Vertrouwen

30.

'Heel veel plezier, schat!' Bert omhelsde zijn dochter. 'Vind je het echt niet erg?' Bezorgd keek Lacey haar vader aan. 'Natuurlijk niet. Ik red me wel. Je hebt deze vakantie verdiend.' Zei Bert. 'Lief pap.' Lacey gaf haar vader een knuffel.

Het was zevenentwintig december en vandaag gingen Lacey en Carel op vakantie naar Jamaica. De afgelopen dagen had Lacey er erg naar uitgekeken en ze kon niet wachten tot ze er waren. Het was ruim vijftien uur vliegen dus dat was wel wat minder maar Lacey had er alle vertrouwen in dat dat goed zou komen. Zij en Carel hadden veel films en series gedownload om in het vliegtuig te kijken dus ze zouden zich niet vervelen. 

'Doe je wel voorzichtig en blijf je goed bij Carel in de buurt? Ik heb maar een dochter en daar ben ik zuinig op.' Zei Bert. 'Komt goed pap. Maak je geen zorgen.' Stelde Lacey hem gerust. 'Lace, ik denk dat het tijd is om te gaan anders missen we zo ons vliegtuig.' Zei Carel. 

Ze stonden al op Schiphol en hun vlucht ging om drie uur s'nachts. Bert had het stel naar het vliegveld gebracht en zou ze volgende week ook weer ophalen. Gisteren waren Carel en Lacey nog eventjes langs geweest bij Carel zijn ouders zodat hun nog eventjes hun zoon konden zien voordat hij naar het buitenland vertrok.

'Stuur je een berichtje als je aangekomen bent?' Vroeg Bert. 'Zal ik doen. Ik zal je jaloers maken met lekker veel vakantiefoto's.' Plaagde Lacey hem. 'Haha doe dat maar. Heel veel plezier schat.' Bert gaf zijn dochter een knuffel en Carel een stevige handdruk. 'Dag pap!' 

Lacey en Carel liepen langs de poortjes en Bert bleef achter. 'Wil je nog Starbucks koffie?' Vroeg Carel. 'Hebben we daar nog wel tijd voor?' Lacey keek op haar mobiel. 'Ja we zijn nu door de poortjes dus we kunnen nu een stuk rustiger doen.' Knikte Carel. 'Laten we het dan maar doen. Dan heb ik nog een beetje energie in het vliegtuig.' Gniffelde Lacey. 

Ze liepen richting het Starbucks tentje. 'Ga jij maar alvast zitten dan bestel ik het wel.' Zei Carel. Lacey knikte en ging zitten aan een tafeltje. Lacey opende haar mobiel en bekeek haar whatsapp berichtjes. Ze had een berichtje van Mikky gekregen.

Mikky Kiemeney
Hey Lace! Frenk en ik wensen jou en Ca echt een super fijne vakantie toe! Geniet er van met z'n tweeën xx

Lacey Hoogland

Dankjewel Mik! Gaan we zeker doen xx

'Met wie heb je?' Carel kwam met twee bekertjes koffie aangelopen en probeerde nieuwsgierig op haar mobiel te kijken. 'Mikky. Maar het berichtje wat ze stuurde is al van vijf uur geleden.' Glimlachte Lacey. 'Het zou niet echt goed zijn als ze nu op haar mobiel zit nee.' Grinnikte Carel. 

*

'Zenuwachtig om te vliegen?' Bezorgd keek Carel haar aan. 'Valt wel mee. Ik ben gewoon niet zo'n fan van het opstijgen.' Gaf Lacey toe. 'Maak je geen zorgen dat komt wel goed.' Stelde Carel haar gerust. 'Ik weet het.' Glimlachte Lacey. 

'Heb je al nagedacht wat we allemaal gaan doen in Jamaica?' Vroeg Carel haar. 'Zwemmen, op het strand liggen en misschien wat leuke plekjes bezoeken.' Somde Lacey op. 'Klinkt als een top plan. Lekker niks doen.' Grijnsde Carel. 'Hebben we wel verdiend toch?' Vond Lacey. 

'Zeker. Het was een zware eerste seizoenshelft.' Zei Carel. 'En toch heb je je in de basis weten te werken.' Zei Lacey. 'Maar dat was niet gebeurd zonder jou.' Antwoordde Carel. 'Hoezo zonder mij? Ik heb toch niks gedaan?' Verbaasd keek Lacey hem aan. 

'Je hebt echt geen idee hoeveel kracht je mij geeft he. Jij bent de reden waarom ik elke dag zo vrolijk mijn bed uitkom en iets van mijn dag probeer te maken. Je maakt mij zo blij.' Zei Carel. Lacey keek hem aan en zag de oprechtheid in zijn ogen. Langzaam boog ze zich voorover en ze drukte haar lippen op de zijne.