Yıldızı Beklemek

1.Bölüm

Haydi bismillah
Multimedya:Umay

Umarım beğenirsiniz😊😊

Issız bir sokakta, tek başıma yürüyordum.Buraya nasıl geldiğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu.Yavaş adımlarla ilerliyordum.Etrafa tedirgince göz attım.Çok karanlıktı.Etrafı sadece Gök yüzündeki dolunay aydınlatıyordu.

Her tarafta evler vardı.Ama ,ne ışık ne de insan vardı .Bir Allah'ın kulu yoktu.Evet evet,yoktu.Tabi kimse düşünmesin Umay'ı .İnsan bir merek eder.Bu kız korkarmı diye .Tek başına ne yapıyor bu kız sokakta der .Sahi ya .Benim ne işim var burada? Lan ,yoksa öldümmü ben?İçimi bir korku sardı.

Ya öldüysem .Cehennemde miyim ki acep?Kafamı karanlık gökyüzüne kaldırarak"Allah'ım nolur benim canımı alma rabbim.Daha çok malım ben.İlerde akıllanmayı düşünüyom mesela.Hem daha arka sokakların finalini izlemek gibi bir hedefim var torunlarımla."dedim .Ve Ne kadar salak olduğumun bir kez daha farkına vardım.

Kafamı gökyüzünden indirdim.Bulunduğum yolda tekrar ilerlemeye başladım.Bir metre ilerisini bile göremiyordum neredeyse.O kadar karanlıktı etraf.

Biraz daha ilerledikten sonra ,karşımda bir silüet belirdi.Olduğum yerde durdum.O silüet git gide bana yaklaşıyordu.Ama bir türlü yüzü netleşmiyordu.Bana daha da yaklaşarak ,aramızda bir adım mesafe kala durdu.Normalde korkmam gerekirdi galiba?Ama korkmuyordum.

Bir erkeğin silüetiydi bu. Yüzünü göremiyordum ama ,vücudundan belliydi.İçinde bulunduğumuz bu sokak gibi kapkaranlıkdı.Belki daha da fazla. Gözlerini göremesemde bana baktığını hissedebiliyirdum. Bir kaç saniye öylece durdu. Sonra konuşmaya başladı.

"Saçlarını hiç kestirmemişsin.Benim istediğim gibi." Ne demek istediğini anlamamıştım.Ve onunla konuşmaya karar verdim. "Sen kimsin?Ayrıca, dediğinden hiç bir şey anlamadım."
Hafif bir şekilde gülerek"Ben kimmiyim ? Ben senin yıldızınım Umay."  dedi. O anda bütün gökyüzünü ve bütün sokağı aydınlatan yıldızlar ortaya çıktı.Ama o hala bir gölgeden ibaretti.

Şaşkın bir şekilde gökyüzüne baktım."Boşuna oraya bakma.Onlar gerçek değil.Buradaki tek gerçek benim." Söylediği şeyle birlikte tekrar ona baktım . Bu gerçek miydi?  O ,o yıldız mıydı? Karanlık elini bana uzattı.Galiba tutmamı istiyordu .Elimi ona yavaşça uzatmaya başladım.Bunu niye yaptığımı bilmiyordum.Sanki bir şey beni yönlendiriyirdu. Elim , onun karanlık eline değmek üzereydi.O anda bir ses duydum .

" Aabbblaaa ,uyaansaanaaaa" Gözlerimi hafifçe aralayarak açtım.Karşımda bizim Ümmüş'ü görünce rahatladım (ilk defa).Gördüklerimin hepsi rüyaymış lan.Ölmemişim be oh. Gördüğüm onca şeyden buna sevinmiştim .İşte malım diyorum ya.

Bu arda size Ümmüş'ü tanıtmadım,yani Ümmühan'ı. Çok değişik bir adı var evet. Anneannemin adı.Biz Ümmüş diyoruz.O tek hücreli ,benim kardeşim ,maalesef.Ayrıca tek kardeşim .11 yaşında kendisi.Bu kadar yeter .Ha ,bide maldır kendisi.

"Hadisene abla.Kalk kahvaltı yapcaz."
Onun yeşil gözlerinin içine ölümcül bakışlarımı attım .Tamam ölümcül olmayabilirlerdi ama bir giderleri vardı işte.Hiç birşey demeden yorganı kafama çektim.

"Kalkmazsan üstüne atlarım bak."
Size mal olduğundan söz etmiştim.Ve görünüşe bakılırsa çokça söz edeceğim."Ümmüş odamı hemen terk et."dedim yorganın altından.Kulak salyangozumu öldürür biçimde bağırmaya başladı."Anneee kızın kalkmıyooooooğooooo"

Allah'ım ben ne günah işledim de sen bana bu beyinsizi kardeş olarak verdin.Töğbe Töğbe Allah'ım tamam çırpılırım mırpılırım şimdi.Yorganı kafamın üzerinden sinirli bir şekilde attım,ve Ümmüş'ün kafasına bir tane geçirerek "Sabah sabah ne bağrıyon kulağımın dibinde don lastiği?"dedim .