Καρδιές από αστέρια

Κεφάλαιο 12ο

Αθήνα ,  18 Δεκεμβρίου 

              Μεσημεράκι Πέμπτης και είπα να πάω για ένα γρήγορο καφεδάκι.... Για την ακρίβεια, έχω κανονίσει με μια συμφοιτήτρια μου να συναντηθούμε εδω και να συζητήσουμε για την εργασία που μας έδωσαν για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Και ναι, μάλλον θα μείνω Αθήνα αυτά τα Χριστούγεννα... Και την Πρωτοχρονιά , γιατί έχω τόσα πολλά να κάνω! Και έχω μείνει και πίσω με την ύλη , σε μερικές εβδομάδες αρχίζει η εξεταστική και εγώ τα έχω φορτώσει στον κόκορα! Ας είναι η χειμωνιάτικη αυτή μοναξιά η μόνη μου τιμωρία... 

          Πήρα το Latte μου και γρήγορα πιάνω ένα από τα λιγοστά τραπέζια που είχαν μείνει. Στρογγυλοκάθισα και περίμενα τη Φαίη. Ειλικρινά, δεν έχει τύχει να κάνουμε παρέα , ούτε ένα αντ στο Facebook. Απο ό,τι έχω καταλάβει , όμως , δεν είνα και ο πιο κοινωνικός άνθρωπος... Όπως και να'χει, θα πρέπει να συνεργαστούμε και η εργασία θα πρέπει να βγει τέλεια. Τουλάχιστον είναι από τις πιο διαβαστερές του πρώτου έτους, παρακολουθεί όλη την ώρα και ξέρει τα πάντα... Επίσης, την έχω δει πολλές φορές και στη βιβλιοθήκη της Σχολής, ξημεροβραδιάζεται σας λέω πάνω από τα βιβλία! Και δεν έχει και καμία σχέση με Γερμανία, ό,τι ξέρει τα έμαθε με το διάβασμα... Άρα, δε θα κουραστεί αν ασχοληθεί λίγο περισσότερο! Τι, να μην πάρω και εγώ ένα βαθμό παραπάνω;

            Τι τα σκέφτομαι όλα αυτά όμως; Έτσι κι αλλιώς αλλού είναι το μυαλό μου... Αχ βρε Άρη... Συνέχεια τον σκέφτομαι! Δεν έχει περάσει βράδυ που να μην τον έχω ονειρευτεί... Κι αυτή η Αριάδνη γραμμένη με έχει, τα Σαββατοκύριακα βγαίνει με το αγόρι της και ο κύριος Τόνυ δεν καταδέχεται να πάει Fever, θα του πέσει η μύτη!

                 Έχουν περάσει σχεδόν δύο μήνες από τότε που βγήκαμε... Εκείνο το βράδυ έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου και το αισθάνομαι τόσο μακρινό, αν και ακόμα μπορώ να ανακαλέσω τον ήχο της φωνής του... Αυτό που λένε ότι το πρώτο πράγμα που ξεχνάς από κάποιον είναι η φωνή του, σκέτος μύθος! Και θα μου πείτε τώρα, γιατί; Μήπως ισχύει και το "Μάτια που δε βλέπονται, εύκολα ξεχνιούνται"; Ε λοιπόν , ούτε αυτό ισχύει! Αχ βρε Άρη , τι ζημιά μας έκανες τώρα στα γεράματα... Ας ηρεμήσω λίγο με γευστικότατο ρόφημά μου...

Φαίη: Έλσα;

Έλσα: Έπ! Εμ-πως την είπαμε;-Φαίη! Επιτέλους ήρθες!

Φαίη: Με συγχωρείς, ήταν ανάγκη να τακτοποιήσω κάτι θεματάκια... Σ'ευχαριστώ που δεν έφυγες!