The same (jelsa)

Hoofdstuk 3

Pov Elsa
Nadat we waren uitgegeten gingen we snel even de vaatwasser inruimen. Wat zo gebeurd was.Toen gingen we nog even naar boven omdat we onze pyjama nog aan hadden. Anna en ik gingen snel de trap op en gingen naar onze kamers. Ik deed de deur achter me dicht en deed de kastdeuren open waarvan het ijs allang gesmolten was. Ik keek in mijn kast en griste daar een comfortabel shirt uit vandaan, het was donkerblauw met een witte met lichtblauwe sneeuwvlok in het midden. Ik trok hem snel aan en frisse een random spijkerbroek uit de onderste la van de kast. Ik pakte een elastiekje en vlocht snel een slordige vissengraat in mijn haar en pakte mijn licht blauwe sneakers en liep naar beneden. Anna stond al klaar in een donker groene jurk met een zwarte legging er onder. We liepen samen naar het huis van de buren. Het huis zag er het zelfde uit als die van ons, er was geen enkel verschil aan de buitenkant te zien. Ik belde aan en wachtte totdat er open werd gedaan. Een vrouw met bruin haar stond voor me. "Goedemorgen. Kan ik iets voor jullie doen?" " Uw zoon zou ons een rondleiding geven." Antwoordde ik netjes. "O, jullie zijn vast Anna en Elsa." We knikte allebei van ja. "Welkom in Brooklyn kom binnen." We liepen beiden naar binnen, omdat het warm weer was deed ik geen jas. In de winter zou ik het liefst ook zonder jas rondlopen maar dat is wel erg opvallend. "Jack kom je? De nieuwe buren zijn er je zou ze rondleiden. " Ik kom er al aan." hoorde ik vanaf boven komen. Er kwam een jongen met wit haar naar beneden gedenderd. "Hoi." Riep Anna. "Hoi." Antwoordde Jack terug. "Goedemorgen." Zei ik zachtjes. "Goedemorgen." Zei Jack. "Ik ben Jack Frost." Zei hij met een glimlach. "Elsa Winters en dit is mijn zusje Anna Winters" "Vervelend van jullie ouders." Zei hij. Er biggelde een traan over mijn wang heen. "Ja we waren zeg maar heel close." Ik zei voor de zekerheid niets over dat ik mezelf 8 jaar in mijn kamer heb opgesloten. "Nou in ieder geval Welkom in Brooklyn." Ik was blij dat we naar een ander onderwerp gingen. "We zijn hier in de villa wijk van Brooklyn." Zei hij alsof we dat nog niet wisten. "Wow dat hadden we nog echt niet door."Zei ik sarcastisch. Hij liep rechtdoor en wenkte dat we moesten komen. "Komen jullie nog?" Zei hij alsof er niks was gebeurd. We liepen rustig door. "Zo, zijn jullie al op de markt geweest?" Vroeg hij. "Nee dat gaan we vanmiddag doen." antwoordde Anna. "Ik kan jullie het alvast laten zien." "Graag, ik heb wat geld mee van mijn tante en oom " Antwoordde ik. Jack leek mij een aardige jongen. Ik keek om me heen iedereen liep in een shirt terwijl het winter was. Ik vond het wel jammer dat het hier niet sneeuwde. Ik zag dat er een kraampje met wat kerstspullen die blijkbaar weg moesten die meteen mijn aandacht trok toen ik wat zag dat me interesseerde. "Jongens even wachten." Riep ik. Ze kwamen naar me toe want ze waren al verder gelopen. Ik zag een rendierhoofd wat kerstballen en naast de kerstkransjes zag ik wat ik zocht. Ik zag wat glazen sneeuwvlokken ongeveer zo groot als een klein bord. "Hoe duur zijn die sneeuwvlokken?" Vroeg ik de man achter het kraampje. "Dat is 3 euro mevrouw. En 4 voor 10 " Doe mij er maar 4 alstublieft. "Natuurlijk." Ik gaf hem het geld. "Dankjewel en een fijne dag nog." "Hetzelfde." Anna grinnikte. "Je hebt altijd al wat met winter gehad." Ik glimlachte als antwoord. We gingen naar een snoepkraam en pakte een zak gevuld met "Chocola, lekker." Riep Anna. Jack en ik liepen lachend naast elkaar achter haar aan. " Hoe vind je het?" Vroeg Jack. " Leuk bedankt." "Leuk." Jack keek me bevreemd aan. "Wat is leuk?" "Wat je met je haar hebt gedaan is Leuk." Jack keek me lachend aan. "Ik heb er niks meegedaan ik ben zo geboren." Ik keek hem fronsend aan. "Ik ben geboren zonder pigment in mijn haar." Legde hij uit. "Jij hebt je haar zeker wel geverfd?" "Nope."

Jacks Pov
"Ik ben geboren zonder pigment in mijn haar." Loog ik maar bij elkaar. Ik ben eigenlijk gewoon zo geboren. Ik denk dat het iets met mijn krachten te maken heeft en anders kon ik geen plukjes zilver in mijn haar hebben. Ik dacht aan mijn staf die ik thuis had laten liggen. Ik dacht er aan dat ik toen gevonden was met die stok. Ik ben blij dat ze hem gehouden hebben. "Jij hebt je haar zeker wel geverfd?" Vroeg ik. "Nope." Antwoordde ze kortaf.

Elsa's pov
Hij keek me met een verbaasd gezicht aan. " Laten we maar naar huis gaan. Anna en jij moeten hier later naar toe." Kondigde Jack aan. Anna en ik knikte allebei. We liepen richting huis, het was gelukkig vlakbij. "Kan je de rondleiding morgen hervatten?" Vroeg ik. Jack barste in lachen uit. "Wat is er zo grappig?" Vroeg ik geïrriteerd. Anna ging mee lachen. "Je weet toch wel dat we morgen school hebben." Ik keek ze ongelovig aan. "Ik dacht dat we volgende week pas school hadden." "Nee onze tante en oom hadden toch in de auto gezegd dat de kerstvakantie hier anders loopt?" Zei ze grinnikend. Ik keek naar de grond. "Eigenlijk luisterde ik niet echt." We kwamen in onze straat en plotseling stond Jack stil. "Elsa, mag ik misschien je telefoonnummer dan kan je me bellen als je iets moet weten ofzo." ""Tuurlijk." Ik pakte pen en papier en schreef mijn nummer er op. Ik gaf hem het papiertje waar mijn nummer opstond geschreven. "Doei Jack." "Doeg."