HEM İŞ HEM AŞK

Bölüm 6

Hayata karşı ilk küskünlüğümüz; yanımızda sandığımız kişileri, karşımızda görmemizle başlar. Anton Çehov.

UMAY'IN ANLATIMINDAN

Sabah gözlerimi büyük bir heyecanla açtım.En son dün Şerafettin ile balkonda oturduktan sonra uyumuştuk.Kalkar kalkmaz hemen üzerimi değiştirip kendime bir Türk kahvesi yaptım.Sabahları kahve içmek bana çok iyi geliyordu.Hem de formumu korumamda yardımcı oluyordu.Bugün şirkete gitmeme gerek yoktu.Evde Şerafettinle ilgilenecek ve kendime vakit ayıracaktım.Kendime güzelce kahvaltı hazırladıktan sonra dizimi izleyerek kahvaltımı yaptım.O kadar mutlu ve huzurluydum ki deli gibi kendi kendime gülüyordum.

Hayat işte ne kadar gülerseniz o kadar çok vuruyordu.Neşem,hevesim kursağımda kalmıştı.Çünkü Kağan aradı.Babasının trafik kazası geçirdiğini.Şuan Samsunda olduğunu,hafta sonu olan toplantıya katılamayacağını ve kendisini idare etmemi söyledi.Tabi ki onu idare edeceğimi ve proje sahiplerinin bu durumu anlayışla karşılayacağını söyledim.Sesi hiç iyi gelmiyordu.Çok da normaldi.Umarım babası iyi olurdu.Kendimi zor tutuyordum kalkıp Samsuna gitmemek için.Sonuçta Kağan benim ortağımdı ve başına böyle bir şey gelmişken burada oturmak zordu.Ama kalıp toplantıya gitmeliydim.En azından Kağan döndüğünde her şeyin yolunda gittiğini görmeliydi.Selini arayıp proje sahiplerine Kağanın bu durumdan dolayı toplantıya katılamayacağına dair bir mail atmasını istedim.Kahvaltımı yaptıktan sonra Kağana mesaj attım.

Umay:Haber var mı?

Aradan çok geçmeden cevap geldi.

Kağan:Hala uyuyor.Yarın sabah her şey belli olacak.

Umay:Yapabileceğim her ne olursa buradayım.

Kağan:Teşekkür ederim.Sen sadece hafta sonuna hazırlan.Benim yüzümden bir pürüz çıksın istemiyorum.

Umay:O iş bende sen merak etme.Tekrardan çok geçmiş olsun.

Kağan:Sağol.

Kağanla konuştuktan sonra üstümü değiştirip Şerafettini dışarı çıkardım.Uzun zamandır evdeydi biraz nefes almak ona da bana da iyi gelecekti.Dışarıda yürürken bol bol düşündüm.Hayat bazen o kadar acımasız oluyordu ki hayretle izleniyordu.Bazen de melek misaliydi.Ne kadar adildi bir babanın,annenin ölmesi?Aklıma kendi annem geldiğinde gözlerim doldu.Havaya bakarak her ne kadar da göz yaşlarımı geri yerine sokmak istesem de başaramadım.Bulduğum bir yere oturdum.Elimle yüzümü sildim.Gözlerimden akan acılarımı sildim.Duygularımı sildim.Güçlü olmam gerekiyordu.Yağa kalktım kendimden emin bir şekilde eve doğru yürüdüm.Yarın ki toplantı için hazırlık yaptım.Ne Kağan'ın ne teyzemin ne eniştemin ne de annemin yüzünü kara çıkaracaktım.