Καρδιές από αστέρια

Κεφάλαιο 6ο

     Με σχετικά μεγάλα βήματα έφτασα στη μικρή μου αδερφή. Έμπλεξα το χέρι μου στα μαλλιά της για να της αποσπάσω την προσοχή και ακολούθως της έσφιξα το χέρι ψηθιρίζοντας της στο αυτί "μείνε ήρεμη."

Έλσα: Πως πάει, βρήκες τίποτα;

Χριστίνα: Όχι ιδιαίτερα... Ψάχνω για άλμπουμ αλλά αυτά εδώ έχουν χαζά εξώφυλλα. Ή αδιάφορα εξώφυλλα, τέλος πάντων...

(λίγα μέτρα πιο πέρα)

Βαγγέλης: *προς τον Τζιμυ, με αστεια φωνή* Ένα λουλούδι για το λουλούδι!

Τζίμυ: Ω , τι γλυκός! Άρη, για'σένα...

Άρης: Ρε φειλάδες, βοηθήστε λίγο... Ποιο άρωμα χώρου να διαλέξω;

Τζ: Τι έγινε, τι έγινε; Θα κάνουμε κατάσταση;

Β: Εισαι μεγάλος, αγόρι μου, είσαι μεγάλος!

Χ: Ο - ΜΑΙ...

Ε: Σσσσσ! Αλλού κοίτα! Άν δεν τους πειράξουμε δεν θα φύγουν...

Χ: Πωπω τι μου λες τώρα, τι μου λες! Σβήνω, σβήνωωωω... Φου , φου , φου... 

Ε: Κανόνας 1ος: Ποτέ δε δείχνουμε σε κάποιον ότι λιώ-

Χ: *παίρνει στροφή και τρέχει προς το μέρος τους* Γεια σααας! Με θυμάστε;

Τζ: Εννοείται, όμορφη!

Β:*την αγκαλιάζει και της δίνει φιλί στο μάγουλο* Γεια σου, τι κάνεις;

Χ: Τώρα που είδα εσάς πολύ καλύτερα! Άρη είσαι θεός! 

Α: χαχαχα, νά'σαι καλά! Ω, βλέπω είναι και η φίλη σου εδώ!

Χ: Εμ, αδερφή μου είναι!

Ε: Γειά σας παιδιά! *και η καρδιά μου πάει να σπάσει*

Β:Γεια σουυυ!

Τζ:Γειαα!

Χ: Αγκαλίτσες, αγκαλίτσες!

     Μετά απο αυτό άρχισαν να αγκαλιάζονται, ενώ εγώ στεκόμουν σε κάποια απόσταση... Δεν ήξερα πως να φερθώ! Από τη μια με άγγιξε το ότι ο Άρης θυμόταν πως ήμουν στη συναυλία , αλλά απο την άλλη ... Ωχ ωχ με κοιτάει! Ιιιιιι μόλις έσκασε αυτό το παιχνιδιάρικο χαμόγελοοο! Δεν μπορώ...

Α: Εσύ δε θα έρθεις για αγκαλίτσα;

Ε: Ε...Εγώ;

Α: Όχι, όχι, στην κοπέλα πίσω σου μιλάω!

       Γύρισα πίσω μου με αναψοκοκκινισμένα μάγουλα για να δω για ποια  μιλάει ,αλλά δεν είδα καμία κοπέλα... Για την ακρίβεια, ήμασταν μόνο 5 άτομα σ'αυτό το διάδρομο. Ξαναγύρισα μπροστά και είδα τον Άρη σε απόσταση αναπνοής... Ίσως να γούρλωσα λίγο τα μάτια μου, αλλά στη συνέχεια τον αγκάλιασα σφιχτά(Ακόμα κι αν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν διαφορετικό)... Όντως κάνει τις καλύτερες αγκαλιές...

Β: Λοιπόν πριγκίπισσες , θα μας ξεναγήσετε στο υπόλοιπο κτήριο;

Ε: Εγώ θα πρέπει να περιμένω την κολλητή μου, της είπα να έρθει εδώ, άρα δεν μπορώ να απομακρυνθώ και πολύ απο τα κεράκια...

Α: Και εσυ κεράκια; *με το χέρι του να παραμένει στους ώμους μου*

Ε: Nαι, φέτος μετακομίσαμε Αθήνα και θέλουμε να ασχοληθούμε λίγο με το ντεκόρ του σπιτιού...

Τζ: Αααα, είσαι από τις μεγάλες εσύ...

Ε: Μεγάλες, εε εντάξει! 

Α:Και σε έκανα για μικρότερη!

Ε: Αυτό τώρα να το πάρω ως κομπλιμέντο ή προσβολή;

       Ο Άρης γέλασε και περπάτησε μαζί με τους άλλους, έφυγαν όλοι τους κι εγώ έμεινα να περιμένω τη φίλη μου, μόνη σαν την καλαμιά. Τι να πω, ωραίο ήταν όσο κράτησε - ή καλύτερα "Πάει η αγάπη μου, πάει με άφησε"...