gül fotoğrafları - nomin ✓

sekizinci bölüm

Selam, nasılsınız? Ben biraz daha iyiyim sanki. Umarım bu bölümü beğenirsiniz ve mümkünse bölümleri, koyduğum şarkılarla okuyunuz. Daha etkili olacağını düşünüyorum çünkü maalesef ki kelimelerim olayları anlatmakta kifayetsiz kalıyor. İyi günler, iyi okumalar❤,
-from rev.

🎀🎀🎀

Jeno, eline günlüğü aldı ve kaldığı yerden okumaya başladı. Gül fotoğrafçısı'nın isteği üzerine defterin boş sayfalarını dolduracaktı. Ama bunun için, ilk önce tamamen okumalı, öyle doldurmalıydı defteri.

"24 Mayıs 2018"

"Selam Jeno, bugün bu sayfayı sırf senin güzelliğine adayacağım. Boşver zamanı, sen zamanımdan daha değerlisin.

Sana olan aşkımı nasıl ifade edeceğimi bilmiyorum, içimdem gelenleri dökeceğim bu sayfaya, o eşsiz anları anlatacağım.

Jeno, hatırlar mısın o küçük çocuğu? Hani annesini kaybetmişti, çok ağlıyordu, sen de ona bir şeker vermiştin. Ardından çocuk sana sorunun ne olduğunu anlattığında sen, hava karanana kadar o çocuğun annesini aramıştın. Bulamayınca da karakola gitmiştiniz, çocuk polislere hiçbir şey anlatmamıştı. Sadece seninle konuşuyordu. Hâl bu olunca da kendin aramaya başladın. En sonunda kadını durağın birinde çökmüş, kaybettiği oğlu için ağlarken bulmuştun. Çocuk annesini bulduğunda çok güzel gülümsemişti, sıkı sıkı sarılmışlardı. Sen de onlara gözlerinde büyük bir parıltıyla bakmıştın. O zaman, o kadar güzeldin ki zamanı durdurup seni izlemek istedim.

Bu derece güzeldin ve ben güzel şeyleri saatlerce izleyebilirim. Sen benim için her şeysin desem çok klişe olur değil mi? Ama öylesin Jeno. Seni seviyorum"

Jeno, okuduğu cümlelerle gülümsedi, o günü hatırlıyordu, hem de çok iyi. Ama bir sorun vardı ki, bunları yazan kişi nereden biliyordu her şeyi. Bu soru Jeno'nun aklına girdiği gibi trilyonlarca soru işareti bırakmıştı. Gül fotoğrafçısı'nı bulduğu an her şeyi ona birbir soracak ve cevabını alacaktı.