Vertrouwen

18.

'Wil je chocolademelk?' Carel keek het meisje vragend aan. 'Ja lekker.' Knikte het meisje. Carel stond op en liep weg  om twee bekers te bestellen.

Carel en Lacey hadden uiteindelijk bijna twee uur geschaatst en nu waren ze aan de zijkant neergeploft om wat te gaan drinken. Geduldig wachtte Lacey op Carel die even drinken halen was.

'Alsjeblieft.' Carel zette een mok voor Lacey neer en ging naast haar zitten op een stoel. 'Dankjewel.' Lacey vouwde haar koude vingers om de mok heen. 

'Volgende keer wil ik wel revenge met schaatsen.' Grinnikte Carel. Lacey glimlachte. Ze hadden drie keer een wedstrijdje gedaan wie het eerst bij de overkant was en twee van de drie keren had ze gewonnen van Carel. 

'Is goed, maar je gaat toch niet winnen.' Antwoordde Lacey eigenwijs. 'Let maar is op. Voordat we weer een keer gaan schaatsen ga ik een keertje trainen en daarna win ik zonder moeite van jou.' Sprak Carel vol overtuiging. 'Eerst maar is zien en dan geloven.' Gniffelde Lacey. 'Je kan me ook gewoon laten winnen.' Opperde Carel. 'Dat nooit. Dan hoor ik dat de rest van mijn leven nog.' Grinnikte Lacey. 'Hmm daar heb je een punt. We gaan snel nog wel een keertje schaatsen.' Beloofde Carel haar. 'Gezellig.' Knikte Lacey.

'Misschien kunnen we dan ook Frenkie, Mikky, Matthijs en Annekee meevragen.' Bedacht Lacey zich. 'Neh ik ga liever alleen met jou, maar we kunnen ook wel een keertje met hun gaan hoor als je dat wilt.' Zei die er snel achteraan. Lacey bloosde. Hij wou alleen met haar? 

*

Hand in hand liepen Lacey en Carel terug naar Carels auto. Carel trok Lacey wat dichter naar zich toe zodat hij zijn arm om haar schouders heen kon slaan. Lacey keek verbaasd naar Carel maar genoot van zijn lichaam tegen der hare. Ze leunde tegen Carel aan en ze glimlachte als ze terug dacht aan deze perfecte avond.

Ze kwamen aan bij Carels auto en als een echte gentleman hield Carel de autoportier voor haar open. 'Dankje.' Lacey ging zitten en Carel nam plaats achter het stuur. 'Blijf je bij mij slapen vannacht?' Vroeg Carel haar verlegen. 

'Ehm ja is goed, maar dan moeten we nog wel even mijn spullen ophalen.' Zei Lacey. 'Je mag ook wel gewoon kleren van mij lenen hoor.' Antwoordde Carel. 'Oke. Dat kan ook.' Knikte Lacey. 'Wat jij wilt. Mij maakt het niet uit om even langs jouw huis te rijden hoor.' Zei Carel snel. Hij wou Lacey een vrije keuze geven en haar niet dwingen tot iets wat ze niet wou. 

'We gaan wel gelijk door naar jou huis.' Besloot Lacey. 'Oke. Laten we maar gaan dan.' Carel startte de motor en ze reden weg.

Na een rit van bijna een half uur kwamen ze aan bij het appartementencomplex van Carel. 'Ben je eigenlijk al eens bij mij thuis geweest?' Vragend keek Carel haar aan. Lacey dacht even na. 'Volgensmij niet.' Schudde ze haar hoofd. 'Dan word het eens tijd dat je mijn paleisje van dichtbij gaat bekijken.' 

Carel stapte uit de auto en deed daarna Lacey haar deur open en hielp haar uit de auto. Hij trok Lacey net wat te hard omhoog, want Lacey viel tegen hem aan. 'Oh sorry.' Verontschuldigde Carel zich lachend. 

Lacey staarde aan en keek hem diep in zijn ogen aan. Carels ogen glinsterde in het donker en hij wikkelde zijn armen om haar middel zodat Lacey wat dichter tegen hem aankwam te staan. Lacey staarde in Carels ogen en voelde een bom van vlinders in haar buik te keer gaan. Emma had gelijk. Ze moest meer risico's nemen er gewoon voor gaan. 

Ze beet op haar lip en verplaatste haar armen naar zijn nek. Zachtjes streelde ze met haar vingers over Carel zijn huid. Carel huiverde en boog zich voorover dichter naar haar toe. Lacey voelde nu zijn adem op haar lippen. Moest ze? 

Lacey drukte haar lippen op de zijne en een golf van warmte ging door haar lichaam. Carels lippen waren zacht en het duurde niet heel lang voordat ze een ritme gevonden hadden. Carel zijn handen geleden over haar lichaam naar haar heupen en stopte daar.

Langzaam trok het stel terug en bewonderend keek Carel haar aan. 'Wow dat was geweldig.' Fluisterde hij in haar oor en Lacey begon te blozen.