Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bekle, yanıyorsam
Nasıl bu kadar derin aşık oldum?
Ölmeyi hayal ettiğimde
Asla sevildiğimi hissetmedim...
-Zayn ft. Shaed / Trampoline
Yazardan
"Beraber atlatacağız bu zamanları" söylemesi kolaydı değil mi? Jennie o an ki umuduyla bunu söylemişti fakat her şey o kadar kolay değildi. Atlatmak basit bir kelime değildi. Kalp kolay unutmazdı , ruhsal acılar kalıcıydı, zihninin derinlerinde saklanır en zayıf anını kollar ve zamanı gelince belirirdi. Kaderin ve hayatın planları farklıydı bizim için. Çünkü hatırlamak için hafızamız olmasına rağmen unutmak için elimizde hiçbir şeyin olmaması hayatın bize attığı bir kazıktı. Kader planını acımasızca yapmıştı bazıları için. Chae oradan kurtulsa da onda yarattığı etki kalıcı olacaktı belki de, belki barışırlardı her şey eskisi gibi olurdu ama onlar aynı kişiler miydi 2 yıl öncesiyle? Bütün bu sorular cevaplanmalıydı değil mi? İşte bunun için buradayım sevgili okurlarım. Şuan ne yapıyorsun bilmiyorum, bunu okurken mutlu musun mutsuz musun bilmiyorum, belki de benzer şeyler yaşadın bilmiyorum, belki Chae yerine kendini koyup Jungkook'u sevdiğin yapıyorsun onu da bilmiyorum fakat bildiğim bir şey var. Atlatmak zorda olsa imkansız değildir. Sizin de vardır illa beraber imkansızı gerçekleştirenleriniz. Yoksa bile ben olurum. Bu yüzden dert etmeyin. Beraber atlatacağız bu zamanları...
Chae'den
Başıma şiddetli bir ağrı girmesiyle uyandım. Gözlerimi açtığımda karşılaştığım yer tanıdık değildi. Hızlıca doğruldum daha önce görmediğim bir odadaydım. Oldukça küçük bir odaydı ve içinde sadece bir gardolap bir de üstünde yattığım yatak vardı. Bir penceresi bile olmayan bu odada ne işim olduğunu bilmiyordum. Nasıl geldiğimi, ne olduğunu hiç bir şeyi bilmiyordum. En son kızlarla güzel bir gece geçirmiştik ve huzurla yatağıma uzanmış ve hemen uykuya dalmıştım sonrası yoktu. Ayağa kalktım odanın kapısını açmayı denedim beklediğim gibi kilitli değildi. Dışarı çıkınca beni bir koridor karşıladı. Koridor da üç oda daha vardı fakat biri kilitliydi diğeri ise lavaboydu. Üçüncü kapıyı denediğimde Bir mutfağa açıldı aslında amerikan bir mutfaktı ve salon kısmında daha önce hiç görmediğim fakat siması tanıdık gelen biri oturuyordu. Beni fark etmesiyle beraber gözleri bana döndü. Ve o tüyler ürpertici sesiyle konuştu.
?: Günaydın Rosé. İyi uyudun mu ?
Lisa'dan
Saatlerdir ağlıyor bir yandan da Chae'ye dair bir şeyler arıyordum. Lanet olsun hiç bir yerde yoktu. Zaten burada nerelere gittiğine dair pek bilgim yoktu anlattığı kadarını biliyordum ama Tae'nin bildiği hiçbir yerde de yoktu. Umutsuzluğum git gide artıyordu. Endişelerim dağ gibi olmuştu ve artık kendimi sakinleştiremiyordum. Chae'yi belki de bininci arayışımdı ama hep aynı kadın sesi karşılıyordu beni "Aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor lütfen daha sonra tekrar deneyiniz." Sinir kat sayılarım artıyordu. Nerede olabilirdi veya neredeydi? Tek bir gelişme olmaksızın saatlerdir arıyorduk onu saatlerdir! Tae biraz sahile oturmayı teklif ettiğinde her ne kadar istemesemde yorulmuştum bu yüzden kabul ettim. Kafam düşüncelerle o kadar doluydu ki sesleri duyamıyordum. Uzun süre boş bakışlarla denizi izledim. Göz yaşlarımda yorulmuş olacak ki durmuşlardı. Biraz daha iyi olduğumu hissettiğimde sesler tekrar yerine gelmişti ve duyduğum ilk ses bir hıçkırık sesiydi. Başta benden geldiğini sansam da sonra kafamı yana çevirdiğimde Tae'nin içi çıkarcasına ağladığını fark ettim. Hızlıca ona döndüm. Ne yapacağımı bilemediğim o dakikalarda elimden gelen tek şeyi yaptım ve ona sıkıca sarıldım. Elleri belimi bulduğunda başını omzuma yaslamıştı ve ağlaması iyice hızlanmıştı. Saçlarını okşayıp teselli vermeye başladım. Sürekli kulağına onu bulacağımızı, iyi olacağını vs. fısıldıyordum fakat dediklerimin yalan olduğunu söylüyordu iç sesim. Biraz daha sakinleşmişti fakat hala ağlıyordu. Açıkçası hem onun için üzülüyordum ama aynı zamanda şaşkındım da daha tanışalı çok olmamıştı. Tamam iyi anlaşmıştık ve enerjilerimiz tutmuştu fakat benim yanımda kendini salıp bu denli ağlayacağını düşünmemiştim. Ama bu durumumdan hoşnuttum. Yani tabi ki Chae'nin kaybolmamasını ve kimsenin üzülmemesini isterdim. Ama anlarsınız ya yani birinin yanında ağlamanız için ona güvenmeniz gerekir. Ve ona teselli veren kişi olmaktan oldukça mutluyum. Ağlaması durunca kafasını kaldırdı. Gözleri ve burnunun ucu kızarmıştı ancak bu onun tapılası görüntüsünü bozmuyor aksine daha da tapılası yapıyordu. Gözlerinin içine bakarak düşüncelere daldığım o dakikalarda fazla uzun bakmış olmalıyım ki ensesini kaşıyarak başka bir tarafa döndü. Silkelenip kendime geldim. Ne ara onun hakkında bu kadar derin düşüncelere sahip olmuştum bilmiyordum sadece olmuştu işte.
L: Tae daha iyi misin ? Su ister misin? Yada başka bir şey?
T: İyiyim ben sadece daha fazla dayanamadım. En son Rosé bir anda Avustralya ya gidince bu kadar üzülmüştüm. Tutamadım kendimi. Kusura bakma sende.
L: Saçmalama lütfen. Hepimiz aynı durumdayız normal verdiğin tepkiler.
Kafasını sağladı. Aramızda ki sessizliğin sebebi sanırım az önceki yakınlığımızdı. Tanrım sarılmadan teselli etsem ne olurdu sanki. Lanet olsun!
L: Ş-şey az önce sarıldım yani çünkü ben başka nasıl seni sakinleştiririm bilemedim aklıma gelmedi başka bir şey. Ah tanrım kusura bakma lütfen.
T: Hayır hayır sorun değil. Şunu demeliyim ki kokun oldukça sakinleştiriciydi. Teşekkür ederim.
Yanaklarıma yükselen sıcak birazdan kızaracağımın habercisiydi. Neyse ki Tae görmedi çünkü telefonunun çalmasıyla benden biraz uzaklaşmış orada konuşuyordu. Ben utançla sırıtırken Tae konuşmasını bitirmiş bana doğru geliyordu. Fakat yüzündeki ifade gülüşümü söndürmeye yetmişti.
Selam kuzularım. Nasılsınız?
Bu bölüm de böyleydi işte. Bolca oy ve yorum bekliyorum sizden.
Ayrıca sormak istediğim bir şeyler var.
Arada geçmişe gidip yaşadıklarını anlatmamı ister misiniz? Bide karakterleri daha detaylı tanıtıp onların geçmişini aydınlatmamı ve karakterlerini daha detaylı bir şekilde anlatmamı ister misiniz?
Eğer bunları yaparsam bir bölüm şeklinde değil de büyük ihtimalle bölüm sonlarında olur böylece hikaye akışını bozmamış olurum. Ne dersiniz?
