Vertrouwen

02.

'Goedemorgen.' Vrolijk kwam Lacey het kantoor binnengelopen van het Ajax Arena team. 'Hey Lacey!' Mirthe, Tom en Joris zaten met zijn drieën aan de grote tafel met een kop koffie in hun handen te kletsen.

'Jij bent vrolijk.' Viel Mirthe direct op. 'Yes. Ik heb er gewoon zin in. Wat is de planning vandaag?' Lacey liep naar Joris die de planning in zijn handen vast had. 'Ik heb jou bij drie rondleidingen ingedeeld en eind van de middag achter de receptie.' Las Joris voor. Lacey las over Joris zijn schouder mee. 'Top.' Knikte ze goedkeurend.

Lacey liep door naar het keukentje en schonk voor haar zelf een kop koffie in. 'Hoelaat heb ik mijn eerste rondleiding?' Vroeg Lacey. 'Om half elf is de eerste groep.' Zei Joris. Lacey keek op de klok en zag dat het nu kwart voor tien was. 'Dan zullen de eerste mensen zo wel komen.' Bedacht het meisje zich. 'Dat denk ik ook wel, ja. Ik ga maar eens naar de receptie om ze op te vangen. Succes allemaal vandaag!' Zei Mirthe. Mirthe stond op en liep het kantoortje uit.

Lacey pakte wat suiker uit de la en deed het in haar koffie. Met de kop koffie in haar handen liep ze naar de tafel en ze ging zitten tegenover Tom.

*

'Jullie mogen nu allemaal een rij kiezen waar je wil staan. Je kan aan de Ajax kant staan of aan de kant van de tegenstander.' Riep Lacey. Snel vertaalde ze de vraag voor de Engelse mensen en iedereen liep naar een kant.

Lacey stond met alle bezoekers in de catacombe en ze gingen zometeen het veld op. Als de mensen het veld opliepen zorgde Lacey er altijd voor dat het clublied van Ajax aan stond net als bij de echte wedstrijden. Toen iedereen aan een kant stond drukte Lacey op het knopje en het clublied van Ajax galmde door de catacombe.

Een juichtoon da-vre langs de velden. Voor ons dierbaar rood en wit.
De ploeg de dapp're Meersche helden.
Onze vreugd' en trotsch bezit

Alom Gevreesd in heel den lande.
Glorie onzer Amstel-stad...
Ieder draagt ze op de handen.
Wie gaat niet op Ajax prat.
Hup, Ajax ,hup, rood - witte schare. Dapp're strijders fier en koen.
Geen club die ons kan evenaren..
Rood en wit wordt kampioen!

De bezoekers liepen allemaal het veld op en Lacey liep er op haar gemakje achteraan. Bij het veld mochten de mensen altijd zelf rondkijken en zitten op de stoelen van de staf en wisselspelers. Als ze vragen hadden mochten ze altijd naar Lacey komen, maar de meeste mensen vonden het altijd juist fijn om zelf te kijken. Helaas mochten ze het veld als enige niet betreden. Het was erg moeilijk om het gras goed bij te houden, dus als er dan allemaal supporters op zouden lopen zou het alleen maar slechter worden.

Lacey was zo erg in gedachten dat ze niet doorhad dat er iemand voor haar stond en Lacey knalde tegen een jongen aan. Met een klap vielen Lacey en de jongen op de grond.

'Oh sorry. Het spijt mij zo erg!' Geschrokken krabbelde Lacey overeind. 'Maakt niet uit. Ik zat ook niet echt op te letten.' Zei de jongen vriendelijk. 'Heb je je pijn gedaan?' Vroeg Lacey bezorgd. 'Nee hoor, jij?' Hij glimlachte vriendelijk naar haar. Lacey schudde haar hoofd. 'Gelukkig niet.'

De jongen grabbelde zijn vlogcamera van de grond en bekeek hem nauwkeurig. 'Doet die het nog?' Vroeg Lacey bezorgd. 'Ja ik denk het wel, maar onze botsing staat er nu wel op.' Grinnikte de jongen. De jongen stond op en Lacey kon hem nu veel beter bekijken. Lacey bekeek de jongen van top tot teen. 'Jij was net niet bij mijn rondleiding toch?' Ze keek hem scherp aan.

'Nee, ik was een vlog aan het maken voor het YouTube kanaal van Ajax.' Vertelde hij. 'Oh vet! Werk je bij het Ajax mediateam?' Lacey keek hem bewonderd aan. Als ze zich verveelde keek ze soms wat filmpjes op het YouTube kanaal van Ajax en ze moest toegeven dat ze erg leuke video's maakte van goede kwaliteit.

'Voor iemand die bij Ajax werkt ben je niet de slimste. Nee, ik sta ik liever op het veld.' Grijnsde de jongen. Lacey haar mond viel open. 'Speel jij in Ajax 1?'

De jongen knikte. 'Carel Eiting. Aangenaam kennis te maken.' Hij stak zijn hand naar Lacey uit en Lacey schudde hem een hand. 'Lacey.' Stelde Lacey zich voor. 'Leuke naam, hoor je niet vaak.' Vond Carel. 'Dankje.' Lacey glimlachte verlegen.

'Carel, mag ik met je op de foto?' Een jongetje kwam aangerend en stond voor Carel zijn neus stil. 'Ja, natuurlijk.' Carel maakte een selfie met de jongen en inmiddels hadden ook de andere bezoekers door dat er een Ajax speler in hun midden was. Alle bezoekers verzamelde zich om Carel heen en Lacey stond aan de zijkant toe te kijken hoe iedereen een foto en handtekening van Carel probeerde te bemachtigen. Lacey voelde zich zo dom dat ze niet doorhad dat Carel een Ajax speler was.

Nadat alle bezoekers een foto hadden liep Carel naar Lacey toe. 'Sorry voor het storen van je rondleiding.' Verontschuldigde hij zich. 'Maakt niet uit. Je hebt iedereen hier erg blij gemaakt met je bezoekje.' Glimlachte Lacey. 'Dat is fijn om te horen! Ik moet maar weer eens gaan. Misschien spreken we elkaar nog eens.' Zei Carel. 'Fijne dag nog.' Wenste Lacey hem toe. 'Dankje, jij ook!' Carel gaf haar een knikje en liep weg.