Ο δεύτερος όροφος δε θύμιζε σε τίποτα τον πρώτο. Ήταν ανοιχτός , σαν ταράτσα και υπήρχαν μόνο πολυθρόνες και καναπέδες, ενώ η μουσική ήταν πιο χαλαρή. Και κάπου εδώ μετανιώνω που δεν πήρα μαζί μου ένα μπουφανάκι. Τι το ήθελα το αμάνικο βραδιάτικα; Παρά το ότι είχα ξεπαγιάσει , συνέχισα να ακολουθώ τον Άρη μέχρι που φτάσαμε σε ένα τραπέζι όπου κάθονταν τρια άτομα: ο Βαγγέλης, ο Τζίμυ και άλλος ένας που δε γνώριζα.
Άρης:Νά'μαστε κι εμείς!
Βαγγέλης:Καλως μας ήρθατε!
Τζίμυ: Ωπ ,γιατί μόνη σου;
Έλσα: Γεια σας! Η αδερφή μου αρρώστησε και η Αριάδνη περιφέρεται στον κάτω όροφο, γενικά και αόριστα!
Βαγγέλης:Σοβαρά; Να της δώσεις πολλά πολλά φιλ-
Τζίμυ:Και περαστικά!
Έλσα: Ναι, εεμ, σχετικά με αυτό... μήπως θα μπορούσατε να μου τα πείτε όλα αυτά σε ένα βιντεάκι;
3ο άτομο: Εμείς δεν έχουμε συστηθεί, είμαι ο Στέλιος!
Έλσα: Έλσα, χάρηκα! *χειραψία*
Στέλιος: *κουνάει το κεφάλι καταφατικά* Λοιπόν, γιατί στέκεστε όρθιοι; Καθήστε!
Ο Βαγγέλης και ο Στέλιος είχαν καθίσει στον ίδιο καναπέ, ο Τζίμυ , μόνος του, στον καναπέ απέναντί τους και εγώ κάθισα σ'αυτό που θα αποκαλούσαμε "προεδρική θέση", δηλαδή μια μοδάτη πολυθρόνα . Ο Άρης κάθισε δίπλα στο Τζίμυ και ήπιε μια γουλιά από ένα ποτήρι μπροστά του. Ακολούθησαν μερικές στιγμές αμηχανίας , μέχρι που ο Βαγγέλης πήρε το λόγο...
Βαγγέλης: Και πως τα περνάτε εσείς οι Καλαματιανοί;
Έλσα: Μια χαρά, ευτυχώς και τα μαγαζιά μας έχουμε, και η νυχτερινή ζωή βρίσκεται στα πάνω της...
Στέλιος: όντως, θυμάμαι όταν είχαμε έρθει με το σχολείο και δεν ξέραμε που να πρωτοπάμε!
Έλσα: Ε, εντάξει , δεν είναι και σαν την Αθήνα...!
Τζίμυ: Έρχεσαι συχνά Αθήνα;
Έλσα: Βασικά εκεί σπουδάζω και συγκατοικώ με την κολλητή μου...
Άρης: Άντε!
Έλσα: Ναι, ναι!
Τζίμυ: και τι καλό σπουδάζεις;
Έλσα: Γερμανική Φιλολογία, στο πρώτο έτος! Εσείς;
Βαγγέλης: Μουσική τεχνολογία και ηχοληψία!
Τζίμυ: στο ΑΕΙ, στο τμήμα μουσικών σπουδών!
Άρης: Μικροβιολογία!
Στέλιος: Καλά, κατάλαβα, μόνο εγώ πάω σχολείο!
Έλσα: Έλα!
Στέλιος: Ναι, είμαι ο μικρός της παρέας!
Βαγγέλης: Εμείς Έλσα, πρωτοετείς και οι δύο, κόλλα πέντε!
Έλσα:χαχαχα!
Αφού "κόλλησα πέντε" με το Βαγγέλη , ξανακάθισα και θυμήθηκα το κρύο. Έτσι, τελείως αυθόρμητα, έτριψα το αριστερό μου μπράτσο , μήπως ζεσταθώ λίγο...
Άρης: Κρυώνεις;
Έλσα: Όχι , μια χαρά είμαι, μόνο που με χτυπάει λίγο αεράκι...
Τζίμυ: Πω, και δεν έχουμε και κανένα μπουφαν εδω πέρα...
Βαγγέλης: Αλητεία σκέτη είμαστε...Αν και εγώ δεν κρυώνω καθόλου...
Άρης: Εμείς αγόρι μου είμαστε μαντράχαλοι! Η Έλσα όμως είναι δεσποινίδα!
Έλσα: Εντάξει παιδιά, πάω μια στιγμή να πάρω ένα ποτάκι ακόμα κι επιστρέφω! Θέλει κανείς τίποτα;
Άρης: Περίμενε, θα σε συνοδέψω εγώ και θα πάρω και λίγα φυστίκια ακόμα, γουστάρουμε;
Τζίμυ : Ναι,λίγα φυστικάκια είναι απαραίτητα, δεν το διαπραγματεύομαι!
Βαγγέλης: Φέρε και μια Φαντα Μπλε για το Στέλιο, νομίζω πως του τελείωσε!
Στέλιο: Ε τι να σου πω τώρα*πετάει ένα μαξιλάρι πάνω στο Βαγγ*!
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια ! Τα εκτιμώ πολύ και υπόσχομαι να ενημερώσω μέσα στο σ/κ!
YOU ARE READING
Καρδιές από αστέρια
RomanceΗ αγάπη είναι ένα όνειρο. Γεννιέται μ’ ένα βλέμμα, ζει μ’ ένα χαμόγελο, πεθαίνει μ’ ένα ψέμα!!!