çocuğum olmuyor: bxb

kırk

Uzun zamandır bölüm yoktu kusura bakmayın internetim yoktu. Eh geldim umarım buradasınız. Öptüm ve sizi seviyorum hep yanımdaydıniz.

Çok konuşmayim da okuyun hghkhkh. Iyi okumalar, oy yorum bekliyorum:")

2 hafta sonra

Saat 07.10

Lanet olası alarm çalmadan kalktı Savaş. Resmen alarm ile yarışa girmişti. Ondan önce kalkıp iptal ederdi. Rojin onunla dalga geçer. Madem kalkıyorsun niye alarm kuruyorsun? derdi. Savaş'da öyle yapsam anlamı kalmaz deyip Rojin'in kafasını karıştırırdı. Rojin'de artık takmamaya başlamıştı artık.

Şimdi Savaş yatağından kalkıp herkesin yaptığı gibi yüzünü soğuk su ile yıkadı. Rojin'de kahvaltı hazırlıyordu. Iki haftadır abisi artık yanında kalıyordu ve iyi görünüyordu. Yani ona göre. Hislerini Rojin'e belli etmiyordu. Mutlu gibiydi ama üzgündü aslında.

"Doktor civanım! Doktor doktor civanım kahvaltı hazır gel hadi."dedi Rojin bağırarak.

"Geliyorum"deyip mutfağa gitti Savaş. Kahvaltı yapmaya başladılar. Savaş çayını yudumlarken Rojin onu inceledi.

"E abi bugün nasılsın? "

"Iyiyim."

"Gerçekten iyi misin yoksa eh idare eder mi?"

"Iyiyim."

İnandırıcı gelmemişti ama Rojin yine de üzerinde durmak istemedi. Zira Savaş patlamaya hazır bomba gibiydi. Bi anda sinirlenebilirdi.

"Peki o zaman."dedi kahvaltısına devam ederek. Daha sonra Rojin heyecanla konuştu.

"Abi bu arada Eda var ya senin iş arkadaşın."dedi gülerek.

"Evet nolmuş ona? "

"Bugün onun doğum günü partisi var ve ikimizi de davet etti. "

"Olmaz. "

"Of neden? "

"Eda Barış'ın arkadaşı. Barış'da kesin gelir, o yüzden ben gelmiyorum. "

Rojin aklına gelen fikirle gülümsedi. Ve kahvaltısını yapan abisine döndü.

"Tamam gitmeyelim. Ama bugün dışarı felan çıkarım. Mesela akşam çok sevdiğim bi restoran var oraya gidelim olur mu?"

"Okey"

Saat 20.00

Savaş ve Rojin restorana geldiklerinde Savaş daha kapıdayken buranın neden bu kadar kalabalık olduğunu merak etti.

Restorandan içeri girdiklerinde müzik sesleri geliyordu. Restoranın bar bölümünde herkes bi şeyler içiyor , birbirleri ile konuşuyorlardı.

"Sanırım burada parti veriyorlar Rojin. En iyisi gidelim."

"Hayır abi" dedi Rojin abisinin kolunu çekiştirerek. Abisini sürükledi.

Savaş oflalayarak kendisini sürüklemesine izin verdi. Savaş'ın dikkatini hastanede çalışan arkadaşları çekmişti.

Neredeyse bütün arkadaşları gelmişti hastaneye. En yakın arkadaşı Özgür'de onlara doğru gülümseyerek geliyordu. Bu kadar tesadüf olamazdı değil mi?