gül fotoğrafları - nomin ✓

altıncı bölüm

Selaam, nasılsınız? Ben iyiyim, yani iyiyim denilebilir? Nasıl hissetiğimden fazla emin değilim ama bu şu an pek de önemli değil. Kitabı hızlı bitirmeye çalışıyorum çünkü bundan sonra yeni bir fic yayımlayacağım. Keyifli okumalar, kendinize iyi bakın❤;
-From rev.
Not: sanırım bu bölüm, bu fic'e yazdığım en uzun bölümdü.

🎀🎀🎀

Jeno çalan kapı ziliyle açmıştı gözlerini. Yaslandığı duvardan ağrımış sırtını çekti ve olduğu yerde gerindikten sonra  kapıyı açmaya gitmişti.

Gelen şeyin yine bir kutu olduğunu tahmin edebiliyordu. Fazla ziyaretçisi olmazdı, sadece birkaç arkadaşı gelirdi. Ayrıca arkadaşları son derece miskin olduğu için asla sabah gelmezlerdi.

Anahtarı çevirdi ve yuvasından çıkararak kapının kilidini açtı. Ardından kulpu tuttu ve yere bırakılan kutuyu aldı. Bu sefer ki kutu beyaz değil açık mavi tonlarındaydı.

Kapıyı ittirdi ve odasına geçtikten sonra kutuyu dizlerine koydu. Kutuyu açtığında dünkinden biraz farklı olara gibi iki tane polaroid çekim resim ve bir cd vardı. Gül fotoğrafçısı, bu sefer oğlana bir gül vermemişti.

Cd'yi merakla eline aldı ve inceledi. Herhangi bir yazı yazmıyordu üzerinde. Masasının üstünden bilgisayarını aldı ve cd'yi taktı. Görüntü ekrana gelmeye başlamıştı, yüksek bir yerden şehir ışıklarının manzarası görüntüleniyordu. Ardından buğulu ve derin bir erkek sesi gelmeye başladı. Jeno şaşırmıştı, ses çok güven verici ve huzurluydu; sadece konuşsa bile.

"Selam Jeno, bunu yapmak istemezdim aslında. Kendi sesimle sana bir video göndermeyi istemezdim ama bana dair bir şey daha bilmeni istedim, sesimi. Sesimi duymanı ve karşılaşırsak tanımanı istedim. Fakat bu videoyu çekmemin asıl amacı bu değildi. Sadece aana manzarayı göstermek istedim ve eminim ki daha önce böyle bir manzarayu görmemişsindir, çünkü küçüklüğünden beri yükseklik korkun var. Bende sana göstermek istedim ve emin ol ki bu korkunu yenmeni sağlayacağım. Çünkü buraya seninle gelmek ve saatlerce güzel suratını izlemek, ardından ise sana sarılarak kokunu ciğerlerime doldurmak isterdim. Bu video sabah eline ulaştığında, dünyanın en mutlu insanı olurum belki. Bir yandan da en umutsuzu. Şimdilik görüşürüz Jeno, kendine iyi bak. Seni seviyorum."

Video bitmişti ve Jeno diğer zamanlara tezat gülümsüyordu bu sefer. Birinin ona karşı arkadaşlıktan öte duygular bir nevi hoşuna gitmişti. Yüzündeki gülümseme solmadan kutudan fotoğrafları aldı. Bu fotoğraflarda dünki fotoğrafların aksine bir erkeğin sırtı gözüküyordu. Beyaz bol bir gömlek vardı üzerinde ve kolları dirseklerine kadar sıvanmıştı. Arkadan bir "V" işareti yapılmıştı ve oğlan güllerin arasındaydı. Vuran akşam güneşi ile saçlarının bir tarafı karamelin daha açık tonlarına çalıyordu. Jeno, manzarayı o kadar beğenmişti ki duvarına bile asabilirdi. Ama bunun saçma olmasıyla beraber iteledi bu fikri.

Ardından eline diğer fotoğrafı aldı, bu fotoğrafta ise sadece güller vardı. Fotoğrafın açısı ise oldukça iyidi...