BACAKSIZ

(14) HAFIZA

"Elveda"

Diyerek gözyaşlarımın akmasına izin verdim.

"Gitmiyorum sadece hayatımla beni baş başa bırakmanızı istiyorum ben ve hayatım... Kimse eziyet çekmeyecek ben hariç sen yokken o kadar eziyet çekeceğim ki her nefes alışımda kalbimdeki yara daha da büyüyecek. Seni özleyeceğim ama geri dönemeyeceğim çünkü benim bacaklarım olmayacak..."

"Gidiyorsun işte kimse olmayacak sarilacağım ağlayınca teselli edeceğim. Kimse olmayacak"

"Almanya'ya gideceğim yarın"

"Hayır gitmeyeceksin"

Aslında evet gitmeyeceğim ama iste bir anda duygusallaştım.

"Evet gitmeyeceğim"

Dediğimde şaşırdığını belli etti ve ağzı o şeklini aldı.

" gideceğim dedin"

"Gitmemi mi istiyorsun"

"Tabiki hayır ben ben ... Seni seviyorum"

Dediğinde yüzümü bir sırıtış ele geçirdi.

"Bende seni"

"Sende ne?"

Diyerek elini kulaginin arkasına aldı ve duyamamış gibi yaptı.

Gözlerimi devirerek

" seviyorum"

Dediğimde alaycı bir şekilde

"Kimii?"

Diye salakça bir soru sordu bende ağız alışkanlığı olarak direkt

" çok cahilsin keşke ölsen"

Dedim bir anda ve hatamı anlayıp elimle ağzımı kapadım.

" been çoook cahilim hahahah sen cok cahilsin keske olsen"

Diyince o da hatasını anladı ve ağzını kapadı.

İkimizinde ağzı kapalı birbirimize bakıyorken iceri giren ege oldu ve bu duruma Gülmeden

" demet demete ne olmuş böyle "

Dediğinde efe iki elinide ağzına koydu ve cok salakça bir hal aldı.

" sus "

Dedi tıslayarak.

" bi... Bilmiyormu?"

Diye sordu şaşkınlıkla ne bilmiyordum?

O da olayın etkisiyle elini ağzına koydu ve gercekten salak gözüktüğümüze kanaat gerdim.

Ciddileşerek

" demete ne oldu?"

Diye cırladım. İkiside susarak bana baktılar ve ellerini yavaşca ağızlarından indirdiler. Gerçekten merak ediyordum ne olduğunu çünkü efe yi bu kadar endiseli, egeyi bu kadar üzgün görmemiştim. En önemlisi demet... Demet e ne olmuştu?.

" hafıza"

Diye bir kelime boşalttı zor açılan dudaklarından ve umutsuz bakan yüzü endişeyle doluydu ege nin.

" ta...ta...tanımıyor"

Dediğinde kalbime bir acı indi ve bıraktığımı hatırlamadığım göz yaşım çeneme doğru süzüldü sonra birtane daha birtane daha ve gerisi...

Ses çıkamıyordu... Çıkmıyordu dudaklarımdan açamıyordum ağzımı boğazım yanıyordu yutkunamıyordum adeta yaşayan bir ölüydüm. Sessizce

" hiç mi?"

Diye sordum. Alacağım yanıtı merak ediyordum fazlasıyla.

"Hayır bizi abim ile bizi hatırlamıyor"

"Yani süre?"

"3 ay"

Dediğinde insanın sevgilisini hatırlamayacağının nasıl bir duygu olduğunu düşündüm bu gerçekten kötüydü.