Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bebeğim bu aşkın ölmesine asla izin vermeyeceğim.
Kimse dokunamaz sana, bir denesinler de göreyim.
Senin dokunuşuna deliyim.
Kızım, kontrolümü kaybediyorum.
Bu aşkı sonsuza dek yaşatacağım.
İmkansız olduğunu söyleme bana.
-James Young/ Infinity
Jungkook'dan
Öğlen olmuştu ama hala Rosé'den bir haber yoktu. Hepimiz berbat durumdaydık. Polise bildiremiyorduk çünkü 24 saat olmamıştı henüz. Okuldan çıkıp bir cafeye gitmiştik. Orada ne yapmamız gerektiği hakkında plan yapmıştık. Plan şuydu hepimiz dağılıp Rosé'ye her yerden ulaşmaya çalışacaktık. Ben ne mi yapıyordum?Aklıma gelen her yere bakmış,bir sonuç alamadığım için yatağıma uzanmış Rosé'yle olan anılarımı düşünüyordum. Hayatım en güzel anları hep onunla doluydu. Mutluluk ve yaşam kaynağımdı. Ona çok güveniyordum. Ama beni aldattığı yalanına inanmıştım. Çünkü onu çok seviyordum ve bu da mantıklı düşünmemi engelliyordu. O gittikten sonra yıkılmıştım. Kimseye haber vermemişti. Başlarda hastadır diye okula gelmediğini düşünürken sonra ülke değiştirdiğini öğrenmiştim. Bu kısa sürede ikinci yıkılışımdı. Ona inanmamıştım ama onu hala deli gibi seviyordum. Uzun süre haber bile alamamıştım ondan. Bu düşünce beni zamanla başka düşüncelere itti. Beni sevmediğini düşündüm, sevdiyse bile şuan unuttuğunu düşündüm, sinirlendiğim zamanlarda gerçekten aldattığını düşündüm... Dedim ya çok seviyordum onu, aldatmak ya da başka bir sebepten ayrılmak kaldıramayacağım bir şeydi.
Jennie'den
Rosé'nin burada ki hayatı hakkında pek bir fikrim olmadığı için onu Yoongi ile beraber arıyorduk. Ama bir sonuca ulaştığımız falan yoktu. Yoongi'nin aklına gelen her yere bakmıştık. Umutsuzluğa düştüğümüzde bir cafe'ye oturup dinlenmeye karar verdik. Çok mutsuzdum. Endişelerim dakikalar geçtikçe artıyordu. Aklım Rosé'deydi sürekli. Kızların da durumunun benden farklı olduğunu sanmıyordum. Gelen garson siparişimizi sorduğunda americano istedim. Yoongi de americano içeceğini söyledi. Normalde bir ortak noktamız daha olduğu için sevinirdim fakat şuan ki ruh durumumda bir şeye sevinebileceğimi pek sanmıyorum. Siparişleri beklerken ikimiz de sessizdik. Garson siparişleri getirdiğinde teşekkür ettik.
Y: Jennie biraz sohbet edelim mi kafan dağılır, iyi görünmüyorsun.
Bu durum da bile beni düşünmesi hoştu. Tamam benim en yakın arkadaşım kaybolmuştu ama onun kuzeniydi kaybolan.
J: Chae ile nasıl tanıştık biliyor musun?
Hayır anlamında başını sallayınca anlatmaya başladım.
J: Ailemle Avustralya'ya taşınalı çok olmamıştı. Okula alışamamıştım. Koreli olduğum için zorbalık yapıyorlardı bana. Üstüne üstlük ailemle aramda çok kötüydü. Kısacası berbat bir durumdaydım. Yağmurlu bir günde eve geldiğim de kapının önünde valizler buldum. Üstünde ise bir not vardı. Jennie babanın önemli bir işi yüzünden Kore'ye geri döndük. Evi de boşaltıp ev sahibine teslim ettik. Valizin içinde para var. Bu okul dönemini orada tamamlayınca Kore'ye dönersin. Annen... Okuduklarım beni şoka sokmuştu. Dilini bile çok iyi bilmediğim bu yerde yanlızdım. Ailem veda etmeyi bırak haber verme zahmetine bile girmemişti. Şoktan çıktığımda apartmandan dışarı çıktım. Yağmur iyice hızlanmıştı ama ben ıslanmak istedim o an. Yağmur damlaları mutsuzluğumu akıtıp temizlesin ruhumu istedim. Dakikalar birbirini kovalarken artık sırılsıklamdım. Ardından sokağa biri girdi. Elinde valizleri yağmurdan kaçıyordu. Kızıl saçları gri havaya inat gibi ışıldıyordu. Baya hızlı hareket etmesine rağmen beni görünce durdu ve yanıma geldi. Neden bu halde olduğumu sordu. Ona kısaca durumdan bahsettim ve o an beni fazlaca şaşırtan şeyler söyledi. Onun da burada yeni olduğunu, bir iki apartman ötede eşyalı bir ev tuttuğunu ve istersem ev bulana kadar onunla kalabileceğimi söyledi. Beni şaşırtan şey yeni tanıştığı birine bile bu kadar sıcak olmasıydı. Kabul ettim çünkü başka çarem yoktu. Beraber evine gittik. Evi temizlemesine yardım ettim. Sonra oturup beraber akşam yemeği yedik. Ardından sabaha kadar sohbet ettik.Birbirimize hayatımızdan bahsettik.O gece ilk defa ailemden başka birinin yanında ağladım. İlk defa duygularım konusunda bu derece dürüsttüm. İlk defa indirmiştim gardımı. Meğersem ne çok ihtiyacım varmış ona. Onu çok sevmiştim tavırları kalbimi ısıtıyordu. Hemen kaynaşmıştık. Sabah beraber kahvaltı yaparken bana onunla kalmaya devam etmemi istediğini söyledi. Başta kabul etmedim ama sonra evin kirasını ve masraflarını bölüşmeyi şart koşup kabul ettim. İşte hikayemiz böyle başladı. Beraber işe girdik,ders çalıştık, güldük,ağladık en yakınım Chae olmuştu artık. Normalde insanlarla muhattap olmayı pek sevmeyen ben onun kalbinin sıcaklığıyla çözülüp çok konuşan biri olmuştum. Daha sonra kızlarla tanıştık ve onlarda en yakınımız oldu. Birbirimize destek çıktık. Hiçbirimizin ailesi yanında değildi bu yüzden birbirimize aile olduk. Onlar be-benim için çok değerli. Hıçkırıklarla ağlamaya başlayana kadar ağladığımın farkında değildim. Kendimi durduramıyordum. Yoongi endişeyle bana bakıyordu. Ama ağlamama engel olmadı. Yanıma sandalyesini çekti ve başımı omzuna yasladı. Ağlamam daha da hızlandı. Yoongi'nin kalbinde de Chae'nin ki gibi içinizi huzurla dolduran bir sıcaklık vardı. Dışarı göstermiyordu ama biliyor ve hissediyordum. Ağlamam durduğunda kafamı kaldırdım. Yoongi'nin bluzu sırılsıklamdı.
J: Bluzün için kusura bakma. Bir de güçsüz olduğum için ve ağlayıp başını şişirdiğim için de.
Y: Saçmala Jennie. Bluz bir bez parçası. Ayrıca sende tanıdığım en güçlü insanlardan birisin. Bana geçmişini anlattığın için de yanımda ağladığın ve duygularını saklamadığın için mutluyum bile. Bu beni yakının olarak gösterir değil mi?
Dedikleri karşısında bir kıkırtı kaçtı dudaklarımdan. Sonrasında hem onu hem de beni şaşırtacak bir şey yaptım. Onu kendime çekip sıkıca sarıldım. Ve kulağına şöyle fısıldadım.
Beraber atlatacağız bu zamanları...
Uzun bir aradan sonra yeni bölümle karşınızdayım.
Lütfen bolca yorum yapın ve oy verin. Onlar beni heveslendiriyor ve bolca yazmamı sağlıyor.
