Below The Tide (Charity Series #1)

• Seventeen •

Betina Tiara

~

Sa huli, hindi rin kinuha ni Zen ang itinuro kong floor lamp. Ika n'ya, gusto raw n'ya 'yung paraan ng pagku-kwento ko, pero gusto raw muna n'yang maglakad-lakad kami sa loob. Hindi ko rin alam kung bakit, hindi ko alam kung balak ba talaga n'yang bumili o hindi.

After going through the whole area, we still hadn't reached a decision.

Mas napapagod na 'ko kalalakad.

Habang abala si Zen sa tinitignan n'ya, umupo muna ako sa isang bedroom display at saka dahan-dahang nahiga. Nasa dulong bahagi kami at wala naman siguro sisita muna sa akin? I need atleast one minute.

I closed my eyes to isolate myself from the surrounding noise. Suddenly, I felt the bed moved and as I opened my eyes, it turned out to be Zen laying beside me.

My eyes widened. I looked away hastily when he looked at me, but he still caught me looking flustered.

"Zen, why are you---" I was about to get up when he grabbed my hand. At that moment, I accidentally touched the switch of a floor lamp.

As the lamp turned on, the room became a starry sky...

I was caught off guard-- first, on the beautiful scenery. Second, because of what he did.

He's looking straight at the whirling, starry sky.

My heart gave one tremendous thump.

"I..." he trailed off.

"Zen..."

"I don’t understand but... I wanna stay with you, just like this." his voice was so soft and gentle, then he turned his head and looked at me.

Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Halos magkadikit lang ang katawan namin, hindi rin kalayuan ang distansya ng mukha namin sa isa't-isa... at pakiramdam ko pa sa mga oras na ito ay biglang tumahimik ang paligid.

I wanted to speak, I wanted to ask him why... pero wala akong magawa kung 'di ang titigan siya.

His eyes revealing a kind of tenderness I'd never seen from anyone.

Nagawa ko lang iiwas ang paningin ko at bumangon sa pagkakahiga nang makarinig ako ng mga boses sa kabilang bedroom style na para bang nakikipag-usap ito sa isang staff. Nakakahiya kung maaabutan nila kami ni Zen dito ng ganito.

Mariin akong pumikit at humigpit din ang kapit ko sa suot kong body bag.

Zen! What the hell?!

Hanggang sa narinig ko na may sumulpot nang staff na babae sa amin. Dumilat ako at bumuga sa hangin bago sila harapin, naabutan kong nakatayo na si Zen.

"Sir Zen?!" natutulala n'yang bati sa kasama ko.

Tinignan ko si Zen, nakababa ang face mask n'ya. Mukhang hindi n'ya naibalik agad dahil sa biglaang pagsulpot ng staff.

"Hi," sagot ni Zen.

"Oh my gosh..." napatakip pa ng bibig si ate at hindi lang iyon, nagtawag pa ng kasama.

Tinignan ko siya, nakatingin siya sa akin at bahagyang nakangiti habang napapakamot ang hintuturo sa kan'yang kaliwang pisngi. Dahil hindi lumalabas ang salita sa bibig ko, napabuntong hininga na lang ako.

Maya-maya'y nagsalita si Zen sa staff, "Ate, I’ll take this."

' ' '

May kumatok na empleyado rito sa office at may mga folder na hawak, ipinabibigay kay Hailey. Nakapagtataka na diniretso rito ang mga 'to samantalang may sariling office naman si Hailey.