Vertrouwen

33.

Hand in hand wandelden ze door de stad. Ze hadden zojuist samen avond gegeten bij een chique restaurant en Carel wou dolgraag nog even een stadje bezoeken. Lacey vond het wel een leuk idee en had toegestemd. 

Ze waren al langs wat winkeltjes gelopen en op de late avond waren het voornamelijk toeristen die nog door de stad liepen. Het was nog zo'n vijfentwintig graden en langzaam aan begon het steeds wat af te koelen.

'Wil je een ijsje?' Vroeg Carel nadat ze wat winkeltjes hadden bezocht. 'Ja lekker.' Knikte Lacey. Ze liepen samen naar de ijscoman die aan het eind van de straat stond. Ze liepen het gebouw in en ze gingen voor de bakken staan.

'Wat voor smaak wil je?' Vragend keek Carel naar Lacey. Lacey bekeek de bak waar allerlei verschillende smaken in lagen en dacht diep na. 

'Aardbei en framboos.' Besloot Lacey nadat ze alle smaken had bekeken. 'Hmm ik ga denk toch voor vanille en chocolade.' Antwoordde Carel. 'Ook lekker. Vooral  vanille.' Vond Lacey. 'Wil je een bekertje of een horentje?' Vroeg Carel nog aan Lacey voordat hij bestelde. 'Doe maar een bekertje.' Antwoordde Lacey.

Carel bestelde twee bekertjes ijs met de gekozen smaken en daarna wandelde ze met hun bekertje schepijs naar het fonteintje wat in het midden van het plein stond. Ze gingen op de rand zitten en in stilte aten ze hun ijsje op. 

'Mag ik een hapje van jou?' Met puppy ogen keek Lacey Carel aan. 'Alleen als ik een hapje van jouwe mag.' Plaagde hij Lacey. 'Best. Lacey hield haar lepeltje omhoog met een beetje aardbeienijs eraan. 

Carel pakte het lepeltje aan en stopte hem in zijn mond. 'En nu nog de framboos.' Zei hij grijnzend. 'Ja doei. Dat dacht ik dus niet.' Antwoordde Lacey. 'Dan krijg je ook geen hapje van mijn ijsje.' Zei Carel. 

'Nou.. Ca.' Lacey trok een zielig gezichtje. 'Je hebt ook al een stukje van mijn aardbeienbolletje op.' Zei ze. 'Oh ja dat is waar. Wil je chocolade of vanille?' Vroeg Carel. 'Vanille.' Antwoordde Lacey. Carel gaf Lacey zijn lepeltje met vanille eraan en Lacey pakte hem aan. 

'Hmm volgende keer neem ik vanille.' Zei ze resoluut. 'Vanille is ook lekker.' Zei Carel. 'Klopt. Normaal gesproken neem ik altijd vanille maar ik dacht ik doe eens gek.' Grinnikte Lacey. 'Gekkie.' Gniffelde Carel. 

Ze aten verder hun ijsje op en toen Carel hem op had gooide hij zijn bakje in de prullenbak en ging daarna weer naast Lacey zitten die nog aan het eten was. Carel keek om zich heen en zijn blik bleef hangen bij  het water van de fontein. Ondeugend deed hij zijn hand in het water en hij spetterde nat.

'Aaaah koud!' Gillend sprong Lacey overeind en Carel was in lachen uitgebarsten. Boos keek Lacey naar hem. 'Idioot. Ik schrok me dood.' Zei ze. Ze ging weer op het randje van de fontein zitten en nam de laatste happen van haar ijsje. 'Jouw hoofd.' Lachte Carel. 'Haha heel grappig. Ik lach mij dood.' Mompelde Lacey. 'Geef toe Lace. Het was best grappig.' Grinnikte Carel. 

Lacey keek naar hem en gaf hem een speels een duwtje in zijn zij. Carel had daar niet op gerekend en verloor zijn evenwicht waardoor hij achterover viel in het water van de fontein.

'Omg Ca.' Geschrokken sprong Lacey op en proestend kwam Carel boven. 'Moest dit.' Hij ging staan en kneep zijn shirt uit. Lacey kon haar lach niet meer inhouden en proestte het uit. Vooral Carels hoofd maakte de situatie nog leuker. Ook had Carel de aandacht van andere mensen op het pleintje getrokken die foto's maakte van het voorval. 

'Nu staat het binnen de kortste keren op de roddelbladen in Nederland.' Zuchtte Carel die uit de fontein klom met Lacey haar hulp. 'Ik zie het al voor mij. Carel Eiting valt in fontein. Dat word landelijk nieuws.' Grinnikte Lacey. 

'Haha nou het is te hopen dat ze beter nieuws hebben dan dat. Laten we maar terug gaan naar het hotel.' Besloot Carel. 'Is goed.' Knikte Lacey en de twee liepen terug richting het hotel.