BACAKSIZ

(13) ELVEDA

Hastaneye yetistirdik. Hemen yoğun bakıma aldılar. Ateşin isabet ettiği yer BACAKLARIYDI.

Bu yüzden çok korkuyordum. Ya bir daha...

Bir saat sonra Defne'nin iyileştiğini öğrendim ama bacakları onlar hakkında henüz bir bilgim yoktu.

DEFNE'DEN

gözlerimi açtığımda karşımda dolmuş gözlerini saklamaya çalışarak ama beceremeyerek bakan bir Efe ve yanında Ege'yi gördum.

Bütün sevdiklerimin burada olması beni mutlu etti ama Demet...

Şimdi onu düşünmenin sırası olmadıgina karar verip,

Gözlerimi açıp yavaşça doğrularak ayaklarıma baktım onlar neden ...

"Kıpırdamıyorlar"

Diye mırıldandım. beni duyup bana odaklandı ve yanımda biten Efe oldu.

"Bacaksızim nerdesin sen seni çok ozledim"

Demesiyle arkadan Egenin yalancı öksürüğü konuştu ve efe

"Özledik"

Diye ekledi.

"Buradaydım ben zaten yoksa beni bir yere mi götürdüler?"

Diye sordum ve cevabı bekledim belliydi ama.

"Hayir canım "

Diye geveledi.

"Ayaklarım "

Diye sordum korkarak.

"Maalesef..."

Diyerek dolan gözlerle bana baktı dolan ve acıyan gözlerle.

"Acıma bana acıma... Ben kendime acırken bu işkenceleri çektirirken kendime . Sen bari bana acıma kendime fazlasıyla acıyorum herkes için. Bakmayın bana o acıyan gözlerle yaşayın hayatınızi sizin bacaklarınız var ben zavvalı bir bacaksızım."

Bu cümleleri kurarken gözlerimden akan yaşlar tükenmişti ve kızarmış bir yüzle efe ye bakan yüzüm sadece git diyordu git ve hayatını yaşa.

EFE'DEN

Defne'nin bacakları iyilesebilirdi ama para...

Tek sorun oydu. 100.000$  gerekiyordu. Bizde bu para yoktu ve babası gönderemezdi çünkü isleri kotu gittiği için defne ve demete iki haftadır para yollamıyan adam 100.000$ mı yollayacaktı.

Benim babam iflas etmek üzereydi hiçbir cikis yolu yoktu .

Kendimi 50 soruluk matematik sınavında sadece 1 soruyu bilen bir kişi gibi hissediyordum. Çok sıkısmıs. Çaresiz. Ama sadece bir cikis yolu var AŞK. aşkımız bunu başarabilirdi.

Bacaksızımı ben BACASIZ olarak tanımıştim ve hayatımın sonuna kadar bacaksız ım olacaktı. Bacaksız olsa da olmasa da.

Onu bırakkmayacaktım. Hayatım ona bağlıydı . geçmişte yaptığım hataları silmek ve yok etmek onun göreviydi. Demet ile yatmak büyük bir hataydı. Onun ile sözleşmiştik ve bunu asla kimse bilmeyecekti o ve ben...

Onu sevmiyordum ama yapmak zorundaydım Defne'nin kardeşi ile yatmak...

Off diyerek ellerimi saçlarımdan geçirdim ve Demet'in odasına ilerledim.

Demet'e ne olduğunu kimse bilmiyordu ve hala baygındı. İçeriye girdiğimde doktor vardı ve beni dışarı çağırdı.

"3 ay öncesini unutmuş"

"Ne? Nasıl?"

"O olay beynini sarsmış ve unutmuş"

Olamaz Ege...

Ege ile tanıştıkları 1 ay oluyordu ve o onu unutmuşmuydu. İnanılmaz kötü.

Ege'den

Defne uyuduktan sonra onun odasından çikıp demet'in odasına ilerledim kapiyi actim ve inanılmaz... uyanmis.

"Aşkım uyanmişsın nasılsın?"

Diyerek gülümsedim o ise şaşkın bakışlarla

"Sen kimsin ki?"

Hayatım gözlerimin içinden film şeridi seklinde geçerken,

gözlerimdn boşalan yaşları tutamadım ve bıraktım onun sözleri kalbime saplanarak ağır yaralar bırakırken yere çökmüş ağlıyordum ve ellerimi saçlarımın arasından geçirerek

"sen nasıl beni hatırlamzsın"

"Ben seni hiç tanımadım ki"

İste bu ölum sebebim olabilirdi.

"Sen nasıl böyle birşey dersin? Nasıl tanımazsın beni"

"Ama yakışıklıymissin çıkabiliriz beraber."

"İnanamıyorum sana bu şaka değilmi"

Derken gülümsedim ve boynuna yapıştım.

"Seni seviyorum"

Diye ekledim ama o bana sadece şaşırarak baktı.

"Sapıkmısin yaa git bi"

"Ciddimisin?"

Bunları söylerken akan gözyaşlarım yüzümü ıslatmış ve bütün bedenim titriyordu bu şakaydı değil mi?

O sırada bu dram ı bozan efe oldu ve beni kenara çekerek olanları anlattı.

Nasıl beni hatırlamaz o. İnanmıyorum herşey başa donmuş olamaz degilmi?

Ne yaptım ben bunları yaşayacak. Bir masal yine yarım kaldı. Gözlerim yine sımsıki kapalı. Önüm rakam karanlık. Korktum,korkuyorum,korkacağım.

Onu kaybetmekten çok korkuyorum...

Defne'den

Artık hayatımın tekrardan mahvolmasını kaldıramazdım bunu yaşayamazdım etrafımdakilere yaşatamazdım.

Onların beni beslemelerine gerek yok ben artık Vazgeçtim hayatım onların elindeyse ben niye yaşayacağımki kendi hayatım bu benim

Onlara eziyet çektirerek hayatlarını mahvedemezdim buna hakkım yok

Hayatımdan vazgeçdim ben

elveda dünyam

Elveda efe

Elveda demet

Elveda ege

Elveda hayat

Vazgeçtim ben artık yaşamaktan. Bu eziyetleri çekmekten.

"Şimdi vazgeçersen geriye döneceksin gitme kaybedince daha çok seveceksin

Biliyorum hiçbir anlamı yok yokluğunda..."

Arkadan bana şarkıyla seslenen efeydi. Düşündüklerimi duymuş gibiydi bana alttan vermek istediği mesaj

Yaşama nedenin benim

Demek ister gibiydi hatta öyle diyordu.

"Elveda"

Diyerek gözyaşlarımın akmasına izin verdim.

+10 vote gelmeden yb yok canlarım ...  :-) :-)