𝑰'𝒎 𝑺𝒄𝒂𝒓𝒆𝒅

Chapter Four

Ester's pov:

Ψυχραιμία.
Η μόνη λέξη που κραυγάζει στο μυαλό μου το τελευταίο μισάωρο. Το περιβάλλον είναι τόσο διαφορετικό και η νέα μου δουλειά ιδιαίτερα αγχωτική.

Ωστόσο ο ενθουσιασμός μου δεν κρύβεται. Νιώθω σαν ένα μικρό κοριτσάκι που το άφησαν ελεύθερο στα παιχνίδια του λούνα παρκ. Θα αναρωτηθεί κανείς: Πώς παρομοιάζει την αδρεναλίνη ενός μικρού παιδιού που μπαίνει για πρώτη φορά στα συγκρουόμενα με την αδρεναλίνη που καταβάλει τον οργανισμό ενός πράκτορα όταν μελετάει μια ανθρωποκτονια, μια ληστεία ή μια εγκληματική πράξη; Ποιος ξέρει.. Ίσως να είμαι και παρανοϊκή.

"Όλα καλά, δεσποινίς Clarkson;"
Η γλυκιά φωνή της Ashley μου αποσπά την προσοχή από τους φακέλους.

"Τέλεια θα έλεγα." Της χαρίζω ένα χαμόγελο πριν στρέψω το βλέμμα μου ξανά στα χαρτιά που είναι ακουμπισμένα πάνω στο γραφείο.

Η Ashley Johnson είναι πράκτορας του FBI τα τελευταία 7 χρόνια. Εξαιρετική στη δουλειά της και απίστευτη ντετέκτιβ. Ο Derek την εμπιστεύεται με κλειστά μάτια και το ίδιο πρέπει να κάνω και εγώ. Αν κάποια μπορεί να με μάθει πως να είμαι αντάξια αυτής της δουλειάς είναι εκείνη.

Έχουν περάσει 6 ώρες από τότε που διέσχισα την πύλη του γραφείου και το μυαλό μου έχει εξαντληθεί. Έμαθα αρκετά πράγματα σήμερα τόσο για τον τόπο εργασίας, όσο και για τις υποθέσεις που απασχολούν το FBI τα τελευταία 5 χρόνια. Είναι τρομακτικό το ποσό μεγάλη ποικιλία εγκλημάτων υπάρχει στον κόσμο, πόσο μάλλον ο αριθμός των καταζητούμενων στην Νέα Υόρκη. Ξεφύλλιζα τα χαρτιά όλη μέρα μέχρι που έφτασα στο νούμερο 54.

"Τελευταία υπόθεση για σήμερα Ester. Να σου συστήσω τους Royal Street Mafia, γνωστοί και ως RSM. Μια ομάδα που αποτελείται από 6 εγκληματίες, από τους πιο επικίνδυνους ανθρώπους της Νέας Υόρκης."

Τα μάτια μου παρατηρούσαν με προσοχή τη φωτογραφία όσο μιλούσε. Έδειχνε μια παρέα 5 αντρών, αρκετά κοντά στην ηλικία μου, γεμάτοι τατουάζ και αλυσίδες. Πολύ κλισέ για τρομοκράτες θα μπορούσε κανείς να πει. Το δάχτυλο της Ashley προσγειώθηκε στον πρώτο άντρα της φωτογραφίας δείχνοντας τους με τη σειρά.

"Seth Baker, Jason King, Clay Collins, Harry Reed, Cortez Mayer και το καλύτερο.." χλεύασε δείχνοντας τον κεντρικό άντρα της φωτογραφίας.

"Ο αρχηγός τους Sean Rivera. Αναρχικοί, τρομοκράτες, μπλεγμένοι με ρώσικη μαφία, έμποροι ναρκωτικών, ληστές.. Με λίγα λόγια τα διαμάντια της αστυνομίας." το γέλιο της αν και ιδιαίτερα ειρωνικό, κατάφερε να κερδίσει την προσοχή μου απαλύνοντας το κλίμα.

"Ο Cortez Mayer είναι δραπέτης εδώ και δύο χρόνια. Από τότε είναι εξαφανισμένος. Κυκλοφορεί με ψευδώνυμα. Τελευταία ενέργεια τους ήταν μια πορεία στην Τάιμ Σκουέαρ πριν 2 μήνες. Θύματα του συμβάντος ήταν 4 τραυματίες από πυρκαγιά. Από τότε έχουμε χάσει τα ίχνη τους."

Ρίχνω μια τελευταία ματιά στη φωτογραφία πριν δώσω τον φάκελο στην Ashley. Αρκετές πληροφορίες για μια μέρα, νομίζω το κεφάλι μου θα εκραγεί.

"Τα πήγες πολύ καλά για πρώτη μέρα Ester. Ελπίζω να έμεινες ικανοποιημένη από το χώρο εργασίας σου. " μου χαρίζει ένα γλυκό χαμόγελο πριν απλώσει το χέρι της για χειραψία.

"Είμαι παραπάνω από ευχαριστημένη και είναι πραγματικά χαρά μου να συνεργαστώ μαζί σας. " σφίγγω το χέρι της αποχαιρετώντας τη. Τι μέρα και αυτή. Χρειάζομαι επειγόντως ένα κρύο μπάνιο.

Μετά από λίγα λεπτά βρίσκομαι στο αυτοκίνητο μαζί με τον Derek.
"Ότι χρειαστείς μην διστάσεις να χτυπήσεις. Η γκαρσονιέρα είναι ακριβώς δίπλα από την έπαυλη, θα είμαστε στην διάθεσή σου." μου δήλωσε δευτερόλεπτα πριν σταματήσει το αυτοκίνητο.

"Μείνετε ήσυχος." Χαμογελάω μια τελευταία φορά πριν τον καληνυχτίσω. Ρίχνω μια τελευταία ματιά στο σοφέρ πριν κλείσω την πόρτα του νέου σπιτιού. Τρεις λέξεις επαναλαμβάνονταν στο κεφάλι μου. Μπάνιο, φαγητό και ύπνος.

Λίγα λεπτά αργότερα είμαι στο κρεβάτι μου. Επιχειρώ να αδειάσω το μυαλό μου σε μια προσπάθεια να με πάρει ο ύπνος. Ωστόσο οι σκεψεις μου παραμένουν εκεί. Θα μπορέσω να ανταπεξέλθω στις ανάγκες της δουλειάς; Θα μπορέσω να ικανοποιήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που βασίζονται πάνω μου; Θα μπορέσω να διαχειριστώ τόσες υποθέσεις; Θα καταφέρω να προσαρμοστω σε νέα δεδομένα;

Ανάσα. Χαλάρωσε Ester. Μια καινούρια μέρα ξημερώνει. Κοιμήσου και αύριο όλα θα είναι καλύτερα.

Η μήπως όχι;