ONLY MINE

თავი 5

დილით რა მოხდა აღარ მოგიყვებით, რადგან ყოველდღე ერთიდაიგივე რამ ხდება. როგორ ვერ ვიტან ერთფეროვნებას. უნიში მალევე მივედი, სადაც ბარბარას მოვკარი თვალი. არ ვაპირებდი მასთან მისვლას მაგრამ თვითონ მოვიდა.
ბარბარა:- როგორ ხარ?
მე:- ამ....კარგად
ბარბარა:- კარგია.
მე:- ხო
წასვლა დავაპირე მაგრამ გამაჩერა.
ბარაბარა:- გინდა ვიმეგობროთ?
როგორც იცით მეგობრები არასდროს მყოლია ამელის თუ არ ჩავთვლით. ცოტა ვმერყეობდი პასუხის გაცემაში, მაგრამ რატომღაც კი ვუთხარი. მინდა რომ ერთი მეგობარი მაინც მყავდეს.
მე:- კარგი. ბარბი რომ დაგიძახო შეიძლება?
ბარბარა:- კი როგორ არა.
მე:- კარგი.
სანამ ლექცია დაგვეწყებოდა მე და ბარბიმ ბევრი ვილაპარაკეთ. ისიც ლონდონში ცხოვრობს, მშობლებთან ერთად და ყავს 19 წლის ბელა ქვია. ისიც ამ უნივერსიტეტში სწავლობს, მაგრამ დღეს ვერ მოვიდა. ავად არის.

რამდენჯერაც ზეინს შევეჩეხე იმდენჯერ მზერა ავარიდე. გუშინდელის მერე ვერ ვუყურებ თვალებში. არც მე ვიცი რატომ მაგრამ მისი მცხვენია.

,,ზეინის pov"
მთელი დღეა ჯიჯი თვალს მარიდებს. აზრზე არ ვარ რა ჭირს. ,,რა უნდა ჭირდეს, გოგოს სულ ამცირებ" ამომძახა ჩემმა მეორე მემ. ჯანდაბა ვიცი რომ მას ვამცირებ, მაგრამ აღარ ვაპირებ ასე მოქცევას. კაფეტერიაში ვარ და დავინახე ჯიჯი შემოვიდა ბარბარასთან ერთად. არა უკვე მეტი აღარ შემიძლია. ავდექი და ჯიჯისთან მივედი.
მე:- ჯიჯი უნდა ვილაპარაკოთ
ბარბარა:- ისევ შენ? ის არ გეყო რაც ჯიჯის უთხარი? მისგან თავი შორს დაიჭირე.
მე:-ჯიჯი!
ჯიჯი:- ბარბარა არაფერია დაველაპარაკები და მალე მოვალ. შენ მანამდე ადგილი დაიკავე
ბარბარა:- კარგი ჯიჯი.
ჯიჯის ხელი მოვკიდე და ერთ-ერთ ცარიელ კლასში შევედი და კარს ავაკარი. მასთან ძალიან ახლოს ვიდექი. როგორ მინდა მისი დიდი და მიმზიდველი ტუჩების დაგემოვნება. მაგრამ არა ზეინ არ შეილება. რეებზე ფიქრობ.

,,ჯიჯის pov"
ცარიელ კლასში შემათრია და კარს ამაკრო. ისე ახლოს დგას ჩემთან რომ მისი ცხელი სუნთქვა სახეზე მეცემა. ნეტა რა უნდა.
ზეინი:- მთელი დღეა თვალს მარიდებ და რატომ?
მე:- ზეინ მე.....მე გუშინ რაც მოხდა იმის გამო
ზეინი:- ანუ რადგან შენი ისტორია მომიყევი, მაგის გამო მარიდებ თვალს?
მე:- ამ......ხო. ასე მგონია შეგეცოდები და მე არ მინდა რომ ვინმეს შევეცოდო.