Passion // Marvel Imagine

Sadece bir ölümlü (2)

Seri adı: sadece bir ölümü (2/6)
Çeviri
Olay: vampirler izniniz olmadan evinize giremez ama ev sapibiniz vampirse
kelime sayısı: 1029
Cr: https://mostly-marvel-musings.tumblr.com/

Eve girmek üzereyken meydanda bir araba olduğunu fark etti Bucky. O arabadan kimin çıktığını görmek için durdu. Chapel Sokağının en ucunda duruyordu, bu yüzden onu göremeyeceğini biliyordu.

Gelişmiş görme yeteneğini bir avantaj olarak kullanarak, bir ağacın arkasına saklandı ve her hareketini izledi. Çok sıradışı şekilde güzeldin. Çocuksu bir merakla kasabaya baktın. Sanırım kasabayı sevecektin.

Bir sürü kutu var gibi gözüküyor. Hepsini yerleştirdikten sonra çok yorulacaksındır. Neden bir hoşgeldin ziyaretine gelmiyorum. Tanışmamızın zamanı geldi (Y/N).
-James B.

Mesajı okurken, garip hissetmene engel olamadın. Her şeyin farkında gibi görünüyor, biraz ... sapık gibi. Ama beyninin rasyonel tarafı müdahale etti, oldukça küçük bir kasaba, hareket eden kamyonlar ve 'yeni kız' hakkında bir kelime dolaşmış olmalı, bu yüzden omuz silktin ve işe koyuldun.

Bavulları açmanın üzerinden yaklaşık iki saat geçti, bitmeden gelip gelemeyeceğini merak etmekten kendini alamadın.

Geleceğini söyledi, değil mi? Bir şey çıkmış olmalı, onun yokluğunu zihninde savundun.

Ne zamandan beri bir onun gelmesini bekliyordun? O da şahsen hiç görmediğin biri. Lanet olası bir sesti. Tamam, belki de çok fazla okuyordun.

Düşüncelerini kafandan atmak için başını hızlıca sallayarak kendine geldin ve yeni evinin etrafına gururla baktın. Karnındaki küçük deprem, açlıktan öldüğünün bir kanıtıydı. Evden on dakikalık yürüme mesafesindeki markete gidip gerekli malzemeleri satın alabilirim diye düşündün.

Daha kalın bir ceket, cüzdan ve anahtarlarını alıp hızlıca dışarı çıktın.

Dükkana yapılan yürüyüş, rüzgarın acımasız hale gelmesiyle bir koşuya dönüştü. Gökyüzü güzel Alacakaranlık renklerine boyanmıştı ve bir resim elde etmek için telefonunu almaya karşı koyamadın.

Sağından gelen bir ayak sürüme sesi duydun. Gürültünün kaynağını bulmayı umarak durup ormana girdin. Hiçbir şey bulamadın. Geri döndüğünde, göz ucuyla baktığında ormanda bir gölgenin hareket ettigini gördün.

Paniğe kapılmadan önce, beyninin rasyonel kısmı zihninin sana oyun oynadığına ikna etti. Bir çeşit hayvan olabilirdi sonuçta.

Adımlarını hızlandırdığında bakışlarını yerdeydi. Ama aniden uzun bir figürle karşılaştın.

"Üzgünüm, sizi görme-"

düşüncelerin sese takıldı, hemen tanıdın. Telefonda garip bir şekilde sakinleştirici bulduğun ses. Arkasındaki kişinin neye benzediğini hayal ettiren ses. Sonunda ev sahibinle yüz yüze gelmiştin.

"(Y/N) olmalısın. Sonunda karşılaştık." O dudaklarında sıcak bir gülümseme ile konuştu.

Çelik mavi gözlerinde kaybolmamak için kendini zihinsel olarak salladın. İlk şoku atlattın.

Gözlerin vücuduna doğru ilerliyordu, düğmeli beyaz bir gömlek, siyah pantolon giyiyordu ve oxford ayakkabıları giyiyordu. Bu resmi görünümün neden olduğunu düşündün.