Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
°
"O gün çatıda sormak istediğin çok şey vardı, biliyorum. Dile getirmemiş olsan da aklını kurcalayan soruların varlığı açıktı. Sonunda büyük bir derde girmeden sıyrılabilmiş olsam da mevzudan, girmek uğruna bu kadar uğraştığım bir okuldan atılmayı göze alacak kadar önemli olanın ne olduğunu merak ettiğini de biliyorum. Her ne kadar beni düşünmen mutlu olunacak bir gelişme olsa da bana göre, sormadığına da seviniyorum. Çünkü o anda verecek mantıklı bir cevap bulabilir miydim, sanmıyorum.
Ne derdim ki? Yanındayken kuracağım en basit cümleyi bile aptal gibi kekelememek için aklımdan defalarca tekrar etmek zorunda kalırken nasıl açıklardım daha bu kadar hassas olduğumu bile yeni fark ettiğim bir konunun sebep olduğu kavgayı?
Gerçi o durumda da suçlanacak tek kişi bendim. Önceki yıllarda edindiğim boktan sözde arkadaşlarımla hep bilmeme rağmen kendime bir türlü kabullendiremediğim bir gerçeği paylaştıktan sonra eninde sonunda aptallığımın yüzüme vurulacağını da bilmeliydim.
Eşcinsel olduğumu saflık edip o kızıl kafalı şerefsizle paylaşmış, her ne kadar doğrudan olumsuz bir tepki almasam da yavaş yavaş aramıza koyduğu mesafeyi hissetmiştim. Bunun sonradan oluşan güven problemlerimin temelini oluşturan taşlardan biri olmasına rağmen bu konuda gelip gözlerimin içine baka baka ileri geri konuşabileceğine ihtimal vermemiştim.
Ben ondan yardım alabileceğim umuduyla ona gitmişken o bir çelme de kendisi takıp yüzüstü bırakmıştı beni. Kendisinde tekrar karşımda duracak yüzü bulduğundaysa da içimde birikeni tutmamış, hıncımı ondan çıkarmıştım. Hayatımda hiç pişmanlık duymadığım nadir şeylerden birisiydi, yine olsa tereddüt etmeden aynısını yaparım. Sonuçların canı cehenneme.
Ama asıl sıkıntı sen sığındığım çatıya adımını atınca kendini gösterdi. Kendi içimde çok emin olduğum her doğru, yanlışa karıştı. Sana açıklama yapamayacağımı anlamam boğazıma oturan yumru ile birkaç saniye, sebebinin ise senin ne düşüneceğini kestiremememin verdiği huzursuzluk olduğunu anlamamsa birkaç dakika durdu.
Kendimce çok barışık olduğum cinsel yönelimim birden bire açıklaması imkansız bir durum halini aldı ve homofobik olmak için fazla zeki olduğuna adım gibi emin olmama rağmen karnımı deşen endişe ağzımı açmamı engelliyor, eğer açıklamayı denersem boğulacakmışım gibi hissettiriyordu. Ben nasıl anlatırdım ki sana bunu yüzüme gözüme bulaştırmadan?
O yüzden üstelememiş olmana minnettarım sadece. Herhangi birisi olsa anlatana kadar rahat bırakmazdı, eminim. Konuşmak istemediğimi bildiği için kendi merakını bastıracak çok kişi olduğunu sanmam.
Kimsenin yapmadığını yapıp beni biraz olsun anlayabiliyorsun ya, en çok da buna düşüyorum."
