သွ်မ္း လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ေဒါသေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္လာရင္း ဂုဏ့္အခန္းနားေရာက္ခါနီးေတာ့ အသက္ကိုျပင္းျပင္း႐ွဴၿပီး ခဏေလာက္ရပ္ေနလိုက္သည္။
ဂုဏ့္အေျခအေနက ဆရာဝန္ႀကီးက တစ္ရက္ေလာက္ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး စိတ္ခ်ရၿပီျဖစ္၍ ICU ခန္းထဲမွ VIP room သို႔ျပန္ေရြ႕ေပးထားသည္။
အခန္းထဲမွာေတာ့ သူအျပင္မသြားခင္ ေဒၚျမနဲ႔သားကိုအပ္ထားခဲ့လို႔ ဂုဏ့္အတြက္ေရာ၊သားအတြက္ပါ အေစာင့္ေတာ့ရိွေနပါသည္။
ကိုယ့္အျဖစ္နဲ႔ကိုယ္ ေဘးလူကိုအလဟာသ စိတ္မပူသြားေစခ်င္၍ စိတ္ၿငိမ္သြားေတာ့မွ အခန္းသို႔ဝင္သြားလိုက္၏။
ေဖာင္းေဖာင္းက သူ႔အေဖေဘးမွာအိပ္ေတာင္ေပ်ာ္ေနၿပီ။
ေဖာင္းေဖာင္းလဲ တစ္ေန႔လံုး သူနဲ႔ေလွ်ာက္လိုက္ေနရလို႔ ပင္ပန္းၿပီးအိပ္ခ်င္ေလာက္ေရာေပါ့။
မိုးလဲခ်ဳပ္ၿပီဆိုေတာ့ ေဒၚျမကိုလဲျပန္ခိုင္းလိုက္ေတာ့သည္။
ဘယ္သူမွမရိွေတာ့ဘူးဆိုမွ သွ်မ္း ဂုဏ့္ကုတင္ေဘးမွာပဲ ထိုင္ခံုဆြဲကာ ေဘးကပ္ထိုင္လိုက္သည္။
ေဖာင္းေဖာင္းတစ္ေယာက္က သူ႔အေဖကိုေတြ႔ရင္ဖုတ္ေကာင္ေလးလိုပင္။
အိပ္အိပ္၊စားစား အနားေျပးေျပးကပ္ၿပီး ဂုဏ့္အနားမွာပဲေပ်ာ္သည္။
ေန႔လည္ကေတာ့ ကိုကိုႀကီးတို႔မိသားစုလာသြားတုန္း ကိုကိုႀကီးရဲ႕သားနဲ႔အဖြဲ႔က်ၿပီးေဆာ့ေနပါေသးတယ္။
သွ်မ္း ကိုေသာ္ေဝနဲ႔ေတြ႔ဖို႔အျပင္ထြက္သြားခါနီး ကိုကိုႀကီးတို႔ျပန္ရင္ တစ္ခါထဲေခၚသြားေပးဖို႔မွာခဲ့ေပမဲ့ ေဖာင္းေဖာင္းကမလိုက္တဲ့ပံုပင္။
ကိုကိုႀကီးတို႔ျပန္ေတာ့ သွ်မ္းကိုဖုန္းဆက္ၿပီး သားကမလိုက္ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာ၍ ေဒၚျမနဲ႔ထားခဲ့ခိုင္းလိုက္တာျဖစ္၏။