ဂုဏ္ အိမ္မွာမရိွတာ ၂ လနီးပါးရိွၿပီ။
၃ ပတ္ေလာက္ၾကာမယ္လို႔သာေျပာသြားေပမဲ့ ဟိုမွာျပသနာေလးေတြေပၚလာလို႔ နဲနဲေတာ့ၾကာဦးမယ္လို႔ ဂုဏ္နဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီးကတည္းက ဂုဏ္ဟာ အလုပ္ေၾကာင့္ပဲလားမသိ အဆက္အသြယ္မလုပ္လာေတာ့။
ဂုဏ္ကလဲမဆက္သြယ္ေတာ့သလို၊သွ်မ္းဘက္ကဆက္သြယ္ျဖစ္ေတာ့လဲဖုန္းမကိုင္။
သွ်မ္း ေျပာခ်င္သမွ်ကို အတြင္းေရးမႉးေသာ္ေဝဆီသို႔သာ မွာရသည္။
ဂုဏ္ဘာလုပ္တယ္၊ဘယ္သြားတယ္၊ဘာစားတယ္ကအစ ေသာ္ေဝ့ကိုေမးရသည္။
ဂုဏ္ကေရာ ဘာျပန္ေျပာေသးလဲ'ဟုေမးရင္ေတာ့ 'သူေ႒းက ေထြေထြထူးထူးျပန္ေျပာတာမရိွပါဘူး' 'ေကာင္းၿပီတဲ့' 'ကိုေစ့ကို သူေ႒းကဂ႐ုစိုက္ဖို႔မွာလိုက္တယ္' ဒါေတြပဲျပန္ၾကားေနရသည္။
သားကလဲ ဖေအနဲ႔မေတြ႔တာၾကာေတာ့ ဖုန္းလာတိုင္း လည္ပင္းေလးတဆန္႔ဆန္႔နဲ႔ တဂ်ီဂ်ီ။
အခ်ိန္တိုင္းဖုန္းမဆက္အားရင္ေတာင္ အားတဲ့အခ်ိန္ေလးေတာ့ဆက္ေစခ်င္တယ္' လို႔ ေျပာေတာ့လဲ ေသာ္ေဝ့ဆီက 'ျပန္ေျပာေပးပါ့မယ္' ဆိုတဲ့အေျဖစကားကလြဲၿပီး ဂုဏ့္ဆီက ဘယ္လိုအဆက္အသြယ္မွမေရာက္လာခဲ့။
Message ေလးတစ္ေၾကာင္း၊ Phone ေလးတစ္ call....
သွ်မ္း မသြားခင္ကတည္းက အတန္တန္မွာလိုက္ပါရက္နဲ႔။
က်န္ေနခဲ့ရတဲ့လူက င႐ုပ္သီးေတာင္းဖင္ထိုင္ရသလို ပူစပ္ပူေလာင္ႏွင့္ေနလို႔မထိ။
ဂုဏ္ေတာ္ေတာ္အလုပ္မအားလို႔ပဲေနမွာပါ'လို႔သာေတြးျပီး software ေရးဖို႔ရာကိုသာ အာရံုစိုက္ေတာ့ဖို႔ေတြးလိုက္မိတာလဲအခါခါ။
သွ်မ္းအလုပ္ကလဲ ျပီးဖို႔ရာကသိပ္မလိုေတာ့သည္မို႔ သွ်မ္းလဲျမန္ျမန္လက္စသတ္လိုက္ခ်င္ၿပီ။
ဒါမွ ေနာင္ဆက္ႏြယ္လာမည့္အ႐ႈပ္အ႐ွင္းက႑ေတြ သွ်မ္းစိတ္႐ွင္း႐ွင္းနဲ႔ ႐ွင္းထုတ္ႏိုင္မည္။