Vanuit: Chigera
Ik pak de dozen op, en loop de trap op,
Ik zet ze neer op bed, en kijk m’n kamer rond.
Het is leeg en kaal, ik voel een huilbui opkomen, maar slik het weg.
Zo voelt het dus om te verhuizen.. al je vrienden achter te laten..
Ik loop terug naar beneden en zoek naar een doos met m’n kleren.
Ik vind hem niet en roep hard ; ‘ Mam?! Weet jij waar me joggingspak is & me doos met kleren?’
Ik hoor ; ‘Nee’ terug. En zoek vloekend verder. Eindelijk vind ik me doos met kleren en pak me joggingpak eruit.
Ik ren naar boven en doe me joggingspak aan. Pak me Ipod van het nachtkastje af & ren weer naar beneden.
‘Mam! Ik ben ff een stukje rennen.’
Ik doe de deur open als ik een goedkeuring hoor.
Ik sla de deur achter me dicht, en ren het paadje uit richting het Vondelpark.
Ik pak me Ipod uit mijn zak en zet het liedje ; ‘About the bass’ op.
Ik neuriën het liedje mee, een steek van pijn voel ik door heel me lichaam heen.
‘Auw!,’ Roep ik.
‘Sorry..’ hoor ik een bezorgde jongens stem. Ik leg me hand op m’n hoofd, en kijk de jongen aan.
Een jongen met donkerbruin golvend haar kijkt me bezorgd aan.
‘Gaat het meisje?’ vraagt ie, ik knik ja & kijk hem weer aan. Net iets telang.
Hij schiet in de lach ‘ kun je het zien?’ ik voel me wangen rood worden.
‘ jou heb ik nog nooit in dit park gezien?’ ik zeg; ‘ ik woon hier pas net sinds gister’
‘ owh oke.. maar ik ben me vergeten voor testellen.. ik ben Nils, en woon hier een straat verder’
Ik lach, en stel me ook voor.
Ik hoor een telefoon rinkelen, maar het is niet de mijne.
Nils excusseerd zich en neemt op.
‘Hey Owen? Ik ben in het park bij onze boom, kom je?’
Ik pak me telefoon uit mijn zak en bekijk of ik appjes binnen heb, geen een.
Als ik opkijk heeft Nils het telefoon gesprek al beëindigd.
Ik hoor iemand achter me rennen en kijk om.
Een donkere jongen, met zwart krullend haar en een shirt waar z’n blokjes zichtbaar in zijn rent op ons af.
‘ Nils, ik ben der’ zegt ie hijgend.
Hij kijkt ons aan en vraagt of die stoort. Als we allebei nee knikken, stelt ook hij zich voor.
Ik kijk naar de tijd en zie dat het al 3kwartier verder is.
Ik zeg dat ik moet gaan en loop terug.
Ik draai me om en kijk lachend de twee aan. ‘ Ik weet de weg niet meer terug naar me huis’
Ze lachen allebei en vragen om me adres. ‘ Kortrijk 34’ Nils lacht, ik woon ook in die straat, we brengen je wel terug naar huis. Ik knik, en loop met ze mee terug.
Ze vragen waarom we hier verhuisd zijn, en naar welke school ik ga.
Ik antwoord terug ; Me moeder heeft een nieuwe baan als schoonheidsspecialist & ik ga naar het Fons Vitae Lyceum.
Nils knikt en vertelt dat ie daar ook op zit & de eerste dagen wel mee wil fietsen.
We zijn bij me huis, en ik bedank hun allebei voor het naar huis brengen.
Ik geef ze een knuffel en doe de sleutel in het slot.
‘ Wil je morgen chillen met Nils en mij?’ vraagt owen.
Ik stem toe. ‘ geef je nummer, dan kan ik je appen wanneer we gaan’
Ik geef me nummer, en doe dan de deur open, zeg ze gedag en sluit de deur achter me.
