GELİNCİKLER ÜLKESİNDE

7-Kıskançlık

Sabah olduğunda Toprak enerjik bir şekilde kalktı ve kahvaltı hazırlamak için aşağıya indi. Çay için su koyduğunda kapı çaldı ve oraya yöneldi. Dünden çok daha iyiydi. Ateş ile yeni bir başlangıç yapmak istiyordu. Sıfırdan başlamak en iyisiydi. "Kim o?" demek istedi ama kapının yanındaki kamerayı gördü. Kapıda dışarıda duran güvenlik görevlilerinden biri duruyordu. Sorma ihtiyacı duymadan kapıyı açtı. "Merhaba." dedi soru sorar bir tavırla. "Efendim bu paket size geldi." dedi ve ona uzattı. Toprak şaşırdı. Kim ona bir şey gönderirdi ki? Babası mıydı acaba ? Niye göndersin ki? "Tamam teşekkür ederim." dedi ve kafası karışık bir şekilde kapıyı kapattı.

Masanın üzerine paketi koydu ve merakla açmaya başladı. Kapağını açıp ne olduğunu idrak edince kalakaldı.

Ateş'in babasıyla el sıkışırken fotoğrafı ona ne anlatmaya çalışıyordu ?

Fotoğrafa ne kadar uzun süre bakılırsa baktı ve düşünmeye çalıştı. Ateş'in babasından haz etmediğini biliyordu ama neden el sıkışmıştı? Babasını biliyordu, o her şeyi yapardı para için ve kendi için pazarlık bile yaptığını düşünmeye başlamıştı. Ne kadar istemiş olacağını düşündükçe midesine kramplar giriyordu. Ateş' i biraz olsun tanımıştı ve bu adamı adam yerine koymadığını biliyordu. Canı yanıyordu babasının böyle olduğunu düşünürken. Hiç doğmamış olmayı diledi ama bunun da imkansız olduğunu biliyordu. Bunu Ateş'e sormak istese de soramayacağını biliyordu. Ne diyecekti babam senden kaç para istedi diye nasıl sorulur onu bilemedi. Hiç bir şey görmemiş gibi yapmaya karar verdi ama bu fotoğrafı da nasıl saklayacağını bilmiyordu. Kim neyin peşinde bunu öğrenmek mi iyiydi yoksa hiç duymamış gibi yapmak mı ?

Kahvaltı masasını hazırlamış Ateş'i beklerken zarfı mutfak dolabının en ücra köşesine koymakla akıllılık ettiğini düşündü. Çünkü belkide Ateş'in tek bakmayacağı yerdi. O gittikten sonra atmak istiyorsa da bir tarafı da atmaması için baskı yapıyordu. Kalbinin Ateş' e mi yoksa babasına kırgın mı olduğunu bilememek onu bir buhrana sürüklüyordu. Olayın rehaveti ile yerde olan lekeleri görmemişti ama şimdi yerde olan izleri görüyordu. Ateş ayakkabıları ile dolanmıştı evde. Ona bunu ödetecekti. Evinde ayakkabılarla dolaşamazdı. Tam yerlere bakıp oflayıp puflarken merdivenlerden onun indiğini gördü ve direk gözlerini kıstı. "Sen eve ayakkabılarınla mı girdin?" Cırlak sesi Ateş'in beynini delerken kafasını tuttu. "Sana da günaydın!" dedi imayla ve masaya oturdu. Toprak çayları koyarken bir taraftan da onunla konuşuyordu. "Günaydın." dedi ve çayını uzattı ona. Kendide karşısına otururken yineledi. "Ateş eve ayakkabılarınla girme. Sokak değil burası." Ateş derin bir nefes aldı ve gözlerini devirdi. "O terlikleri giymeyeceğim." dediğinde Toprak'ın kalbi kırıldı. Ona resmen görmemiş muamelesi yapıyordu. Kahvaltısına başlarken içinden ne kadar vasat bir başlangıç yaptıklarını düşünüyordu.

Ateş sakin olmaya çalışırken onu kırmış, yemeğini yeme biçiminden bile bunu anlıyordu. Bunları geri de bırakmak istiyordu. Beraber geçirecekleri ilk günü ona zehir etmek istemiyordu. "Yemeğimizi bitirdikten sonra seni bir yere götürmek istiyorum. Hazırlan." dedi ve Toprak yüzüne bakarken devam etti. " Balayı için gitmeyeceğimizi söyledim ama bir iki gün gözlerden uzak olmamız daha iyi. " Toprak ağzındaki peynir dilimini yuttu ve onayladı. "Tamam peki kaç gün uzaklaşacağız?" dediğinde Ateş ardına yaslandı ve çayının yanında bir sigara yaktı. "Bilmiyorum bir kaç gün kalırız. " dedi ve sonra ona baktı şüpheyle. "Neden soruyorsun bekleyenin mi var?" deyip dudağı kıvrıldığında Toprak o kibirli gülüşü suratından silmek istedi. "Bilmem belki beni de kenara çekip öpecek biri bulunur." dediğinde Ateş o kibirli gülüşü yüzünden silindi. Hatta canı sıkıldı ve o delici bakışları minik karısının üzerinde toplandı. "Benimle oynama sen zararlı çıkarsın Toprak!" dedi. ve çayını alıp masadan kalktı. Toprak umursamadı bile ve çayını keyifle yudumladı.