BACAKSIZ

(7) YÜRÜMEK

Bir anda etraf karardı ve been gözlerimi dünyaya kapadım. Son gördüğüm şey Efe'nin dolmuş gözleriydi.

EFE'DEN

Defne'nin o hali gözlerimin önüne geldikçe çok kötü oluyordum. Defne o hale gelince hemen onu kaldırıp arabama bindirdim.

Hastane ye gelene kadar gözlerini hiç açmadı. Neden ambulans çağırmadı ki diye düşünüyorsanız. Orası o kadar ıssız ki haftada en fazla 2 araba geçer ve şehre uzak. Ambulansın gelmesini bekleyemezdim

Hastaneye gelince hemen müdehale etmek için onu ellerimin arasından aldılar ve hemen ilk yardım yaptılar (benim yaninda değil bir odada).

Onun ellerimin arasından kayıp gitmesine izin veremezdim. O sırada doktor odadan çıktı ve bana olanları anlatmamı söyledi.

Anlatılacak birşey yoktu aslında ama ben anlattım yüzünde ufak bir gülümseme oluştu.

"Bu tramva onun için çooooook iyi oldu"

Diyerek gülümsedi. Ben olanlara anlam veremezken. Doktorun haberi ile havalara uçtum resmen

"Ayakları iyleşiceek"

Diye seslendi. Bu sefer de ben tramva getirmemek için kendimi zor tuttum. Bu olanlar da neydi yavvv.

İçeriden hemşire hanım çıktı ve

"İçerideki bayan sizi istiyor "

Diye seslendi. Koşarak içeri girdim ve Defne'nin alnına öpücük kondurup.

"Nasılsın canım"

Diye seslendim. Gözlerini açıp bana gülümsedi ve

"İyiyim canım"

Diye cevap verdi . ona bu müjdeli haberi vermeliydim ve

"Sana bir müjdem vaaaar"

Diyerek onu heyecan heyecanlandırdım.

"Ne oldu?"

Diye sordu umutla bak gözleri ile

"Bacaklarınla ilgi"

"Noldu?"

"Üzgünüm"

"Neden?"

"Sen artık benim BACAKSIZ'im değilsin"

Dediğimde çığlık attı ama mutluluk çığlıklarıydı bunlar

"Ne zaman iyleşeceğim?"

İşte bunun hakkında bilgim yoktu

"Bilmiyorum tatlım en kısa zamanda"

Diyerek yanağına öpücük kondurdum.

"Üzülüyorum"

Diyerek suratını astı.

"Neden?"

Diye sordum endişeyle

"Artık senin BACAKSIZ'ın değilim sevgilim"

Nee o bana sevgilim mi dedi. Ne kadar güzel söyledi öyle.

"Yoksa onları geri istemiyormuydun?"

"Onları?"

Diyerek anlamadığını belirtti.

"Bacaklarını"

"İstiyorum tabiki"

"O zaman sorun ne tatlım"

"Seni daha çok istiyorum"

"Seni bırakmayacağım"

Diyerek ona yaklaşıyordum ki doktor içeri girdi.

"Eveeet Defne bu hafta yürüyeceksin"

DEFNE'DEN

çok mutluyduk ayaklarım düzelecekti ve sevgilim vardı. Kısacası hayat bana güzeldi.

Saat 3 de beni ayağa kaldırdılar ve yürütmeye çalıştılar. Yanımda duran Efe'ye

"Özlemişim"

Diye seslendim

"Neyi?"

Diye cevap verdi

"Yürümeyi"

Güldü.

Yüzündeki tebessüm çok yakışıyordu ona ve ben her gülüşünde ona tekrar aşık oluyordum.