သှျမ်းထွက်သွားတဲ့အထိ နေနဲ့ ဇေတို့နဲ့ကတော့ တစ်ဖက်နဲ့တစ်ဖက် အပြန်အလှန်အချေအတင်တွေဖြစ်နေကြတုန်း။
ထိုအခြေအနေကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး နွေဦးမေ သန့်စင်ခန်းဝင်ရန်အကြောင်းပြပြီးသှျမ်းနောက်လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။
သှျမ်းကတော့ နောက်ဖေးဘက်မှာဂုဏ်နဲ့ဖုန်းပြောနေရင်း လက်ပေါ်ကဖောင်းဖောင်းကလဲ လုံးဝမနေတော့ပဲ ငိုယိုပြီး ကော့ကလန်ထိုးနေတာကြောင့် ချော့မော့နေရသည်။
"ခဏနေပြန်မယ်သားရယ်...ခဏလေး ဖေဖေဖုန်းပြောမလို့.....။Hello မောင်!"
"............."
"ဟင်....softwate လား?"
"........"
"အာ...ဟုတ်တယ်။ သူ့ကို ငါရေးပေးလိုက်တာလေ...နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်က"
"......."
"ဟုတ်လားမောင်...အရေးကြီးနေရင် ငါအခုပြန်လာမယ်လေ"
"........"
"ငါသိပ်မကြာခင်ပြန်လာတော့မှာပါ...ဒီမှာသားကလဲမနေတော့ဘူး"
"......"
"Ok မောင်"
ဖုန်းချပြီး အိမ်ထဲဝင်ဖို့နောက်ကိုလှည့်လိုက်တော့ နံရံကိုမီှပြီး သားကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့နွေဦးမေကြောင့် သှျမ်း ခြေနှစ်လှမ်းလောက်နောက်ဆုတ်မိသွားသည်။
ဒီမိန်းမကို ရွံတယ်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကို? သားကိုအမေက မတွေ့တာကြာလို့ကြည့်တာလေ...အဲ့လောက်ထိဖြစ်ပြစရာလိုလို့လား"
"မင်းလိုမိန်းမက ဘယ်နားမှာအမေနဲ့တူတာရိှလို့ ငါ့ရေှ့မှာ အသံကောင်းလာဟစ်ပြနေရတာလဲ"
"ကျွန်မက အမေပဲဟာ...အမေလို့မပြောလို့ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ?"
"ဟက်...မင်းကအမေမဟုတ်ဘူး။ မင်းက ဒီတိုင်းငါ့ကလေးကို ငွေယူပြီးမွေးပေးတဲ့ အငှါးမိန်းမသာသာပဲ"
![11:11(ရင္ႏွင့္ရင္း၍)[Complete]](https://img.wattpad.com/cover/223803627-64-k784961.jpg)