Vertrouwen

03.

'Dus je botste vol tegen een Ajax speler aan?' Emma schoot in de lach en Lacey gaf haar een por in haar zij. 'Het was echt niet grappig hoor. Ik dacht dat hij bij het mediateam werkte.' Mompelde Lacey. 'Ach joh. Het is toch ook wel een beetje grappig? Je werkt er nu al drie maanden en je herkent niet eens een speler waar je tegen op knalt.' Lachte Emma.

'Ja, daar heb je wel een punt.' Knikte Lacey. 'Waarschijnlijk is die jongen dat nou alweer vergeten. Hoe heette die ook alweer?' Emma keek Lacey vragend aan. 'Carel Eiting.' Antwoordde Lacey.

'Nou waarschijnlijk staat die Carel Eiting alweer vrolijk op het veld te voetballen en is hij heel die situatie van vanmorgen alweer vergeten.' Zei Emma troostend. 'Hmm ik denk het niet. We vielen allebei best hard op de grond en hij deed wel heel aardig. Uiteindelijk stond hij daar ook nog een kwartier lang handtekeningen uit te delen en foto's te maken met fans.' Vertelde Lacey.

'Heb jij ook een foto met hem gemaakt?' Vroeg Emma nieuwsgierig. 'Nee, natuurlijk niet. Ik was aan het werk dan ga ik niet vragen of ik met hem op de foto mag. Bovendien was ik al tegen hem op geknald en dat was al ongemakkelijk genoeg.'

'Oh Lacey, je maakt je echt zorgen om niks.' Lachte Emma. 'Zit je mij nou uit te lachen?' Beledigend keek Lacey naar Emma. 'Nee, maar ik vind het gewoon heel grappig.' Zei Emma. 'Jaja dat weten we nu ook wel. Over wat anders gesproken, hoe is het met die Killian?' Nieuwsgierig keek Lacey naar Emma en Emma begon te blozen.

'Morgen hebben we een date.' Bekende Emma. 'Wat leuk! Ik hoop echt dat het wat word, Em.' Zei Lacey. 'We gaan het zien. Misschien valt het wel tegen.' Antwoordde Emma. 'Zo moet je niet denken! Je was zo enthousiast over hem. Ik geloof erin dat het wat word.'

'Jij bent altijd zo positief.' Vond Emma. 'Iemand zal dat moeten zijn. Je moet het beste van dingen inzien hoe lastig dat soms ook is.' Zei Lacey. 'Ik heb geen zin in zo'n preek. Zullen we maar naar de club gaan?' Stelde Emma voor. 'Sure. Wat jij wilt.'

Emma en Lacey stonden op en vertrokken naar een club wat verderop. Ze besloten om lopend te gaan, want dat was het makkelijkste. Toen ze aankwamen bij de club liepen ze naar binnen de zaal in waar al veel mensen aan het dansen waren.

'Omg Lacey, daar staat Killian.' Emma sleurde Lacey mee. 'Waar?' Lacey keek de zaal rond, maar er liepen zoveel mensen dat ze Killian niet herkende. 'Bij die jongens daar in de hoek.' Emma wees naar een groep jongens. 'Ga naar hem toe.' Spoorde Lacey haar aan. 'Nee, ben je gek. Hij is met zijn vrienden.' Siste Emma.

'Kom, dan gaan we gezellig een kletspraatje met die jongens maken.' Lacey pakte Emma haar pols beet en ze sleurde haar beste vriendin mee. 'Misschien kunnen we beter een praatje maken als we al wat hebben gedronken.' Mompelde Emma nors. Lacey grinnikte. 'Je bent gewoon bang.'

Ze kwamen inmiddels aan bij het groepje jongens die verbaasd opkeken toen er twee meiden bij hun kwamen staan. 'Hey Killian.' Zei Emma. 'He Emma, wat doe jij nou hier?' Verbaasd gaf Killian een knuffel. 'Hetzelfde als jou denk ik. Dit is mijn beste vriendin Lacey.' Stelde Emma Lacey voor aan Killian. 'Leuk om kennis te maken.' Zei Killian. 'Insgelijks.' Glimlachte Lacey.

Lacey keek de rest van het groepje rond en haar mond viel open toen ze Carel tussen de jongens zag staan. Ze hoopte zo erg dat hij haar niet zou herkennen.

'Willen jullie wat drinken?' Lacey schrok op. 'Ja ehm lekker.' Knikte ze. Ook Emma knikte en er vertrokken twee jongens richting de bar om drinken te halen.

'Hey, Lacey was het toch?' Carel was naast Lacey gaan staan. 'Ja, klopt. Je hebt het onthouden.' Zei Lacey. 'Ja haha. Ik vergeet onze ontmoeting niet zomaar hoor.' Grinnikte Carel. Lacey werd rood. 'Het maakt echt niet uit dat je mij niet herkende hoor. Ik vond het eigenlijk juist wel leuk dat je dacht dat ik voor het mediateam werkte.' Vertelde Carel haar. 'Oh echt?' Verbaasd keek Lacey hem aan.

'Ja, de meeste mensen kennen mij door het voetballen dus ik vond het wel grappig om te horen dat je mij niet herkende.' Zei Carel. 'Ik vond het niet zo grappig. Ik werk al drie maanden bij Ajax en vertel zowat elke dag over de voetbalclub, maar ik ken niet eens een van hun basisspelers. Geloof mij maar, ik neem het mezelf wel kwalijk.' Lacey staarde naar de grond. Ze voelde zich zo stom.

Carel pakte haar kin beet en Lacey keek op. 'Vergeet het alsjeblieft. Mij maakt het nogmaals echt niet uit.' Hij glimlachte naar haar en Lacey glimlachte terug. 'Dus, vertel eens wie je hebt meegenomen? Zo te zien kan je vriendin het goed vinden met Killian.' Carel wierp een blik naar Emma en Killian die druk in gesprek waren. 'Dat is Emma, mijn beste vriendin. Ze ontmoette Killian eergisteren voor het politiebureau.' Vertelde Lacey hem. 'Aha. Killian is een goede vriend van mij. Ik hem hem van een dartavond.' Zei Carel lachend. 'Lol.'

'Hey Lacey, ook wat drinken?' Emma kwam met een dienblad naar Lacey en Carel toegelopen gevolgd door Killian. 'Ja lekker.' Lacey pakte een glas van het dienblad en de andere jongens volgde ook allemaal.

'Emma, dit is trouwens Carel.' Stelde Lacey Emma aan Carel voor. 'De jongen waar je vanochtend tegen op gebotst was?' Emma gaf Carel een grijzend een hand. 'Leuk je te ontmoeten!' Zei Emma. 'Ja insgelijks!'