𝒑𝒂𝒓𝒂𝒅𝒊𝒔𝒆 | 𝐬𝐞𝐡𝐮𝐧 [✓]

prologue,

15.01.2020

Bugün işyerinden eve giderken onu gördüm, eski okulumdaki en popüler çocuk; Oh Sehun

Ondan daima nefret etmiştim. Bana zorbalık eder, kırar, asla özür dilemezdi.

Çok berbat görünüyordu. Gözleri şişmişti, okulda her zaman ağlayanlarla dalga geçen çocuğun ağlamaktan gözleri şişmişti.

Yanına yaklaştım, "Oh Sehun..." Dedim fısıldayıp yanına oturarak. Oturduğu kaldırım soğuktu.

"Sen, Yun Hee." Dedi belli belirsiz. Gülümsedi. Ardından sağ elini saçlarıma attı. Korkarak iç geçirdim.

Saçlarımı çekmedi, sadece uçlarına kadar parmaklarını sürükledi. "Saçların uzamış."

Şaşkınlıkla gözlerim büyüdü. Elini avcumun içine alıp elimi alnına yasladım. "Ateşin var."

Elimi hızla çekti. Bütün bedenime kollarını sardı. "Seni görmeyeli uzun zaman olmuş." Bana zorbalık eden, eşyalarımı çöpe atan çocuktan çok farklı davranıyordu.

"Neden artık yoksun?" Dedi. Gözlerim doldu. "Sen okula hergün başka biriyle yattığım söylentisini yaydığında onların da kulağına gitti. Okuldan aldılar."

Gözleri tekrar doldu. Şişmiş dudaklarını ısırdı. "Özür dilerim, Kim Yun Hee." Sonra da kucağıma bayıldı.

Oh Sehun bana üç yıl boyunca yapmadığını bırakmadı. Ancak o gün özür dileğinde, ağladığında, bayıldığında bize tanıttığı kişi olmadığı düşündüm, ilk kez.

-

Hadi bismillah...