𝑰'𝒎 𝑺𝒄𝒂𝒓𝒆𝒅

Chapter Nine

Sean's pov:

32 εκατομμύρια.
Τα καταφέραμε, διαολε. Επιτέλους θα εξαφανιστούμε από αυτή την κόλαση και θα ξαναφτιαξουμε το προφίλ του εαυτού μας όπως οι ίδιοι επιθυμούμε. Τέρμα οι μπάτσοι, τέρμα το κρυφτό, τέρμα το FBI, τέρμα η γαμημενη ξεφτίλα που τολμούσαμε και αποκαλούσαμε ζωή, τέρμα όλα. Αυτό ήτανε.

"32 εκατομμύρια.." μουρμουρίζει ο Seth κρατώντας μια δεσμίδα στο χέρι. Ο Harry και εγώ ανταλλάσουμε ματιές και ένα μεγάλο χαμόγελο νίκης ξεπροβάλλει στα πρόσωπα μας. Δευτερόλεπτα αργότερα στο χώρο επικρατεί το γέλιο του πανηγυρισμού. Ο Clay πέφτει πάνω μου να με αγκαλιάσει και εγώ τον χτυπάω φιλικά στην πλάτη.

"Τελείωσε μάγκες" ουρλιάζει ο Jay κρατώντας τις σακούλες στα χέρια του. Χαμογελώντας επιστρέφω το βλέμμα μου στα χέρια μου, στα οποία απλώνεται το αστραφτερό περιδέραιο της μικρής Hailey. Μια λεπτή χρυσή αλυσίδα που στο τέλος της κρέμεται ένας αστραφτερός κόκκινος κρύσταλλος. Τον επεξεργάζομαι για λίγα δευτερόλεπτα, πριν τον κλείσω σφιχτά στα χέρια μου. Ρουμπίνι. Το απολαμβάνει φαίνεται να ζει με τα λεφτά του μπαμπά.

"Τα έχουμε φορτώσει όλα;" ρωτάει ο Harry σπρώχνοντας τους σάκους στο πορπαγκαζ του αυτοκινήτου. Ο Jay σπεύδει να τον βοηθήσει. Το αυτοκίνητο είναι σταματημένο εδώ και 20 λεπτά σε έναν μικρό λόφο στην άκρη της πόλης. Αυτό ήταν το στέκι μας με τον Seth από παιδιά. Το αγαπήσαμε από την πρώτη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας εδω πάνω. Ήταν το δεύτερο σπίτι μας, εδώ μπορούσαμε να ξεχάσουμε όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζαμε. Είτε στο σχολείο, είτε στην οικογένεια.. Είτε αργότερα στην δουλειά ή στην συμμορία.. Εδώ καταστρώσαμε τα πρώτα μας σχέδια, τις πρώτες μας εγκληματικές ενέργειες, τις ληστείες και τις πορείες που κάναμε σε τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι ένα πολύ ήσυχο μέρος με άκρα μυστικότητα, δύσκολα θα μας εντοπίσει κάποιος εδώ πάνω.

"Ξημερώνει όπου να 'ναι" η φωνή του Clay με βγάζει από τις σκέψεις μου κάνοντας με να κοιτάξω την πόλη που απλώνεται μπροστά στα μάτια μου.. Ένα όμορφο σκούρο γαλάζιο στολίζει τον ουρανό, οι πρώτες ακτίνες του ήλιου κάνουν την εμφάνισή τους. Σβήνω το τσιγάρο μου στο χωματόδρομο πριν κατευθύνω προς τον Jay ο οποίος έχει φορτώσει και τα τελευταία.

"Αυτό ήταν." ανακοινώνει αφήνοντας μια ανάσα ανακούφισης. Η έκφραση του είναι ιδιαίτερα σοβαρή αλλά η χαρά του δεν κρύβεται. Γελάνε μέχρι και τα μουστάκια του. Τον χτυπάω φιλικά στην πλάτη σφίγγοντας του τον ώμο πριν γυρίσω να κοιτάξω για άλλη μια φορά τη θέα.

"Θα μπορούσα να μείνω για πάντα εδώ πάνω.." μουρμουρίζει ο Clay αφήνοντας το σώμα του να χαλαρώσει στο καπό του αυτοκινήτου. Νεύω χωρίς να σπάσω οπτική επαφή με τον παράδεισο που απλώνεται μπροστά μου. Θα δυσκολευτώ να πω αντίο σε αυτό το μέρος.

"Δεν συγκρίνεται βέβαια με την θέα που θα έχουμε στο Beverly Hills" τονίζει ο Harry με ένα υπεροπτικό χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και δεν μπορώ παρά να γελάσω με την ανυπομονησία του να εξαφανιστούμε από εδώ. Δεν τον αδικώ. Αυτό επιθυμούμε όλοι μας. Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι έχουμε αφήσει μια σημαντική εκκρεμότητα στη μέση.

"Που σκατα είναι ο Cortez; Έπρεπε να είχε γυρίσει." ξεφυσάει ο Clay κοιτώντας το ρολόι του.

Η ανάσα μου κόβεται για δευτερόλεπτα, το βλέμμα μου τρυπάει τα ματιά του Clay. Ο Cortez. Που σκατά είναι;

"Τι εννοείς έπρεπε να είναι εδώ; Που στο διάολο έχει πάει;" η φωνή μου βγαίνει πιο άγρια από ότι συνήθως, τα μάτια μου έχουν πάρει μια σκούρα απόχρωση του μπλε όταν συνειδητοποιώ πως δεν είναι στο χώρο.

"Είπε θα πήγαινε να πάρει κάποια πράγματα από την αποθήκη και θα μας έβρισκε εδώ πάνω." ενημερώνει ο Harry κλείνοντας το πορτμπαγκάζ. Η γροθιά μου σε δευτερόλεπτα σκάει με δύναμη στο καπό του αυτοκινήτου, το αίμα μου βράζει από θυμό.

"Είστε μαλακες; Δεν σας είπα γαμω να μην λειτουργείτε αυθαίρετα; Τι θα κάνουμε έτσι και τον πιάσουν, υπάρχει αστυνομία παντού." γρυλίζω προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου.

"Sean, ηρέμησε. Θα γυρίσει." η φωνή του Harry είναι ήρεμη, κάνοντας μια απόπειρα να με καθησυχάσει. Κλείνω τα μάτια μου στιγμιαία και παίρνω μια ανάσα, επιχειρώντας να μην σκέφτομαι το χειρότερο. Ο Cortez είναι προσεκτικός, ξέρει τι κάνει. Τόσα χρόνια είναι εξαφανισμένος από τον χάρτη, έχει μάθει να κρύβεται. Την προσπάθεια μου να χαλαρώσω ωστόσο καταστρέφει ο εκνευριστικός ήχος του κινητού μου. Το αρπάζω σε δευτερόλεπτα από την τσέπη ξεφυσώντας. Ποιος διάολος είναι πάλι. Ένα κύμα ανακούφισης με διαπερνάει βλέποντας το όνομα του Cortez στην οθόνη.

"Που σκατά είσαι, γιατί δεν με ειδοποίησες;" η φωνή μου ακούγεται περισσότερο αυστηρή από όσο θα έπρεπε, ο θυμός μου είναι ευδιάκριτος από τον τόνο μου. Τουλάχιστον χαίρομαι που είναι καλά.

"Χαίρομαι που σε ξανακούω, Rivera."

Το σώμα μου παγώνει. Σκατά.

Την γαμήσαμε.

"Derek."