Mystery In Academy (EDITING)

Mystery #17

Jehan's POV

"Hiwalay na ba kayo?" Tanong sakin ni kuya James ng makauwi ako sa bahay.

"Yes kuya." Sabi ko at hindi ko na napigipan ang pagtulo ng luha ko.

Lumapit naman agad si kuya sa akin at pinunasan ang luha ko gamit ang thumb niya. Hays.

Si kuya James lang ang kakampi ko dito sa bahay. Para kasi kay mommy at daddy hindi ako perfect.

Ano bang pagkakaintindi nila sa word na perfect?

"Ssshh. Isipin mo na lang na para sa inyong dalawa tong ginagawa mo okay?" Sabi sakin ni kuya.

"Kuya ang hirap eh. Bakit kasi kailangan ko pang pumunta ng Paris? Pwede namang dito ko tapusin ang course ko. At tsaka mahal na mahal ko si Ruferd." Sabi ko habang umiiyak.

"I know sweety, but we're doing this for your own good." Sabi ni kuya.

"Good? Nasasaktan good? Alam mo nung nakita ko si Ruferd kung gano siya nasaktan sa ginawa ko at sinabi ko." Sabi ko.

"Hangga't maaga mabuti ay nasabi mo. Para makapag-move on na siya." Sabi ni kuya at niyaya ako sa dining room.

"Ang sabi ni mommy kapag nilihim namin ang relasyon namin, papabayaan niya lang kami pero bakit naging ganito?" Tanong ko ng maluha luha nang makaupo na kami.

"Sweety, i dont know. Pero may reason talaga kung bakit kayo pinaghiwalay." Paliwanag ni kuya.

"Oo nga, yung pupunta tayo ng Paris. 2 years lang naman diba?" Tanong ko at pinunasan ang luha ko.

"May isa pang matinding rason at hindi ito ang tamang panahon para malaman mo." Sabi niya at tumayo.

"Kuya... please... tell me." Pagmamakaawa ko, huminto lang siya sa paglalakad pero hindi niya ako nililingon. Ilang segundo rin kaming tahimik nang may nagsalita.

"Tell you what?" Si mama.

"N-nothing ma. Let's talk in your office." Sabi ni kuya. Why? Ayaw niya bang malaman ko?

"Ma. Tell me." Mariin kong sabi.

"Are you commanding?" Medyo masungit na sabi ni mama.

"No. Im just saying that you need to tell me what's happening!" Medyo napataas ang boses ko kaya nakatanggap ako ng isang malutong na sampal galing sa kanya.

Ito ang unang beses na pagbuhatan ako ng kamay ni mama.

"Ano?! Yan ba ang natutunan mo sa lalaking yun? Your such a big dissapointment. Ano na lang ang sasabihin ng mga amiga ko? Na wala-" I cut her words.

"Ayan! Yan ang problema sayo ma! Im giving my best to be a perfect daughter for you! But you didn't appreciate it!" Hindi nagsalita si mama pero masama ang tingin niya sakin.

"I'm one of the most popular in school. The princess academy. One of the top lister. President of student council. Vice president of gsta. Validictorian in the most popular school. Taking up the course you want for me even though Im not interested on it. Is it not enough?" Nagsimula ng tumulo ang luha ko pero nakatingin lang sakin si mama na parang maiiyak na rin.

"Sumasagot ako sayo ma, hindi dahil sa bastos akong bata at wala akong utang na loob. Im telling you this words from my heart na gustong gusto kong sabihin simula't sapul, kasi gusto kong magising kana sa katotohan." Nagsimula na ring tumulo ang luha niya.

"Gusto kong ma-appreciate mo kung ano yung nabibigay namin. Katulad ni kuya James." Lumingon ako kay kuya James na nakikinig lang sa usapan namin.

"He did his best for you, ma. He finished study. The summa com laude. Ang pag-aakala niya na kung gagawin niya ang lahat ng gusto mo ay magiging malaya na siya at magagawa ang gusto niya na magpakasal sa taong totoong mahal niya." Napatingin si mama kay kuya with a big question mark on face.

"Yes ma. Sakin lang sinasabi ni kuya ang lahat ng saloobin niya." Buong tapang kong sagot.

"Princess... stop it." Awat sakin ni kuya pero hindi ko siya pinansin.

"Nung ready na siyang sabihin sayo na enganged na siya kay ate Chloe ang true love niya. Tsaka mo lang rin sinabi na ikakasal na siya? Arranged marriage. Damn that! Ipinakita ni kuya sa'yong masaya siya sa lahat ng ginagawa niya, pero ang totoo sobrang nasasaktan siya at gabi-gabing pumupunta sa kwarto ko para umiyak." Sabi ko.

Palipat lipat lang ang tinginan naming tatlo..

"I-im sorry mga anak." Sabi ni mama sabay yakap sa amin.

Yinakap rin namin siya.

"Im sorry. Im sorry. Im sorry." Paulit ulit na sabi ni mama sa amin.

"I dont know that you feel that way." Sabi ni mama at umiiyak na kami. Maski si kuya ay hindi naiwasang mapaiyak.

Kumalas na kami sa yakap.

"James. Pwede ka pang makipag-divorced kay Kate. Hindi niyo naman mahal ang isa't isa diba?" Sabi ni mama. Lumiwanag naman ang mukha ni kuya. Eh? Paano ako?

"Syempre naman, ikaw princess Jehan. You can do whatever you want." Sabi niya at niyakap ko siya ng sobrang higpit. Sa wakas!

"Thank you, ma. Im telling Ruferd now." Masaya kong sabi.

"Ha? In prefering to your course. Diba ayaw mo ng Business Management? Ok fine. Pero hindi ibig sabihin na pumapayag na ako sa relasyon niyo." Malamig na sabi ni mama. Kaya sumama na naman ang loob ko.

"Why?" Maluha luha ko na namng sabi.

__________________

Hanggang dito munaaaaa :D ;)

©wattpad2015

Xxx iloooveonedirection

Follow me? Thanks ;) More vote para ganahan naman akong mag-update :) Yehey! Hahaha.