𝑰'𝒎 𝑺𝒄𝒂𝒓𝒆𝒅

Chapter Eleven

Cortez's pov:

Γαμώτο.
Άλλο ένα δευτερόλεπτο να κάτσω εδώ μέσα θα τρελαθώ. Δεν αντέχω να ακούω αυτόν τον μαλάκα να μιλάει χωρίς να με πιάνει πονοκέφαλος. Έχω βαρεθεί συνέχεια όλο τα ίδια και τα ίδια. Ήθελα να 'ξερα, δεν βαρέθηκε; Γιατί έχει σφηνωμένη στο γαμημένο κεφάλι του την ιδέα πως τον ακούω;

Πέντε δευτερόλεπτα ήθελα. Πέντε γαμημένα δευτερόλεπτα και τώρα θα ήμουν με τους υπόλοιπους, πιθανότατα μακριά από εδώ. Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω πως με έπιασαν. Πάντα είμαι προσεκτικός. Πώς σκατά μου ήρθε να φύγω από την πίσω πόρτα..

Η ανάσα του Derek με βγάζει από τις σκέψεις μου. Μπορώ να δω την απελπισία στα μάτια του. Με χαροποιεί αφάνταστα να τον βλέπω σε τέτοια κατάσταση. Είμαι σίγουρος πως ο Sean έπαιξε δυνατό χαρτί. Στοιχηματίζω κάποιον από την οικογένεια του. Πιθανότατα εκείνο το κακομαθημένο, την κόρη του.

Η πόρτα ανοίγει και ένας εκνευριστικός ήχος από τακούνια τρυπάει τα αυτιά μου. Χριστέ μου, όχι πάλι αυτή. Εφιάλτης μου έχουν γίνει και οι δύο τους. Πόσο θέλω να δραπέτευσω από αυτό το μέρος για να μην χρειαστεί να ξαναδώ ούτε αυτόν τον καραγκιόζη ούτε την "δήθεν", την Johnson.

"Θα το κάνω εγώ." μια απαλή φωνή με βγάζει από τις σκέψεις μου και τα μάτια μου πέφτουνε πάνω στη φιγούρα από την οποία προήλθε. Η τύπισσα από την γκαρσονιέρα. Εξαιρετικά. Είχαμε που είχαμε προβλήματα με αυτούς τους δύο, τώρα θα μπει και το κοριτσάκι στο προσκήνιο. Το βλέμμα της είναι ιδιαίτερα ήρεμο αλλά μπορώ να νιώσω την ταραχή της. Σίγουρα είναι καινούρια στο χώρο.

"Α, η μικρή φλόγα. Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω." το χαμόγελο μου είναι υπεροπτικό και βγάζει πολύ αυτοπεποίθηση για κάποιον που είναι αλυσοδεμένος σε μια γαμημένη καρέκλα ανάκρισης. Ωστόσο δεν πτοούμαι. Ο Sean δεν θα το αφήσει έτσι. Του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Αύριο τέτοια ώρα θα πίνουμε μπύρες μέσα σε μια τεράστια πισίνα στο Βέγκας. Όσο είμαι εδώ όμως θα το διασκεδάσω.

Ανταλλάσουν δύο τρεις κουβέντες ψιθυριστά μεταξύ τους και δευτερόλεπτα αργότερα η κοπέλα με τα έντονα μπλε μάτια έχει κάτσει μπροστά μου σε μια καρέκλα, ενα τεράστιο γραφείο ανάμεσα μας μας χωρίζει. Τα μαλλια της είναι πιασμένα σε μια αλογοουρά και το βλέμμα της κολλημένο πάνω μου. Ακούω την πόρτα να κλείνει και επιτέλους οι εκνευριστικές φιγούρες του διώκτη μου και της ηλίθιας βοηθού του έχουν εξαφανιστεί από το οπτικό μου πεδίο. Ώρα να παίξουμε.