Zelo
Onun omuzunda huzurlu bir şekilde uyumaya çalışırken bir ses duydum.Çalan onun telefonuydu.Arayana içimden sayıyordum.Neden şimdi uyanırsa başıma pekde iyi şeyler gelmiyecekti.Hayır!! lütfen uyanma ...
Ben bunları düşünürken o yavaşca gözlerini açtı.Kafasını bana doğru çevirdi.Tam ağzını açmıştıki telefonun sesiyle irkildi .Cebinden telefonunu çıkarıp ;
-Alo"dedi.Karşıdaki kişi konuştuktan sonra
+Beni tekrar arama benim senin gibi bir annem yok,bunca zamandır beni bir kere olsun aramadın.Neden şimdi?Bi kızın olduğu yeni mi aklına geldi?
Şimdi bir anda ortaya çıkıp herşeyi düzelte bileceğini sanıyorsan yanılıyorsun ."son sözleri bunlar oldu.Aniden telefonu kapattı.
O ağlıyor muydu?
Kafamı omuzundan kaldırıp ona baktım.
+Harmony iyi misin ?
-Hayır hiç iyi değilim"
Bana karşılık verirken bir yandan da ağlıyordu.Onun için ne yapabilirdim?Sarılmak...Kendimi ona sarılırken buldum.O ağlarken kendimi çok kötü hissettim.Daha öncede bir çok kızı teselli etmiştim,ama bu his farklıydı.
Bana döndü ve ne yapıyorsun serseri!! Bırak beni diye bagırdı.Bense ona daha sıkı sarıldım.Aklıma annem bizi bırakıp gittiğinde babamın bana sarılışı gözümün önüne geldi.Onu anlayabiliryordum.
Biraz sonra ineceği durağa geldik.Yavaşça onu bıraktım.Hafifçe doğrulduktan sonra kafasını kaldırdı.
-Teşekkürler"
Bunu söyledikten sonra kapıya yönelip bana baktı.Bende ona el salladım.O da aynı şekilde karşılık verdi ve otobüsten indi.
®®®®®®®®®®®®®®®®®®
Eve geldiğimde annem gelmişti.Normalde onu görünce mutlu olurdum ama az önce yaşadıklarım eski günlerimi aklıma getirmişti.
-"Hoşgeldin oğlum"
+"Gelmeden önce haber vermeliydin.Habersiz gitmeyi ve gelmeyi kendine alışkanlık edinmişsin sanırım.
Daehyun ;
+Zelo annenle nasıl böyle konuşabilirsin ?
-Üzgünüm içimdekileri söylemeliyim.Babamın neler yaşadığını birtek ben biliyorum.Babam benim herşeyimdi.O beni bırakıp gittiğinde yanımda sadece babam vardı babam...siz bunu anlayamazsınız"
sözlerimi bitirdikten sonra bir hışımla odama girdim ve kapıyı hızla çarptım.O akşam odamdan hiç çıkmadım.Bir sanatçı olduğum için hislerimi hiçbir zaman dışa vurmadım.Herkesin yüzüne gülmem gereksede benim de bir kalbim var.Bugün ilk defa içimdeki neftreti dışarı vurmuştum.Hiç pişman deilim ..Çünkü ilk defa yatağımda huzurlu bir şekilde uyumuştum.Bunların tek sebebi oydu...Harmony...
Umarım begenirsiniz yorum bırakmayi lütfen unutmayın.Bu bölümde daha çok duygulara yüklendim.insllh sıkılmamışsınızdır..Teşekkürler..
