08

16 2 2
                                    

I was panting and the sweats were extremely running down to my face, going down to my chin before meeting the cold ground. It's still raining. Mas lumakas pa ito nang nasa byahe na ako. I didn't mind how stinky I was and how exhausted I was.

But, atleast I can now sigh in relief.

"Thank you, Kyle!" Rosie said in between her apologetic smile, reaching for the plastic I am handling. I sighed again then nodded a bit. I don't want to look at her eyes because, I will easily forget what she did. I can easily forgive her...

"Peace na... tayo? Sorry na," She said with persistence.

It was the tenth sorry this day from her. How could I acknowledge that apology if she shook the hell out of me a while ago.

[Ahhh!]

Rosie screamed so loud as I called her as soon as I registered my load. I didn't even quite sure if I paid the load that I received.

Ang kaba ng aking dibdib ay lalo pang dumoble...triple. Nanginginig hindi lang ang aking mga tuhod maging ang aking buong kalamnan. Pilit ko mang idaan sa kalmadong usapan ang lahat ngunit tila hindi ko na iyon naisip. I was panicking the whole ride.

Rosie texted her address to me. I replied a series of questions and texts but, she wasn't responsing to any of those. I could feel the eagerness to teleport by an instant.

Why does it scares me so much?

Nang makarating ako lugar na sinabi niya ay hinarang ako ng mga nakaunipormeng guwardya sa tarangkahan. Regardless of the mere fact that it's raining heavily, they still commanded me to get off the cab and present a gate pass before entering the vicinity. They told me that using a two way hand radio. The security is strict as hell. Which is very understandable because it matches the very huge subdivision...place.

Wala akong payong kaya nag-aalangan akong bumaba sa sasakyan. Rumaragasa pa rin ang mga patak ng ulan. Mayroon akong libro sa aking bag at cellphone sa aking bulsa. Ayos lang kung ako ang mabasa huwag lang ang mga gamit ko. A book is a treasure to me. I can't afford to turn its page looking so devastated because of the rain.

Like, what I'm doing now, turning pages of my book slowly to avoid it being ruined. I must possess a gentle hand, it will get cut by a single mistake. Kung bakit pa kasi ako bumaba sa taxi, eh.

"Gate pass mo po, sir? Bawal po kasi magpapasok ng taxi sa loob." Ani ng guard gamit ang isang lapel.

Napapikit ako at ilang segundong natulala. I was trying to think of a way on how can I gate crashed the village. But, of course... to no avail.

Tumikhim na ang drayber habang sinusulyap-sulyap ako sa rear mirror.

"Tumatakbo po ang oras niyo, sir. Mas mapapamahal po ang pamasahe niyo." ani nito bago ipakita sa akin ang mabilis na pagtakbo ng metro.

Napapikit na lamang ako napabuntong hininga.
"Bababa na po ako."

Pagkababa ko at pagkabayad ay saka naman biglang hinarurot ng drayber ang sasakyan. Dahilan upang magsipagtalsikan sa akin ang tubig mula sa pagkaskas ng kaniyang gulong.

Binilot ko pa naman nang pagka-ayos ayos ang aking libro gamit ang aking polo. Tapos matatalsikan lang.

Wala na bang ikaka-shit yung araw na 'to?

Patuloy sa ragasa ang ulan. Kaya bago pa ako makapunta sa silungan ng mga guwardya ay tila ako'y naging isang basang sisiw na.

"Shit." Usal ko nang mahulog pa sa daan ang aking cellphone dahil nakatuon lamang ang atensyon ko sa pagpagpag ng libro. Nang dadamputin ko na ang cellphone ay saka naman nahulog ang libro. Tila nag-swimming na talaga nang tuluyan sa bahagyang baha.

Can You be My CapillaryWhere stories live. Discover now