ANSIZIN (Texting)

ÖZEL BÖLÜM

Özel bölüm istekleri geldi ve ben sizi kırar mıyım hiç.

Tekrar özel bölüm gelsin isterseniz en az 25 yorum sınırı koyalım bence,nasıl fikir? İyi okumalar

🌵🌵
5 SENE SONRA
Hayat insanın hiç beklemediği bir anında karşısına süpriz çıkar derlerdi de hiç inanmazdım.İlk defa o süprizi bulmuştum ve benim hayatımın süprizi Candı.Onu önceden hep görürdüm okulda hep dikkatimi çekerdi ve gerçekten onunla hep sohbet etmek istemiştim şu an da bu benim için hayaldi.Siz ne olduğunuzu bilmiyorsunuz dimi?

Bu gün bizim evlenmemiz için atılan ilk adım gerçekleşiyor.Can ve ailesi beni istemeye geliyordu şaka gibi hala inanamıyorum.Ben bu heyecanla deli gibi odada tur atarken annem geldi içeriye.

"Kızım müsait misin?"

"Evet anne gel buyur."

"Sen hala giyinmedin mi? Napıyorsun odada."

"Anne o kadar heyecanlı ve mutluyum ki yerimde duramıyorum.Bu benim için bir hayaldi gerçekten seveceğim biri olacağını düşünmemiştim."

"Seni çok iyi anlıyorum kızım çok badire atlattınız ama gerçekten başardınız.İkinizde üniversiteyi bitirdiniz artık yavaş yavaş kendi hayatlarınızı kuruyorsunuz."

"Evet gerçekten öyle bu arada babam nerde ortalıkta yok hiç."

"Baban biricik kızının istenmeye gelmesini daha kaldıramıyor hem seviniyor hem üzülüyor Canın çekeceği var."dedi ve gülmeye başladık.Uzak kalmıştık birbirimize dışardayken ama babamın gözünde çok değerliydim onun gözünde daha küçücüktüm annemin dediği gibi Can biraz çekecek galiba babamdan.Annem odadan çıktı hazırlanmam için bende az daha geç kalırsam karşılarına pijamayla çıkıcaktım.Hemen ayağa kalktım ve üzerimi değiştirmek için hazırlandım.Güzel bir beyaz elbise almıştım omuz kısımları dantelli ve şık bir elbiseydi.Saçımı dağınık topuz yapmıştım ve yüzüme biraz makyaj yaptım.Hazırlanıp odamdan çıktıktan sonra hızla aşağıya indim ve babam beni görünce birden yüzünü saklamaya çalıştı.Babam galiba ağlıyordu,ben daha önce babamın ağladığını hiç görmemiştim en kötü halimizde bile hep güçlü kalmıştır.Babamı öyle görünce bende ağlayacaktım ki annem devreye girdi.

"Aa yeter ama görende noluyor der ağlamayın bakıyım hadi sen geç fincanları hazırla gelince direk kahveleri yaparsın,sende yüzünü yıka gel bakalım."diye hepimize görev verdi.Annem duygularını pek belli etmezdi ama iyi ki şu an böyleydi yoksa hepimiz çöker ağlardık.Hemen mutfağa geçip kahve fincanlarını hazırladım ve tabiki Can beyin özel fincanını indirdim acaba içine tuz atsamıydım?

Sonra telefonumu oturma odasından aldım ve Rüksanı arayacaktım hala ortada yoktu.Bu sırada kapı çaldı ve Rüksanın geldiğini anladım ve koşarak kapıyı açtım.Beni gördüğünde dondu kaldı.

"Kızım sen çok güzel olmuşsun ama ben böyle dondum kaldıysam Can için bir ambulans çağıralım bence bayılır çocuk şak diye."

"Ya Rüksan,gerçekten mi? Aman yinede bayılmasın hastane ile iletişimimiz olmasın bir süre."

"Ay lafın gelişi şapşik e ne zaman gelicekler?"

"Bilmiyorum mesaj atmıştım dur bir bakayım."

Telefonu açtığımda Canın mesaj attığını gördüm.Yarım saate kalmadan orda olacaklarını yazmıştı.Bu mesaj beni bir hayli heyecanlandırmaya yetmişti herhalde karşılıklı bayılırdık Canla diye düşünüp gülmeye başladım.Rüksanla birlikte odama çıkıp biraz fotoğraf falan çekilmiştik e tabi bu güzel anı ölümsüzleştirmemek olmazdı.Fotoğraf çekmeye kendimizi o kadar çok kaptırdık ki kapının çaldığını duymayacaktık hemen koşarak aşağıya indik ve kapının orda onları karşılamak için sıralanmıştık.Derin bir nefes aldım ve kapıyı açtım.

Can takım elbise giymiş bir şekilde karşımda duruyordu.Bu ona çok yakışmıştı en son onu mezuniyetlerde böyle şık görmüştüm ama bugün daha bir şıktı donup kalmıştım ta ki Rüksan beni dürtüp kendime getirtene kadar.Tabi Canda benim gibi donmuş kalmıştı karşılıklı birbirimizi izlerdik sabaha kadar kesin.Sonra ellerindeki çiçek ve çikolatayı uzatarak içeri girdiler.Kalbim yerinden her an çıkabilirdi.Hepsi oturmaya başlayınca biz Rüksanla kahveler için mutfağa geçmiştik.Ben kahveleri yapmaya başladım aslında Cana kıymayıp tuz koymayacaktım ama Rüksan durur mu hiç illa ki koymam lazımmış.Çok şey olmasın diye elimden geldiği kadar az koydurttum ve kahveler hazırdı çok korkuyordum ya heyecandan sallarda dökersem.Ay Allahım sen bana yardım et diyerek kahveleri aldım ve büyüklere kahveleri dağıttım biz bize bir isteme olsun istemiştik o yüzden sadece ailemiz vardı.Rüksanda benim ailemdi zaten,sonra mutfağa dönüp Canın kahvesini aldım ve ona götürmek için mutfaktan çıktım yavaş yavaş.Cana kahvesini götürdüğümde gözümün içine öyle güzel baktı ki düşüp yıkılabilirdim.Can korka korka kahvesini içmeye başladı ve ilk yudumu alır almaz yüzü eşkimişti.Bu durum hepimizi çok güldürdü.

Kahve faslıda geçince isteme zamanı gelmişti.Canın babası söze girdi.

"Efendim bugün buraya gelmemizin niyetini biliyorsunuz.Bizim oğlan sizin kızı çok seviyor,ve izniniz olursa Allahın emri peygamberin kavliyle kızınızı oğlumuza istiyoruz."

"Gençler birbirini sevdikten sonra bize de izin vermek düşer.Verdim gitti ama oğlumuza bir çift lafım var.Sakın birbirinizi üzmeyin biz sizleri birbirinize emanet ediyoruz olur mu oğlum."

"Tabiki efendim sizin gözünüz arkada kalmasın."diye cevap verdi Can.

Sonra herkes ayaklandı ve söz yüzükleri takılması için beklemeye başladı.Rüksan yüzükleri masadan alıp geldi ve babam ve Canın babası birlikte parmaklarımıza yüzüklerimizi takmıştı.

"Hayırlı uğurlu olsun."diyerek kurdeleyi kesmişlerdi.Canla biz o kadar mutluyduk ki birbirimize sıkı sıkı sarılmıştık.Sonra birlikte ailelerimizin ellerini öpmüştük.Öpme faslı geçince Can kulağıma eğilip bir şey söyledi.

"Dünyanın en güzel gelinini ben aldığım için deli gibi mutlu olmam çok normal değil mi?"diye sormuştu.Biz birbirimize gerçekten aşıktık.İyi ki birbirimizle karşılaşmıştık.

Evet güzel okurlarım nasıl buldunuz bakalım yeni bölümü?

Can hakkında düşünceleriniz ne?

Eylül hakkında düşünceleriniz ne?

Ve biricik arkadaş Rüksan hakkında düşünceleriniz ne?

Bunları çok merak ettim umarım bölümü beğenmişsinizdir