diyerek öfkeyle sözünü kesti Aleyna.

Barış masum bir şekilde bakıyordu. Hiçbir şey hatırlamıyordu ve kötü bi şey yapmış gibi endişe etti. Yutkundu.

"Kötü bir şey mi yaptım?"

"Dün doktor'a beni me kadar çok sevdiğini söyledin. Bunu söylerken onun gözlerine baktın."dedi ve derin nefes aldı.

"Benim mavi gözlerimi sevdiğini söyledin ama benim gözlerim siyah!" Dedi. Barış hafızasını zorluyordu ama bir türlü hatırlamadı. Kendine inanamadı.

"B-en"

"Doktor'a aşık mısın?"

Aleyna'nın  bu sorusu onu şaşırttı. Ne diyeceğini bilmiyordu. Kelimeler boğazında düğümlendi kaldı sanki.

Barış o an gerçeği söylemek istedi. Pişman olacağını bile bile. Kalp kırmak zorunda olmadı gerekse bile. Bunu yapmak zorunda olduğunu hissetti.

"Evet."dedi. Aleyna bekliyormuş gibi hiç şaşırmadı. Hiç üzülmedi ya da öfke felan hiçbir duygu yoktu ona karşı.

Neden hissetsin ki?

Barış'ı sevmeyi çoktan bırakmıştı.

Aleyna rahatlamıştı ve özgür hissediyordu. Artık sevgilisine gidebilirdi. Önce olsaydı belki gidemezdi ama sevgilisi kaçmak için gereken parayi bulmuştu.

Onun aksine Barış çok kötü hissetti kendini. Kaç senelik eşinden  soğumuş ve birkaç ay tanıştığı birini sevmişti. Ama hiç bu kadar güzel hissetmemişti.

"Özür dilerim ama kalbime engel olamıyorum"dedi.

Aleyna hiçbir şey demedi ve önceden hazırladığı bavulu alıp  hızlıca yerinden kalkıp gitti. Barış onun peşinden gitmedi. Ona kal diyemezdi. Zaten bunu istemiyordu. Kalmasını.

Saat 12.20

Barış Aleyna gittikten beri yatakta öylece oturuyordu. Kaç saattir oturduğunu bilmiyordu. Saate bile bakmamıştı. Üzgündü. Aleyna'yı üzdüğünü düşündüğü için üzgündü. Ama bilmiyordu ki Aleyna'nın umurunda bile bile değildi.