TITAÑIA POV
tahimik lang kaming dalawa ni Devis habang bumabyahe, sakay ng BMW niya.
i was leaning against the car window, silently observing the moving cars outside. gusto kong magopen ng topic, pero hindi ako sure kung anong paguusapan namin. i can't think anything at the moment. kinukwest'yon ko din ang sarili ko, dahil kanina pa malakas ang tibok ng puso ko.
'dapat pala nagpacheck up na ako kanina. baka may problema na ako sa puso.' i get a bit scared at what i thought.
napaayos ako ng upo nang matanaw ang pamilyar na daan. malapit na kami sa uni.
"ibaba mo na lang ako malapit sa entrance." bilin ko kay Devis at nagsimula ng maghanda para bumaba.
walang imik niyang sinunod ang sinabi ko.
nang himinto na ang sasakyan ay inalis ko na ang seatbelt ko at akmang bubuksan na ang pinto ng bigla siyang magsalita.
"Tañia." bumitiw ako mula sa pagkakahawak sa door handle at tsaka siya nilingon.
"hmm?" i replied.
"may gagawin ka after class mo?" tanong niya kaya agad kong hinalungkat ang isip ko para alamin kung may gagawin ako mamaya.
"sa pagkakaalam ko....wala naman na. aattend lang ako ng seminar afterclass then wala na. bakit mo natanong?" tugon ko.
he was silent for a second, "hang out ulit tayo." i almost let out a scoff at that.
"okay. i'll text you na lang after the seminar." with that i open the car door and get off his car. i faced the door again and leaned a bit so i could see his shock face.
this time i won't deny that he looked cute.
"ingat." i smiled at bit and wave a little at him before i closed the door and head off at the gate.
hindi pa ako nakakalagpas ng guard post ng biglang may tumawag sa pangalan ko.
"Titañia!" kunot noo kong hinanap ang tumawag sa akin, mas lalong kumunot ang noo ko ng makita ang isang nakangiting lalaki. papalapit ito sa kinatatayuan ko.
'do i know this guy?' i thought scanning him from head to toe.
i didn't talk nor move, baka nagkamali lang ako ng rinig o baka naman hindi ako ang tinatawag niya. but to my surprise he stopped infront of me, still smiling like an idiot.
"uh.....yes?" nagaalangan kong tanong sa kan'ya.
"anong kailangan mo?" tanong ko ulit ng titigan niya lang ako. mas lalong lumapad ang ngiti niya at naiiling na naglakad papalayo. i was left dumbfounded by that.
'what's wrong with that guy?' nawiwerduhan kong tanong sa sarili habang nakatingin sa papalayong bulto ng lalaki.
ipinagsawalang bahala ko na lang iyon at nagpatuloy sa paglalakad.
mas lalo akong nawirduhan ng mapansin ang kakaibang kilos ng mga estudyante, specially the girls. marami akong napansin na nagbubulungan at ang iba ay napapahinto sa paglalakad kapag nakikita ako, 'yong iba lantaran akong tinitingnan ng masama.
naguguluhan man ako sa nangyayari, i just decided to brush it off. 'maybe it was just in my head.'
malapit na ako sa classroom building ng afternoon class ko, nang may marinig akong talaga namang nakapagpatigil sa akin.
"are you sure that, that's his girlfriend?" a girl with a pixie hair cut asked, glancing at my direction.
"that's what the rumor said." sagot ng kasama niyang babae na shoulder lenght ang medyo kulot na buhok. their words were a bit hushed like i wasn't supposed to hear them. 'well, they did a splendid job doing that.' i thought rolling my eyes in annoyance.
BINABASA MO ANG
Secretly Married With My Bestfriend Boyfriend
Romance"what the heck?!" "is this a joke mom?" "i can't be with him! hindi pwede! "ayokong masira ang pangako ko sa besfriend ko!" my life became complicated nung nalaman ko kung sino ang taong makakasalamuha ko palage. and because of the stupid contrary...