TITAÑIA POV
An hour later, dumami na din ang mga tao sa park. karamihan sa mga ito ay puro babae.
naghahanda na din yung banda sa likod ng mini stage nila, dahil ilang minuto na lang ay show time na.
alam kong sikat na talaga sila sa buong university namin, pero 'di ko inaakala na sikat din pala sila maging sa ibang lugar. pano ko nasabi 'yon? simple lang.
ilang bus lang naman ang nakita kong pumarada. feeling ko huge concert ito at hindi mini gig, putek masyadong scam ang band na 'to.
"dadami pa yan." nagmamalaking sabi ng boses sa likuran ko na siya ko namang nakilala agad.
"yabang." I snorted.
"just stating the fact." napairap na lang ako.
hindi ko maiwasang magtaka bigla ng mapansin ang buong sitwasyon. "why are you even here? akala ko ba magreready na kayo for the gig?" tanong ko habang nakatingin pa din sa mga tao.
"yeah...i just came here to check on you." that got my attention.
nakakunot noo ako ng hinarap ko si Denis. "bakit?" i squinted my eyes at the sudden brightness which cause by the lightning.
I muttered a small thank.you at Denis when he block it using his body.
"baka layasan mo na naman ako eh." pabiro niyang ani at akmang guguluhin ang buhok ko, pero agad akong umiwas at sinamaan siya ng tingin.
"nakabantay mga staff n'yo sakin di ba? so how do you expect me to leave without them noticing?" medyo naiirita kong pagpapaalala sa kanya.
kanina kasi sinabihan niya yung mga kasamahan nila na wag akong hayaang umalis agad. oo, pinabantayan niya talaga ako. 'di tuloy ako makaalis putek.
"hahaha, bare with it." tawa niya pa sabay mahinang tinapik ang pisngi ko.
"ewan ko sayo, doon ka na nga! paepal ka masyado dito." pagtataboy ko sa kanya.
"manood ka maigi ah." pahabol niya pang ani bago tumakbo pabalik sa mga nakatingin na niyang kabanda.
as if naman may iba akong choice. i grumbled inside my head.
"ang sweet niyo namang dalawa." napaatras ako sa gulat ng may magsalita na naman sa likudan ko. pagtingin ko ay isang medyo paloyar na mukha na naman ang nakita ko.
"uh....pardon?"
"ang sabi ko, ang sweet niyo namang dalawa ni Denis. iba talaga kapag magkasintahan ano?" ano daw? magkasintahan?
i let out a nervous laugh, not on this issue again.
"sorry, but i think nagkakamali ata kayo ng hinala. Denis is not my boyfriend. companion ko lang siya." paglilinaw ko at lumayo ng bahagya sa staff.
nakuha naman niya ang signal na ayaw kong makipagusap kaya nilubayan na niya ako at pumunta sa kung saan mang part ng stage.
bakit ba ang daming taong nagkakamali ng intindi sa relasyon namin ni Denis?
the rest of the gig feels so blur to me, maybe dahil ang lalim ng iniisip ko or dahil sa sinosort ko pa din ang feelings ko para kay Devis. either way the next thing i know is now me, sitting in a bench while blankly staring at Denis.
"where do you want to start?" i impatiently asked, crossing my arms over my chest as i cast a boring look at him.
"i thought ikaw ang makikipagsettle nito sakin?" taka niyang tanong.
BINABASA MO ANG
Secretly Married With My Bestfriend Boyfriend
Storie d'amore"what the heck?!" "is this a joke mom?" "i can't be with him! hindi pwede! "ayokong masira ang pangako ko sa besfriend ko!" my life became complicated nung nalaman ko kung sino ang taong makakasalamuha ko palage. and because of the stupid contrary...
