TAYFA ELDEN GİDİYOR (tamamlandı)

~39.BÖLÜM~

Bir başkasına verilmiş ve sonrasında unutulmuş, tutulmamış sözler. Sonradan hatırlandığında sözü veren kişiyi neden yaralasın ki. Helede bu sözün kendi hayatına hiçbir etkisi olmayacaksa.

İnsanların hayatını etkileyen sözler kendi kendilerine verdikleri sözlerdir.

- Kilo vermeliyim.
- Kilo almalıyım.
- Zengin olmalıyım.
- işsiz kalmamalıyım.

Bunlar ve daha niceleri. Tutulamadıklarında büyük yaralar bırakırlar. Kabuk bağlayamıyacak yaralar.

Bende kendime verdiğim sözümü tutamadım. Olmadı işe yapamadım. Tayfam dağılmayacaktı. Biz hep bir arada mutlu olucaktık.

Ama dağıldık...

Bunları içimden geçirirken elime bir damla yaş düştüğünü fark ettim.

Ağlıyordum.

Ağlarken elimde tuttuğum resime bakıyordum. Hepimizin en güzel çıktığı fotoğrafı bulmuş kolaj halinde birleştirmiştim. Hep birlikte çekilmiş bir fotoğrafımız dahi yoktu. En başından beri yalan olduğu burdan belliydi.

Yalandı falan ama çok güzel bir seneydi.

Keşke hiç yaşanmasaydı. Yada keşke yalan olmasaydı.

2. Dönemden beri yaklaşık 2 ay belki 3 ay geçmişti. Bilmiyorum. Zaman duygumu kaybetmiş gibiyim.

Yarın beden dersi var ve erken uyumam lazım.
Sandalyemden kalkıp yatağa doğru ağır adımlarla ilerledim.

Ağlamanın verdiği etkiyle hemen uykuya daldım.

Sabah uyandığımda biraz geç olmuştu. Bir çırpıda üstümü giyindim. İçeriye geçip haberleri izlemeye başladım.

Tarihler 11 Mart 2020 yi gösteriyordu.

O da neydi. İlk koronavirüs vakası tespit edilmişti!

Bu bölüm kısa ama içime en çok sinen bölüm oldu. Umuyorum sizlerde beğenirsiniz. 💕♾💕