**** Arkadaşlar hikayemde başlıklar büyük önem arz etmektedir. Hikayeyi başlıktaki karakterin bakış açısıyla yazıyorum. Başlıkları okumayanlar hikayeyi anlayamıyor. Lütfen başlıkları dikkate alarak okuyun. Sevgilerimle iyi okumalar dilerim. Bölümlerim genellikle kısa olur bilginize ben kısa tercih ediyorum. ****
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
<<< Arkadaşlar tekrardan söylüyorum, her bölüm başlığında hangi karakter ismi yazıyorsa onun bakış açısıyla anlatılıyor demektir. >>>
Yürüyorum. Güneş uzun apartmanların ardına inerken binaların arasında düz bir sokakta yürüyorum. Arada bir durup beklemek zorundaydım. Ama sonunda zamanın geldiğini düşündüm. Takip ettiğim kişi ileriden sağa dönmüştü. Kapüşonumu asıldım ve yürümeye devam ettim.
Sağa döndüğümde genç adam gözden kaybolmuştu. Beni fark etmiş miydi yoksa? Nereye saklanabilirdi ki? Etrafa bir göz gezdirdim bir tekel bayi onun hemen yanında da kırtasiye vardı. Eğer beni fark etmişse onlardan birine girmiş olabilir miydi? Biraz daha etrafa bakındım ve yolun karşısında yarıda bırakılmış bir inşaat gördüm. Böyle düşünerek adamı elimden kaçırabilirdim. Düşüncelerimi bir yana atıp yolun karşısına geçince sokağın başında yine onu gördüm. Esma. Esma için her şeyi yapardım. Hatta bu adamı, yolda yürürken Esma'ya çarptığı halde umursamazca yoluna devam ettiği için ona bir ders vermeye karar vermiştim.
Esma evet dercesine başını sallıyordu. O an inşaata girdim, hemen sağımda bir metre yüksekliğinde tuğla yığını vardı. Etrafından dolaştım ama yoktu. Karşıda başka odaya geçiş yapan kapının yanına giderken tereddüt ettim. Yerdeki kırık tuğla parçasını alıp yürümeye devam ettim. Kapıya çok yaklaştığımda içimde anlatılamayacak bir his vardı. Yavaşça odaya girdim ama kum yığınından başka bir şey yoktu. Etrafıma bakınarak kum yığınının yanına vardım ama arkasında da yok yoktu işte. Girişte başka bir oda daha vardı oraya saklanmışsa bile şimdi çoktan kaçmıştır. Odadan çıkarken başımda çok büyük bir acı hissettim.
Kafam adeta zonkluyordu. Feryat etmek istiyorum ama gıkım dahi çıkmıyor. Dizlerimin üzerine çöktüm. Gözlerim kendiliğinden yukarı kaydı. Bulanık görmeye başlamıştım ama daha tavanı olmayan odanın duvarları üzerinde birini görmüştüm. Evet sonunda bulmuştum onu ama sonuç istediğim gibi gitmemişti. Acıya karşı pes edip yere tamamen yığıldığımda yanımda olmamasına rağmen Esma'nın
"Ayağa kalk, onu öldürmekten beter et! Bana insan değilmişim gibi davrandığını hatırlamıyor musun? öldür!" cümlesi kafamda yankılanıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
2 FARKLI KADER
Mystery / Thriller-- Bölüm başlıklarında hangi karakterin ismi yazıyorsa, o bölüm onun kahraman bakışıyla yazılmıştır. "Kimseyi incitmek istemedim. Herkesle hoşça vakit geçirmek istiyordum ama kendimi durduramadım. Etrafımdakilere hep zarar verdim. Bunun tek bir seb...
