Vertrouwen

21.

Zenuwachtig drukte Lacey op de bel van huize Eiting. Carel had haar vanmiddag het adres van zijn ouders gestuurd. Eerst had hij aangeboden om haar op te halen, maar dat aanbod had Lacey afgeslagen. Carel was al bij zijn ouders dus Lacey vond het niet nodig dat hij naar de andere kant van de stad moest om haar te halen. 

De deur ging open en de moeder van Carel, Froukje stond in de deuropening. 'Ha Lacey, wat leuk dat je er bent!' Begroette Froukje haar vriendelijk. 'U bedankt voor de uitnodiging.' Lacey liep achter Froukje aan naar binnen. De muziek was al goed te horen van een afstandje.

'Ik heb nog een cadeautje voor uw en Hein.' Lacey haalde een boeket bloemen uit haar tas met een kaartje er aan. 'Awh lieverd dat hoeft toch helemaal niet!' Riep Froukje uit. Lacey glimlachte bescheiden. 'Het is maar een kleine moeite.' 

Froukje en Lacey liepen de woonkamer in en het was al aardig druk. Lacey keek de kamer rond maar ze kon Carel niet snel herkennen zo tussen al die mensen. 'Carel staat wat achter bij zijn broertjes.' Zei Froukje vriendelijk die haar gedachten leek te kunnen lezen. 'Oke, bedankt.' Lacey glimlachte naar Froukje en liep toen naar achteren waar ze inderdaad Carel al zag staan. 

'Hey!' Lacey ging naast Carel staan. 'Lacey! Je bent er.' Vrolijk gaf Carel haar een knuffel en Lacey schoot in de lach. 'Dacht je dat ik niet meer zou komen dan?' Ze keek hem vragend aan. 'Jawel maar ik ben gewoon blij dat je er bent.' Bekende Carel. 

'Dit zijn trouwens mijn broertjes Bart en Willem.' Carel wees naar de twee jongens die tegenover hem stonden. 'Hoi ik ben Lacey!' Lacey gaf de twee jongens een hand. Je kon goed zien dat het broers van elkaar waren. Ze leken heel erg allemaal op elkaar.

'Ik ben Willem.' Zei Willem. 'Leuk om kennis te maken. Dan ben jij zeker Bart?' Lacey schudde het jongste broertje van Carel ook een hand. 'Ja klopt.' Knikte Bart. 

'Wil je wat drinken?' Carel keek haar vragend aan. 'Ja lekker.' Zei Lacey. 'Wat wil je?' Carel keek haar vragend aan. 'Doe maar iets.' Zei Lacey. 'Oke, ik ben zo terug. Wel lief zijn voor mijn broertjes he.' Plagend gaf Carel haar een por in der zij en hij liep richting de keuken waar een hele grote tafel uitgestald stond met eten en drinken.

'Alsjeblieft.' Carel kwam terug gelopen met twee glazen wijn. 'Gaan we nu al aan de wijn?' Grijnzend nam Lacey het glas aan. 'Tenzij je wat anders wilt.' Carel keek haar onzeker aan. 'Nee joh dit is goed hoor.' Stelde Lacey hem gerust. 'Gelukkig.'

'Zullen we daar gaan zitten?' Carel wees naar de bank die tegen de muur aan was geschoven. 'Ja, is goed.' Antwoordde Lacey. Het stel liep naar de bank en ze ploften neer. Vanaf dit punt konden ze goed door heel de kamer heen kijken. 

Lacey keek rond en zag onder andere Carel zijn broertjes met wat neefjes staan kletsen en Carels ouders stonden met wat vrienden druk een gesprek te voeren.

'Je boft met zulke lieve ouders.' Glimlachte Lacey naar Carel. 'Ik weet het. Ik zou mij geen leven zonder hun voor kunnen stellen.' Zei Carel. 'Begrijp ik.' Knikte Lacey.

'Ik weet dat je het er liever niet over hebt maar hoe was jou moeder? Had je een goede band met haar?' Voorzichtig keek Carel het meisje aan. Lacey beet op haar lip. Hoewel ze zich had voorgenomen om er meer over te gaan praten bleef ze het een moeilijk onderwerp vinden.

'Praten helpt, Lacey. Je hoeft zulke dingen niet voor jezelf te houden. Vertel me eens wat over haar.' Drong Carel aan.

'Ze was net als mij. Ze hield van boeken lezen, koken, leuke dingen doen met her gezin. Het was een geweldige moeder.' Fluisterde Lacey zachtjes. Carel keek haar medelevend aan en legde zijn hand op die van haar.

'Ik weet zeker dat ze trots op je is.' Zei hij. 'Ik hoop het. Soms als ik dan nu bijvoorbeeld jou ouders zo samen zie ben ik zo jaloers. Mijn moeder mist de belangrijkste dingen uit mijn leven.'

'Zoals wat?' Vroeg Carel haar. 'Diploma uitreikingen, mijn auto rijbewijs en hopelijk als ik later een leuke man en kinderen heb mijn bruiloft en de geboorte van haar kleinkinderen.' Zei Lacey.

Carel kneep zachtjes in haar hand. 'Ze is er misschien niet meer hierbij, maar ik weet zeker dat ze boven toekijkt en waakt over jou. Je bent zo'n sterk meisje, Lacey.' Zei Carel. 'Lief van je, Ca.'