ONLY MINE

თავი 11

please vote and com🥺🥺❤️

კაფეში ვზივარ, ზეინის წინ და ვხვდები როგორ ნერვიულობს. ერთ ფეხს აბაკუნებს. ესე ვიჯექით რამოდენიმე წუთი და ბოლოს ზეინმა თქვა
ზეინი:- არ მომიყვები?
მე:- კი ზეინ მოგიყვები, უბრალოდ არვიცი როგორ დავიწყო
ზეინი:- ჯიჯი როგორც გინდა ისე დაიწყე ოღონდ მოყევი.
მე:- კარგი, ზეინ იმ დღეს როცა შენ მე...მე...გამაუპატიურე (ეს ვთქვი და ცრემლები ჩამომიგორდა)
ზეინი:- ჯიჯი გთხოვ არ იტირო
მე:- შევეცდები.  იმ ღამესვე ლოს-ანჯელესის ბილეთი დავჯავშნე და ერთ კვირაში აქ წამოვედი. მე...სამი დღის შემდეგ გავიგე რომ ორსულად ვიყავი 1 კვირის. ალექსი....ის უნივერსიტეტში გავიცანი. ჩემი საუკეთესო მეგობარია, ის რომ არა შეიძლება ბავშვიც მომეშორებინა. მე...არ მინდოდა ბავშვი, მაგრამ ბოლოს მაინც ვერ გავბედე და ვერ მოვიშორე, რაშიც როგორც ვთქვი ალექსი დამეხმარა. ეს ყველაფერი ბარბარამ იცოდა და მე ვუთხარი შენთვის არაფერი არ მოეყოლა. უკვე 8 თვის ორსული რომ ვიყავი ალექსი ჩემთან გადმოვიდა საცხოვრებლად, გვერდიდან არ მცილდებოდა. შემდეგ კი ჯონი შემეძინა. უკვე 2 წლისაა და ბაღში დადის, მე კი ფსიქოლოგად ვმუშაობ.

ამ დროის მანძილზე ზეინს ვუყურებდი და დავინახე როგორ წამოუვიდა ცრემლები. ბოლოს ხმა ამოიღო

ზეინი:- ანუ...ჯონი...ის ჩემი შვილია?
და სევდიანი სახით შემომხედა
მე:- კი ზეინ შენი შვილია.
ზეინი:- და მე მის შესახებ არაფერი ვიცოდი?
მის სახეზე უკვე აღარანაირი ემოცია არ იყო. ბავშვი რომ წამართვას? არა ამას არ იზამს.
მე:- ზ...ზეინ მე მეშინოდა რომ მას წამართმევდი.
ზეინ:- რა?? შენ...შენ როგორ გეგონა რომ ბავშვს წაგართმევდი? ეგეთი გგონივარ?
უკვე ბრაზი ეტყობოდა მის სახეს
მე:- მე...მე არვიცი
და თავი ჩავხარე
ზეინი:- ყველაფერი ჩემი ბრალია, ჩემი ბრალია
ადგა და იქეთ-აქეთ ნერვიულად დაიწყო სიარული თან თმებში ხელები შეიცურა. მთელი კაფე ჩვენ გვიყურებდა.
ზეინი:- მე რომ იმ ღამეს შენზე ძალა არ მეხმარა, ყველაფერი სხვანაირად იქნებოდა. შენი ცხოვრება მე დავანგრიე, მე ვარ ყველაფერში დამნაშავე ჩემი ბრალია
ეს თქვა და გარეთ გავარდა. მეც გავეკიდე
მე:- ზეინ გაჩერდი
ზეინი:- არა ჯიჯი უნდა წავიდე, მე შენი ცხოვრება დავანგრიე. როგორ შეგიძლია ჩემი პატიება? მე ხომ მონსტრი ვარ ჯიჯი. გრძნობები არ გამაჩნია.
ეს თქვა და ტირილი დაიწყო. მასთან მივედი და ჩავეხუტე
მე:- ზეინ არა გთხოვ, არ იტირო. მე გაპატიე. 2 წელი გავიდა, მე გაპატიე ზეინ, გაპატიე
ბოლო სიტყვა ჩურჩულით ვთქვი.
ზეინი:- ვ...ვიცი რომ მაპატიე ჯიჯი, შენ კარგი ხარ. მაგრამ მე არ შემიძლია თვალებში შემოგხედო, იმის შემდეგ რაც გავაკეთე. მე...მე წავალ ჯიჯი, ცოტახანი მარტო უნდა ვიყო.
ფეხზე წამოდგა
მე:- ზეინ ხომ დაბრუნდები?
ზეინი:- კი ჯიჯი დავბრუნდები.
მე:- კარგი.
კიდევ ერთხელ ჩავეხუტე და წამოვედი.