Hoofdstuk 4

374 20 1
                                    

Elsa's pov
We liepen ons huis binnen. "We zijn d'r weer." Riep ik door het hele huis door. "Oke maar wel ee beetje zachtjes je oom slaapt." hoorde ik naast me. Ik schrok me rot. "Meiden, ik en jullie oom hebben vandaag geen tijd voor jullie om mee te gaan voor spullen in jullie kamer want ik ga naar een vergadering en je oom is uitgeput. " "Geeft niet hoor we zijn al een beetje gaan shoppen ik liet de sneeuwvlokken zien en het bedovertrek met sneeuwvlokken die ik in de uitverkoop had gekocht op de weg terug. "Dat is in iedergeval mooi." Ik ging maar naar mijn kamer en gaf alles een speciaal plekje. Daarna deed ik mijn handschoenen uit.
Na een tijdje vroeg ik me af waar mijn mobiel was. Ik keek om me heen maar toen ging de bel. Ik racete naar beneden en deed open. "Jack?" Zei ik vragend. "Wat je zei toch dat ik moest komen?" Ik keek hem vreemd aan. "Nee hoor. Lijkt me ook erg onlogisch als ik mijn mobiel aan het zoeken ben." Toen wist ik het. "Anna, kan jij me dit uitleggen?" Aan Jacks gezicht te zien heeft hij nu hetzelfde vermoeden. "Ja wat is er? O dat, wat heb jij trouwens weinig contacten, maar jack nu nu je er bent kom mee naar boven. Dan laat Elsa je wel je kamer zien." "Prima." Antwoordde Jack Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Ik volgde ze mee naar boven.
Jacks pov
Ik was best wel benieuwd naar Elsa's kamer. Ik Volgde Anna dus. toen ze de deur open deed verbaasde ik me over decoratie. "Houd je van winter ofzo?" Vroeg ik aan Elsa die de kamer net binnen was gekomen." Ja." Antwoordde ze. Het verbaasde me want ik dacht dat de sneeuwvlokken alleen voor de winter waren. Ze keek me even aan maar keerde zichzelf dan weer om. Ik keek naar de grond en ik zag dat ijspatronen om me heen vormde. Ik probeerde het te smelten maar het lukte niet. Ik hoopte dus maar dat ze het niet doorhad.
Elsa's pov.
Ik keek op de grond en zag dat de ijspatronen zich al vormde. Niet laten zien dacht ik bij mezelf en ik probeerde het uit alle macht te ontdooien en het lukte...Het verbaasde mij want alleen liefde kan mijn ijs laten smelten. Toen pas zag ik dat het helemaal naar jack toe was gelopen en hij keek richting de vloer. "Hoe kwam dat daar?" Vroeg ik hij keek me in shock aan wat ik niet begreep. "Het is toch Warm in de winter hier." Zei ik maar om hem voor te liegen dat ik er niks mee te maken had. "Vast een chemische reactie." Zei hij. ik knikte en deed net alsof hij gelijk had."dat zou goed kunnen kloppen." Antwoordde ik. "Hey mensies kom eens hier." Hoor ik Anna roepen. Ik deed mijn handschoenen weer aan en daarna liepen Jack en ik naar haar toe "Ja, wat is er Anna." Ze grijsde toen ze Jack en mij samen door de deuropening zag komen. Ik begreep wat ze dacht en ik facepalmde. "O nee." Fluisterde ik. Ze zei niks maar ze keek me aan met een blik die bevestigde wat ik dacht dat zij dacht. "Kom zitten." Zei Anna. Toen we eenmaal zaten begon Anna opeens heel hard te schreeuwen. "DOEN DURF OF DE WAARHEID AAN.......ELSA!" "Kan het nog harder Anna? Nou ja euhhhm.... Waarheid." Jack en Anna overlegde met elkaar wat ik zou moeten zeggen." WAAROM DRAAG JE DIE HANDSCHOENEN?" Zei Anna schreeuwend." Hier moest ik iets op verzinnen. Ik wist het bijna direct al." Omdat ik ze van mijn moeder en vader heb gekregen."Zei ik. "O IK DACHT DAT JE BANG WAS VOOR VUIL." Ik stopte mijn vingers in mijn oren." Kan je ook gewoon praten?" "NOPE, GEEN ZIN IN!!!" "Ughh" Jack lachte zich rot. "Oke mijn beurt. Doen durf of de waarheid aan..... Jack!" "Euhhmm Doen." Anna stond klaar om te overleggen maar ik fluisterde dat ik er al een had. " Doe alsof je een varken bent met vleugels die constant roept dat hij een kanariepiet is." Hij ging op zijn knieën zitten en knorde luidruchtig en deed zijn armen op en neer terwijl hij zei dat hij een kanariepiet was.Anna en ik lachten ons rot. Helaas stopte hij na een halve minuut. Hij keek naar ons en moest spontaan in de lach schieten toen hij realiseerde wat hij gedaan had. Zo ging het wel even door. Ik zwaaide Jack uit. Ik sloot de deur en liep de woonkamer in om daar even te gaan lezen. "JACK EN ELSA ZITTEN IN EEN BOOM, KUSSEN IS VOOR HEN HEEL GEWOON!" Riep Anna. Ik keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. "Serieus?" Ze bleef zo een half uur doorgaan. "Klaar?" Vroeg ik toen Ze stopte. "JACK EN ELSA ZITTEN IN EEN BOOM....." Ging ze verder. Ik pakte mijn boek en ging naar boven. Ik lag even op mijn bed te lezen maar na een half uur merkte ik dat ik het boek niks vond dus ging ik maar wat riedeltjes fluiten op mijn dwarsfluit. Ik keek op de klok toen ik me dwarsfluit wou opbergen zag dat ik blijkbaar al 1 uur had dwars gefloten. Ik hoorde de deur geopend worden en weer dicht gedaan."Anna, Elsa Kom even." Hoorde we van onze tante die net thuis was gekomen. "Even wachten ik ben er zo!" Schreeuwde ik naar beneden. Ik pakte mijn dwarsfluit snel weer in de koffer en borg mijn bladmuziek op. Ik ging naar beneden en zag dat mijn Tante daar samen met Anna ,die nog beneden was. Met een stel tassen stond. Ze reikte mij een tas aan en Anna. Ik keek erin en leegde hem op tafel. Ik zag een Blauwe etui, potloden, schrijfpotloden, pennen, een agenda met sneeuwvlokken er op, sneeuwvlok stikkers en een blauwe koptelefoon. "Dankje." Riepen Anna en ik in koor. "Graag gedaan ik maak het eten klaar en dan kunnen jullie tot half 10 opblijven want morgen hebben jullie school.
We hebben net gegeten en Ik zit aan mijn bureau te tekenen. Ik teken een tijger die ligt in de sneeuw. Het kostte me veel tijd daarom was het ook per ongeluk kwart voor tien geworden. Ik ging in bed liggen en viel in slaap met gemengde gevoelens.

Omg dit zijn de meeste reads die ik ooit in zo'n korte tijd heb gehad OMG kunnen jullie trouwens zeggen wat verbeterd moet worden? Dit is de eerste keer dat ik een Jelsa maak en de tweede keer een echt boek ( dus geen tekeningen of samenvattingen) En vinden jullie dat ik verder moet gaan met magische stenen van moriem. Wie de eerste comment doet over tips draag ik mijn hoofdstuk aan op die daarna is gemaakt. Gr rakkertje9 

The same (jelsa)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu