Lao Wang [ Completed ]

အပိုင္း ( ၂၄ )

ေလထီးတပ္ႏွင့္ မုဆိုးေလ့က်င့္ေရးစခန္းကေတာ့ ေသြးမ်က္ရည္က်ခဲ့ရတဲ့ တပ္စခန္းေတြပါပဲ။

စစ္တပ္မွ ရွဲန္မုန္႔ခ်န္ကို အခြင့္အေရးေပးသည့္အေနျဖင့္ ေနာက္လာမည့္ တပ္ရင္းမ်ားတြင္ သူမအား တပ္သားသစ္မ်ားအဖြဲ႔တြင္ ျပန္လည္ပါဝင္ခြင့္ ေပးခဲ့သည္။

ေလထီးတပ္တြင္ အရင္တပ္ရင္းေတြထက္ ပိုျပီး စည္းကမ္းတင္းက်ပ္၏။ တပ္စည္းကမ္း အထက္အမိန္႔ကို မနာခံလွ်င္ ခ်က္ခ်င္း အျပစ္ေပးတတ္သည္။

တစ္ခါက ဝမ္က်ိဳးခ်န္တစ္ေယာက္ ေလ့က်င့္ေနရင္း လက္တြင္ ဒဏ္ရာအနည္းငယ္ ရသြား၏။ ဒဏ္ရာထဲ ပိုးဝင္မွာေၾကာက္သျဖင့္ သူ႔လက္ကို ေရေဆးခြင့္ေတာင္းရာ တာဝန္ရွိ ေခါင္းေဆာင္မွ ခြင့္မျပဳခဲ့။ သို႔ေသာ္ သူ႔ဒဏ္ရာကို ေရသြားေဆးခဲ့သည္။

ထိုေန႔ညမွာေတာ့ သူတို႔အဖြဲ႔အား စစ္သံုးေက်ာ္ပိုးအိတ္ထဲတြင္ ေဆာင္ႏွင့္ေခါင္းအံုး၊ အိပ္ယာခင္းမ်ားကို ထည့္ကာ အားကစားေလ့က်င့္သည့္ ခန္းမသို႔ ဆင့္ေခၚခဲ့၏။

ထို႔ေနာက္ ေပ ၂၀ ခန္႔အက်ယ္ရွိသည့္ စက္ဝိုင္းၾကီးအတိုင္း တြားသြားခိုင္းကာ အျပစ္ေပးေလသည္။ ဝမ္ရိေပၚမွ သူေခၚလာခဲ့သည့္ တပ္သားေတြမို႔ သူ႔မွာ အျပစ္ရွိေၾကာင္း ဝန္ခံကာ တပ္သားသစ္မ်ားကိုယ္စား သူကိုယ္တိုင္ စက္ဝိုင္းၾကီးကို အပတ္ ၂၀ ခန္႕ တြားသြားခဲ့ရ၏။

နာက်င္ေနသည့္ဒဏ္ကို အံတင္းတင္းက်ိတ္ကာ အျပစ္ခံယူခဲ့ရေသာ ဝမ္ရိေပၚကို ၾကည့္ရင္း ေရွာင္းက်န္႔အသည္းေတြ တဆစ္ဆစ္နာက်င္ခဲ့ရသည္။

ရိေပၚဒဏ္ရာကို ေဆးထည့္ေပးရင္းလည္း သူ ငိုခဲ့ရေသး၏။ ရိေပၚကေတာ့ သူ႔မ်က္ရည္ေတြကိုေတာင္ ခပ္ဖြဖြသုတ္ေပးရင္း အနမ္းေတြနဲ႔ ျပန္လည္ႏွစ္သိမ့္ခဲ့ေသးသည္။ 

အစားအေသာက္ဆိုလည္း ဆန္ၾကမ္းေတြနဲ႔ ခ်က္ထားသည့္ ထမင္းကိုသာ စားခဲ့ရ၏။ အေကာင္းဆံုးအမွတ္တရကေတာ့ ပန္းသီးတစ္လံုးကို သူတို႔ကိုးေယာက္အဖြဲ႔ တစ္ေယာက္တစ္ကိုက္စီ ဝိုင္းဖြဲ႔စားခဲ့ရျခင္းပင္။

အျမင့္ေၾကာက္သည့္ ေရွာင္းက်န္႔မွာ ရင္အခုန္ရဆံုး အေတြ႔အၾကံဳကေတာ့ မီတာ ၈၀၀ အျမင့္မွ ေလထီးခုန္ရမည့္ အခိုက္အတန္႔ပင္။ လက္ေတြပင္ ေအးစက္သြားျပီး ေသပြဲဝင္ရမွာကို ေၾကာက္သည့္စိတ္တို႔ ၾကီးစိုးခဲ့သည့္ အခ်ိန္မ်ားျဖစ္၏။ ေျမျပင္တြင္ ေသေလာက္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားေသာ္လည္း လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တကယ္ကို ထိတ္လန္႔ခဲ့ရသည္။