KOF & 8.GÜNAH

1.Bölüm: "Mahşer Midillisi"

Bölüm şarkıları:

Aurora ~ Runaway
Billie Eilish ~Ocean Eyes

Buraya başlama tarihinizi bırakır mısınız? ❄️

Çalıştığım yayınevinden çıktım, eve doğru yürümeye başladım. Hava kapalıydı, yol çok uzun olmasa da kısa da değildi.

Yağmur atıştırmaya başlamıştı. Bu benim için sorun değildi yağmuru seviyordum. Çevredeki birkaç kişi yağmurdan sığınacak yer arama telaşı içerisindeydi.

Adımlarımı hızlandırdım, köşeyi döndüğümde sol tarafımda kalan viraneden çığlık sesi yükseldi.

Ürperticiydi.

Akşamın serinliği mi yoksa adamın canhıraş çıkan sesi mi tüylerimi ürpertti bilmiyordum. Bir yanım hemen uzaklaşmam gerektiğini fısıldarken diğer yanım bakmam gerektiğini söylüyordu.

Derin bir nefes alıp cesaretimi topladım, viraneye ilk adımımı atar atmaz bir kez daha çığlık sesi metruk binanın içerisinde yankılandı.

Sonra bulunduğum yere doğru koşan kişilerin ayak seslerini duydum ve panikle bu metruk yerden çıkıp sırtımı çürümeye yüz tutmuş binanın yan duvarına yasladım.

Birinin beni fark etmesi korkusuyla yüreğim ağzımda atmaya başlamıştı.

Bulunduğumuz yere bir arabanın yaklaştığını duydum. Kafamı duvardan hafifçe uzatıp olanları izlediğimde fena hâlde benzetilmiş bir adamı iki kişinin kolundan sürükleyerek arabaya bindirdiğini gördüm.

Adam baygındı.

Hızla geri çekildim. Birkaç saniye içerisinde siyah araba tozu dumana katarak gözden kayboldu.

Polisi arayarak ihbarda bulundum. Ve daha fazla oyalanmadan hızlı adımlarla ilerlemeye devam ettim.

Sonunda eve vardığımda arka taraftaki merdivenlerden eve girmeyi planlıyordum. Bu merdivenlerden çıkınca direkt evin terasına çıkıyorduk.

Terasa çıktığımda karşımda annemi şık bir şekilde giyinmiş hâlde gördüm. Mavi sandalyede sırtı bana dönük şekilde oturuyordu.

"Geç kaldın."

Boğazımı temizledim bu normalde yaptığım bir şey değildi. Her zaman dakiktim. "Evet bugün biraz oyalandım. Biliyorsun yağmuru seviyorum."

"Benim gibi." dedi. Yanındaki sandalyeyi çekip oturdum. "Bir yere mi gidiyorsun?" Önünde duran kahvesinden bir yudum aldı. "Evet, Leyla ile buluşacağız."

Leyla annemin en yakın arkadaşıydı. Telefonu çalınca meşgule attı yanağımdan öperek sandalyesinden zarifçe kalktı.

Gülümsedim, "İyi oturmalar."

"Teşekkürler tatlım, katılmak istersen seni de götüreyim?"

"Yorgunum biraz, duş alıp köşeme çekilirim muhtemelen."

Annem gittikten sonra yarım kalan kahvesini ben yudumladım. Hava iyice esmeye başlamıştı. Ağustos'un son günlerindeydik.

Kupayı ve eşyalarımı alıp eve girdim. Kendimi duşa attım, duştan çıktığımda odamın penceresini açık bıraktığım için içerisi serinlemişti.